Η ώρα του υπουργού

Αν μας ακούσει ο Άη Στράτης, μπορεί και να γελάσει. Ή να κλάψει... Τριάντα οκτώ ημέρες χωρίς καράβι, χωρίς καμία επικοινωνία δηλαδή με τον έξω κόσμο, διαμαρτύρεται δικαίως για την εγκατάλειψη. Δικαίως όμως διαμαρτύρεται και ο Σαρωνικός. Η θαλάσσια περιοχή όπου η ακτοπλοΐα γεννάει χρυσά αυγά. Όπου, σε αντίθεση με την άγονη γραμμή, οι πλοιοκτήτες επιδιώκουν τη δρομολόγηση των πλοίων τους, βάζοντας όμως οι ίδιοι τους όρους. Ακούγεται οξύμωρο, αλλά συμβαίνει. Η εποχή κατά την οποία το υπουργείο Ναυτιλίας με τα αρμόδια όργανά του επέβαλλαν τις προϋποθέσεις για την ένταξη πλοίου στα δρομολόγια του Αργοσαρωνικού παρήλθε. Ανεπιστρεπτί; Ας μην είμαστε τόσο απαισιόδοξοι. Το φαινόμενο ωστόσο που παρουσιάζεται τα τελευταία χρόνια (και ολοένα επιδεινώνεται), της άτακτης ρύθμισης των δρομολογίων από και προς την Αίγινα, της αδιαφορίας για την από θαλάσσης πρόσβαση στα Μέθανα και στον Πόρο και της κατάργησης της γραμμής που έφτανε μέχρι τις Σπέτσες, αποδεικνύει την παντελή έλλειψη κοινωνικής συνείδησης εκ μέρους των αρμοδίων οργάνων της Πολιτείας. Ελεύθερη οικονομία έχουμε, και συνεπώς ο ανταγωνισμός θεωρείται θεμιτός. Συγχρόνως όμως οι συγκοινωνίες –και από ιδιώτες– δεν έχουν πάψει να θεωρούνται δημόσιο αγαθό. Οι δε ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, όπου μάλιστα αποτελούν το μοναδικό μέσο μεταφοράς πολιτών και εμπορευμάτων, παρέχουν –λογικά– κοινωνική υπηρεσία. Αν η κοινωνική συνείδηση των αρμοδίων υπαγορεύει την εξυπηρέτηση των ιδιωτικών συμφερόντων σε βάρος του κοινωνικού συνόλου –επαγγελματιών, κατοίκων και επισκεπτών των νησιών–, μάλλον έχει πάρει λάθος δρόμο. Η χρυσή τομή δεν είναι στόχος ανέφικτος. Ίσως, εδώ που έφτασαν τα πράγματα, να απαιτείται πυγμή, αλλά τα υψηλά αξιώματα έχουν και δύσβατους δρόμους. Να τα βρουν μεταξύ τους οι ακτοπλοϊκές εταιρείες, αποφάνθηκε το Συμβούλιο Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών του υπουργείου Ναυτιλίας, κρατώντας έτσι ασφαλείς αποστάσεις από το πρόβλημα που απασχολεί όλο τον Σαρωνικό. Το φαινόμενο της αναχώρησης δύο πλοίων (αντίπαλων εταιρειών) ακριβώς την ίδια ώρα –ή με απόκλιση πέντε λεπτών– και του κενού που δημιουργείται στη συνέχεια δεν εξοργίζει κανέναν; Η εκτέλεση δρομολογίων από την Αίγινα και κάτω ήταν παλαιότερα όρος για τη δρομολόγηση πλοίου στον Αργοσαρωνικό. Όσο για τις ώρες αναχώρησης, και αυτές περνούσαν από κόσκινο για να εγκριθούν. Οι καβγάδες μεταξύ των πλοιοκτητών που ακούγονταν σε όλο το λιμάνι του Πειραιά έπαψαν όταν... ανακαλύφθηκε η λύση των κυλιόμενων δρομολογίων. Η λογική τού «και η πίτα ολόκληρη και ο σκύλος χορτάτος» θα είχε νόημα αν τη θέση του σκύλου έπαιρνε το κοινωνικό σύνολο. Κι αν η πίτα μοιραζόταν δίκαια στους δικαιούχους. Ποιος θα πάρει το μαχαίρι; Μάλλον ήρθε η ώρα του αρμόδιου υπουργού…