ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Η δική μας Ευρώπη…

Ήτανε δυο, ήτανε τρεις, έγιναν δέκα με την Ελλάδα, τη χώρα-όνειρο κάθε Βορειοευρωπαίου, την ώρα που ο ευλογημένος αυτός τόπος προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές του από τη χούντα των συνταγματαρχών, να συμμαζέψει τα πάθη που άφησε ο Εμφύλιος, να χορτάσει το αίσθημα της πείνας – κατάλοιπο της Κατοχής… Η ΕΟΚ απέκτησε ένα στολίδι, η Ελλάδα ένα ασφαλές και αξιόλογο περιβάλλον, ανάλογο της Ιστορίας της. Πέρασαν κάποιες δεκαετίες από τότε. Η οικογένεια μεγάλωσε, τα παιδιά άρχισαν τις αταξίες. Και η Ευρώπη (ποια Ευρώπη;) από καλή και ανεκτική… μαμά έγινε τύραννος. Για το καλό τους; Για το καλό της; Οι απόψεις διίστανται. Το πιο όμορφο παιδί της, ο κρίκος Δύσης και Ανατολής, έπρεπε να τιμωρηθεί περισσότερο από όλα. Η μικρή και γοητευτική Ελλάδα, παρασυρμένη από τα κάλλη της, είχε πράγματι εξοκείλει. Έχρηζε φροντίδας και νουθεσίας. Αντί αυτών, η Ευρώπη άρχισε να τη βασανίζει ανελέητα, επιδιώκοντας με μανία τον θάνατό της… Ομως, η δική μας Ευρώπη, η ένωση πολιτισμένων κρατών, μέλος της οποίας ήταν η χώρα μας, είχε άλλο πρόσωπο. Δεν λεγόταν Γερμανία, δεν ήθελε να μας καθυποτάξει, δεν προσπαθούσε να μας εξαφανίσει. Αναγνώριζε την Ιστορία μας, τον πολιτισμό μας, τη γεωπολιτική μας θέση. Μας ήθελε στην παρέα της, και το έδειχνε. Οι Έλληνες είναι μεγάλος λαός, λέει ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής. Κι αυτό θα περάσει… Πότε; Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτοκάθαρσης, που έχει ήδη ξεκινήσει. Όταν –όπως κάποτε ορθώσαμε ανάστημα μπροστά στα τανκς, παλαιότερα μπροστά στα κατοχικά στρατεύματα και σχεδόν δύο αιώνες πριν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία– αποφασίσουμε να σοβαρευτούμε. Οι όροι της Τρόικας ας αποτελέσουν την αφορμή για να συνειδητοποιήσουμε ότι παρατραβήξαμε το σκοινί. Ενδώσαμε στην πλάνη του εύκολου πλουτισμού, ανεχθήκαμε την αισχροκέρδεια, τη μίζα, συγκαλύψαμε τη φοροδιαφυγή, την απάτη, την καταλήστευση της ίδιας μας της χώρας. Οι πολιτικές μας ηγεσίες ασφαλώς και πρωτοστάτησαν στον κατήφορο. Ακόμη και όταν –στο όνομα του πολιτικού κόστους– έκαναν τα στραβά μάτια. Επειδή όμως το πολιτικό κόστος θα είναι πάντα ισχυρό, με αποτέλεσμα να παραμένουν ισχνές οι ελπίδες να αποκτήσουμε οργανωμένο κράτος, ας παραμερίσουμε την απάθεια, παίρνοντας –εμείς οι πολίτες– την κατάσταση στα χέρια μας. Οι κατοχικές δυνάμεις είναι εδώ. Με διαφορετική εξάρτυση και ίδια μανία. Αλλά είμαστε κι εμείς εδώ. Και έχουμε τη δύναμη να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Διεκδικώντας ποιότητα υπηρεσιών, διαφανείς συναλλαγές, αξιοπρεπή και έντιμη αντιμετώπιση. Από όλους. Ιδιώτες και κρατικούς λειτουργούς. Ας πάψει η αλληλεγγύη να είναι συνώνυμη της συγκάλυψης. Ας βγάλουμε το «δε βαριέσαι» από το λεξιλόγιό μας. Ας απαιτήσουμε επιτέλους όσα μάς ανήκουν. Ως πολίτες της δικής μας Ευρώπης…

Διαβάστε επίσης

Τα χρόνια της αθωότητας... EDITORIAL

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε... Από τη δημιουργία του κινήματος «Δεν πληρώνω»· έτσι, για να συμβολίσω την αντίδρασή μου στην κυβερνητική αυθαιρεσία, για να νιώσω πολίτης...

Αδιέξοδος θυμός… EDITORIAL

Είναι δυνατόν να μη θυμώσεις; Και με τους μεν και με τους δε, τους οικοδεσπότες και τους καλεσμένους, τους ψηφοθήρες και τους ψηφοφόρους, τους εγχώριους κομπιναδόρους κάθε κοινωνικ...

Αιδώς, κύριε βιομήχανε!  EDITORIAL

Τα πράγματα με το όνομά τους, αποκαλύπτοντας ενδεχομένως τα σχέδια της γερμανικής οικονομικής ελίτ για τη χώρα μας, φαίνεται πως είπε ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων Χανς Πέτερ ...

Κάποτε και τώρα… EDITORIAL

Να φταίει άραγε η πολλή δημοκρατία ή μήπως πρόκειται για φαινόμενο άκρατου καπιταλισμού; Πάντως, όταν ένας υπουργός –εν προκειμένω, ο υπουργός Ναυτιλίας– δηλώνει αδυναμία επιβολής ...

Ας κοιταχτούμε στα μάτια... EDITORIAL

Και τώρα ας κοιτάξουμε το είδωλό μας στον καθρέφτη. Ψηφίσαμε Ευρώπη, τρομάξαμε στην ιδέα της απομόνωσης, στη σκέψη του υποβιβασμού στη... Β' Εθνική.Επιδιώξαμε την πάση θυσία παραμο...

Κι εσύ, Ευρώπη…EDITORIAL

Γιατί τόσο μίσος; Όταν ακόμη και οι Γερμανοί πολίτες αγανακτούν, όταν οι εκφραστές της ευρωπαϊκής διανόησης θυμώνουν για τον διασυρμό και την ισοπέδωση της Ελλάδας, υπάρχει ακόμη ε...

Tο όνειρο της κάλπης…EDITORIAL

Πώς φτάσαμε έως εδώ; Πέρυσι τέτοια εποχή βλέπαμε ακόμη φως στον ήλιο… Ελπίζαμε στο καλοκαίρι… Γιορτάζαμε το Πάσχα σαν προάγγελο τόνωσης της αγοράς και μαζί του ηθικού μας. Ο παγωμέ...

Η δική μας Ελλάδα...EDITORIAL

Να που φτάσαμε ως εδώ... Ο χωρισμός επώδυνος, αλλά και η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας επιβεβλημένη. Η δική μας Ευρώπη με τη μεγάλη αγκαλιά, αυτή που περιγράφαμε πριν από δύο...

Λεηλασία μιας ζωής... EDITORIAL

Με κομμένη την ανάσα... Με κατάπληξη, απορία, τρόμο, απόγνωση... Παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα. Τα δολοφονικά μέτρα, τα αστεία μέτρα, τον προβληματισμό των πολιτικών επί των ρυθμί...

Πολιτισμός υποδομώνEDITORIAL

Οι προβλέψεις επαληθεύτηκαν. Ο Σαρωνικός και τα νησιά του κέρδισαν το στοίχημα με την κρίση, έστω και αν πολλοί δεν το ομολογούν, για να μην τους… ματιάσουν. Οι μικρές αποστάσεις, ...

Με ένα κρυμμένο τραύμα... EDITORIAL

Τα κεφάλια... έξω! Λες και απασφαλίστηκε η χύτρα. Ο ατμός του φόβου, του θυμού, της αγανάκτησης, σαν να διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα, και ο κόσμος ξεχύθηκε στις... παραλίες.Αύγουστος,...