ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Κάποτε και τώρα…

Να φταίει άραγε η πολλή δημοκρατία ή μήπως πρόκειται για φαινόμενο άκρατου καπιταλισμού; Πάντως, όταν ένας υπουργός –εν προκειμένω, ο υπουργός Ναυτιλίας– δηλώνει αδυναμία επιβολής κάποιων όρων στους πλοιοκτήτες της γραμμής Αργοσαρωνικού, κάτι δεν πάει καλά. Οι μεταφορές συνιστούν δημόσιο αγαθό. Έστω και αν τα μεταφορικά μέσα ανήκουν σε ιδιώτες. Η κοινή λογική λοιπόν, αλλά και η πρακτική επί σειρά πολλών ετών –ή τουλάχιστον προ της απόλυτης κυριαρχίας των «Μινωικών Γραμμών», στις οποίες ο τότε αρμόδιος υπουργός χάρισε τη μονοπωλιακή διαχείριση της ακτοπλοΐας του Σαρωνικού–, θέλουν τους εν λόγω ιδιώτες να λειτουργούν εντός οριοθετημένων πλαισίων. Να μην εναπόκειται δηλαδή στη δική τους βούληση η δρομολόγηση ή μη των πλοίων τους κατά το δοκούν. Η σχετική αδειοδότηση για τη χρυσοφόρο γραμμή του Αργοσαρωνικού (και ακριβέστερα για την Αίγινα) να συνοδεύεται και από μια σειρά υποχρεώσεων, όπως συνέβαινε πριν από την ώρα-«μηδέν», την ώρα της εξόντωσης των μικροπλοιοκτητών, οι οποίοι –αν μη τι άλλο– διέθεταν κοινωνική συνείδηση. Όπως συνέβαινε τότε που οι πλοιοκτήτες συνωστίζονταν έξω από το γραφείο του εκάστοτε υπουργού Ναυτιλίας, εκλιπαρώντας για την έγκριση δρομολογίων. Τότε που ήταν έτοιμοι να συμφωνήσουν με οποιονδήποτε όρο, αρκεί να πάρουν άδεια ένταξης των πλοίων τους στη γραμμή. Η περιζήτητη αυτή αδειοδότηση λοιπόν προϋπέθετε την εκτέλεση δρομολογίων όχι μόνο έως εκεί που συνέφερε μόνο τους πλοιοκτήτες, αλλά και στα λιμάνια με μειωμένη ζήτηση. Η εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου αποτελούσε γνώμονα για τη χορήγηση της άδειας και ουδείς διανοήθηκε να παρεκκλίνει από το εγκεκριμένο πρόγραμμα δρομολογίων. Τα οχηματαγωγά έφθαναν έως τις Σπέτσες, περνώντας από Αίγινα, Μέθανα, Πόρο, ακόμη και την Ύδρα, αν και απαγορευόταν ανέκαθεν ολοσχερώς η κυκλοφορία τροχοφόρου. Υπήρχε έτσι η δυνατότητα μεταφοράς επιβατών και εμπορευμάτων διά θαλάσσης, με οικονομικότερους όρους, ενώ και τα νησιά του Αργοσαρωνικού είχαν έναν ισχυρό συνδετικό κρίκο. Ο αποκλεισμός της Αίγινας από τις αδελφές νήσους της περιοχής και η απαγορευτική για τους επιβάτες των άλλων προορισμών πολιτική να ταξιδέψουν με φθηνότερο –σε σύγκριση με τα «δελφίνια»– εισιτήριο ή να πάνε διά ξηράς, καταβάλλοντας και το αντίτιμο της μεταφοράς τους με ταχύπλοο τουλάχιστον στην Ύδρα και στις Σπέτσες, μόνο με κοινωνική πολιτική δεν μοιάζουν. Η διεκδίκηση βελτίωσης των θαλάσσιων συγκοινωνιών στον Σαρωνικό εκ μέρους των φορέων των νησιών δεν έχει ως αντίπαλο την οικονομική κρίση αυτή καθαυτή. Οι ανακατατάξεις στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των πλοίων, οι πωλήσεις πλοίων και η ανεξέλεγκτη μείωση των δρομολογίων εδράζονται στην άκριτη δρομολόγηση οχηματαγωγών δυσανάλογα (για τον Σαρωνικό) μεγάλης χωρητικότητας και κατ’ επέκταση τεράστιου κόστους, τα οποία τώρα αποδεικνύονται ζημιογόνα. Ποιος θα πληρώσει επομένως τη…νύφη; Αν η Πολιτεία εμμείνει στην απαθή στάση της, ποιος άλλος; Εμείς…

Διαβάστε επίσης

Τα χρόνια της αθωότητας... EDITORIAL

Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε... Από τη δημιουργία του κινήματος «Δεν πληρώνω»· έτσι, για να συμβολίσω την αντίδρασή μου στην κυβερνητική αυθαιρεσία, για να νιώσω πολίτης...

Αδιέξοδος θυμός… EDITORIAL

Είναι δυνατόν να μη θυμώσεις; Και με τους μεν και με τους δε, τους οικοδεσπότες και τους καλεσμένους, τους ψηφοθήρες και τους ψηφοφόρους, τους εγχώριους κομπιναδόρους κάθε κοινωνικ...

Αιδώς, κύριε βιομήχανε!  EDITORIAL

Τα πράγματα με το όνομά τους, αποκαλύπτοντας ενδεχομένως τα σχέδια της γερμανικής οικονομικής ελίτ για τη χώρα μας, φαίνεται πως είπε ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων Χανς Πέτερ ...

Ας κοιταχτούμε στα μάτια... EDITORIAL

Και τώρα ας κοιτάξουμε το είδωλό μας στον καθρέφτη. Ψηφίσαμε Ευρώπη, τρομάξαμε στην ιδέα της απομόνωσης, στη σκέψη του υποβιβασμού στη... Β' Εθνική.Επιδιώξαμε την πάση θυσία παραμο...

Κι εσύ, Ευρώπη…EDITORIAL

Γιατί τόσο μίσος; Όταν ακόμη και οι Γερμανοί πολίτες αγανακτούν, όταν οι εκφραστές της ευρωπαϊκής διανόησης θυμώνουν για τον διασυρμό και την ισοπέδωση της Ελλάδας, υπάρχει ακόμη ε...

Tο όνειρο της κάλπης…EDITORIAL

Πώς φτάσαμε έως εδώ; Πέρυσι τέτοια εποχή βλέπαμε ακόμη φως στον ήλιο… Ελπίζαμε στο καλοκαίρι… Γιορτάζαμε το Πάσχα σαν προάγγελο τόνωσης της αγοράς και μαζί του ηθικού μας. Ο παγωμέ...

Η δική μας Ελλάδα...EDITORIAL

Να που φτάσαμε ως εδώ... Ο χωρισμός επώδυνος, αλλά και η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας επιβεβλημένη. Η δική μας Ευρώπη με τη μεγάλη αγκαλιά, αυτή που περιγράφαμε πριν από δύο...

Η δική μας Ευρώπη…EDITORIAL

Ήτανε δυο, ήτανε τρεις, έγιναν δέκα με την Ελλάδα, τη χώρα-όνειρο κάθε Βορειοευρωπαίου, την ώρα που ο ευλογημένος αυτός τόπος προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές του από τη χούντα ...

Λεηλασία μιας ζωής... EDITORIAL

Με κομμένη την ανάσα... Με κατάπληξη, απορία, τρόμο, απόγνωση... Παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα. Τα δολοφονικά μέτρα, τα αστεία μέτρα, τον προβληματισμό των πολιτικών επί των ρυθμί...

Πολιτισμός υποδομώνEDITORIAL

Οι προβλέψεις επαληθεύτηκαν. Ο Σαρωνικός και τα νησιά του κέρδισαν το στοίχημα με την κρίση, έστω και αν πολλοί δεν το ομολογούν, για να μην τους… ματιάσουν. Οι μικρές αποστάσεις, ...

Με ένα κρυμμένο τραύμα... EDITORIAL

Τα κεφάλια... έξω! Λες και απασφαλίστηκε η χύτρα. Ο ατμός του φόβου, του θυμού, της αγανάκτησης, σαν να διαλύθηκε στην ατμόσφαιρα, και ο κόσμος ξεχύθηκε στις... παραλίες.Αύγουστος,...