ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Λεηλασία μιας ζωής...

Με κομμένη την ανάσα... Με κατάπληξη, απορία, τρόμο, απόγνωση... Παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα. Τα δολοφονικά μέτρα, τα αστεία μέτρα, τον προβληματισμό των πολιτικών επί των ρυθμίσεων που τελικά ψηφίζουν και, ασφαλώς, την εξόντωση ενός ολόκληρου λαού. Μεταξύ γλυκιάς και αλμυρής μπουγάτσας, που, ενδεχομένως, κατατάχθηκαν σε διαφορετικές κατηγορίες ΦΠΑ για να φαιδρύνει η ατμόσφαιρα και να υποχωρήσει –για λίγο έστω– η βαριά μελαγχολία, το σκοτάδι είναι πηχτό. Οι συνεχείς περικοπές με τις αλυσιδωτές συνέπειες, η λεηλασία της ζωής μας δηλαδή, κλείνουν τον ορίζοντα. Τι να δεις; Τους κουκουλοφόρους που αμαυρώνουν ασύδοτοι τον κοινωνικό ξεσηκωμό; Την έλλειψη σεβασμού εκ μέρους των γνωστών αλλά δήθεν άγνωστων δυνάμεων στην πείνα και στην εξαθλίωση της κοινωνίας; Ακόμη και αν δεχθούμε ότι όντως μας πιέζει η Τρόικα όσο μας συνθλίβει η κυβέρνηση, το γεγονός και μόνο ότι με τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις χάνονται όλα τα κεκτημένα αυτού του πολύπαθου λαού, θα έπρεπε -αν μη τι άλλο- να προκαλεί τρόμο στους κρατούντες. Η ανικανότητα εξεύρεσης προσφορότερων μέτρων για την επιδιωκόμενη ανάκαμψη θα έπρεπε να καλλιεργεί στο οικονομικό επιτελείο τουλάχιστον αιδώ! Και, αντί του τορπιλλισμού των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας με τραγικά αποτελέσματα, οι αυτουργοί των κοινωνικών αδικιών όφειλαν να αποτίουν φόρο τιμής σε μια κοινωνία που αγωνίζεται να κρατηθεί όρθια. Το στάδιο της αγανάκτησης θεωρείται πλέον ξεπερασμένο. Ο έντονος προβληματισμός για το εγγύς μέλλον (το... μεθαύριο είναι πολύ μακριά) ξυπνάει τα πιο άγρια ένστικτα. Η ανάγκη αναστροφής της καταστροφικής πορείας που ακολουθείται γίνεται επιτακτική. Πώς; Με γνώμονα πάντα την προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος, ένας είναι ο δρόμος. Για να ανακτήσει ο ισοπεδωμένος πολίτης την αυτοκυριαρχία του, για να αποτινάξει τον εξευτελισμό που εισπράττει καθημερινά, ας του δοθεί η ευκαιρία να πει τη γνώμη του πολιτισμένα. Στην κάλπη... Είτε νομιμοποιώντας την ατέρμονη καταδίωξη του πιο εύκολου στόχου –μισθωτών και συνταξιούχων– είτε απαιτώντας από εκείνους που ομνύουν στη χρηστή διοίκηση, να βάλουν το μυαλό τους να δουλέψει προς αυτή την κατεύθυνση. Να βρουν τρόπους για την είσπραξη φόρων από τους δισεκατομμυριούχους που δηλώνουν... άποροι, να αξιοποιήσουν τον πλούτο που διαθέτει αυτός ο τόπος, να πατήσουν εν ανάγκη πόδι στους ισχυρούς Ευρωπαίους, απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από ένα λόμπι το οποίο μάλλον χρειάζεται τη μικρή Ελλαδίτσα με τη γεωπολιτική της σημασία. Το ξήλωμα του κοινωνικού ιστού πάντως μόνο δεινά θα επιφέρει...Αν και προφανώς –στην παρούσα φάση– ο εν λόγω κίνδυνος δεν εμπίπτει στο πεδίο ενδιαφερόντων εκείνων που φέρουν την ευθύνη για την τύχη μας.

Διαβάστε επίσης

Τα χρόνια της αθωότητας... EDITORIAL

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε... Από τη δημιουργία του κινήματος «Δεν πληρώνω»· έτσι, για να συμβολίσω την αντίδρασή μου στην κυβερνητική αυθαιρεσία, για να νιώσω πολίτης...

Αδιέξοδος θυμός… EDITORIAL

Είναι δυνατόν να μη θυμώσεις; Και με τους μεν και με τους δε, τους οικοδεσπότες και τους καλεσμένους, τους ψηφοθήρες και τους ψηφοφόρους, τους εγχώριους κομπιναδόρους κάθε κοινωνικ...

Αιδώς, κύριε βιομήχανε!  EDITORIAL

Τα πράγματα με το όνομά τους, αποκαλύπτοντας ενδεχομένως τα σχέδια της γερμανικής οικονομικής ελίτ για τη χώρα μας, φαίνεται πως είπε ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων Χανς Πέτερ ...

Κάποτε και τώρα… EDITORIAL

Να φταίει άραγε η πολλή δημοκρατία ή μήπως πρόκειται για φαινόμενο άκρατου καπιταλισμού; Πάντως, όταν ένας υπουργός –εν προκειμένω, ο υπουργός Ναυτιλίας– δηλώνει αδυναμία επιβολής ...

Ας κοιταχτούμε στα μάτια... EDITORIAL

Και τώρα ας κοιτάξουμε το είδωλό μας στον καθρέφτη. Ψηφίσαμε Ευρώπη, τρομάξαμε στην ιδέα της απομόνωσης, στη σκέψη του υποβιβασμού στη... Β' Εθνική.Επιδιώξαμε την πάση θυσία παραμο...

Κι εσύ, Ευρώπη…EDITORIAL

Γιατί τόσο μίσος; Όταν ακόμη και οι Γερμανοί πολίτες αγανακτούν, όταν οι εκφραστές της ευρωπαϊκής διανόησης θυμώνουν για τον διασυρμό και την ισοπέδωση της Ελλάδας, υπάρχει ακόμη ε...

Tο όνειρο της κάλπης…EDITORIAL

Πώς φτάσαμε έως εδώ; Πέρυσι τέτοια εποχή βλέπαμε ακόμη φως στον ήλιο… Ελπίζαμε στο καλοκαίρι… Γιορτάζαμε το Πάσχα σαν προάγγελο τόνωσης της αγοράς και μαζί του ηθικού μας. Ο παγωμέ...

Η δική μας Ελλάδα...EDITORIAL

Να που φτάσαμε ως εδώ... Ο χωρισμός επώδυνος, αλλά και η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας επιβεβλημένη. Η δική μας Ευρώπη με τη μεγάλη αγκαλιά, αυτή που περιγράφαμε πριν από δύο...

Η δική μας Ευρώπη…EDITORIAL

Ήτανε δυο, ήτανε τρεις, έγιναν δέκα με την Ελλάδα, τη χώρα-όνειρο κάθε Βορειοευρωπαίου, την ώρα που ο ευλογημένος αυτός τόπος προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές του από τη χούντα ...

Πολιτισμός υποδομώνEDITORIAL

Οι προβλέψεις επαληθεύτηκαν. Ο Σαρωνικός και τα νησιά του κέρδισαν το στοίχημα με την κρίση, έστω και αν πολλοί δεν το ομολογούν, για να μην τους… ματιάσουν. Οι μικρές αποστάσεις, ...

Με ένα κρυμμένο τραύμα... EDITORIAL

Τα κεφάλια... έξω! Λες και απασφαλίστηκε η χύτρα. Ο ατμός του φόβου, του θυμού, της αγανάκτησης, σαν να διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα, και ο κόσμος ξεχύθηκε στις... παραλίες.Αύγουστος,...