Η τρίτη φορά στην Αίγινα...

Η πρώτη φορά ήταν το νησί της μετεφηβικής μου έκρηξης, η δεύτερη το νησί της πρώτης στάσης και τώρα η τρίτη, στην ώριμη ηλικία των πενήντα, το νησί της ενδοσκόπησης. Του Μηνά Βιντιάδη Τελικά, η σχέση του χώρου με τον χρόνο είναι από τα πιο μεγάλα μυστήρια της ζωής. Η στιγμή κι ο τόπος, εσύ και η γη ή η θάλασσα, για να είμαι πιο σωστός, πάντα με παίδευε αυτό. Λες, έχω πάει στην Αίγινα δύο φορές, μα σε ποια Αίγινα πήγες; Ποιος ήσουν τότε και ποιος σήμερα; Πώς ήταν το νησί, οι άνθρωποι, αφού εσύ κάθε φορά ήσουν διαφορετικός; Την πρώτη φορά που ήρθα στην Αίγινα, το '78, ήμουν είκοσι και σπούδαζα. Τη δεύτερη, αν θυμάμαι καλά, το ’93, ήμουν τριάντα έξι και δούλευα σαν τρελός δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα, σε εφημερίδα, τηλεόραση και ραδιόφωνο. Αυτή, στο τέλος του φετινού Μαρτίου, ήταν η τρίτη και η πιο σημαντική. Τώρα είμαι πενήντα πέντε, δουλεύω λιγότερο ως δημοσιογράφος και γράφω βιβλία, θεατρικά έργα και σενάρια. Την πρώτη φορά η Αίγινα ήταν το νησί της μετεφηβικής μου έκρηξης, όλη η ζωή ήταν μπροστά μου. Τη δεύτερη ήταν η Νήσος της πρώτης στάσης, για να δω τι έκανα και πού πάω. Την τρίτη φορά, με φανερά τα συμπτώματα της Νόσου-Ευλογίας που λέγεται Νωχέλεια, άραξα σ’ ένα καφέ, άναψα ένα τσιγάρο κι έψαξα να δω το παράξενο φως που αιχμαλώτισε τόσους Έλληνες ζωγράφους. Κι είπα ότι η Αίγινα μπορεί να γίνει το νησί της ενδοσκόπησης.

Όμορφα ξενοδοχεία (γεια σου, κυρία Ρένα, με το «Αιγινήτικο Αρχοντικό» σου), εστιατόρια με υπέροχα πιάτα και ευγενικούς σερβιτόρους (παιδιά του «Σκοτάδη», τρελάθηκα με το αχνιστό σαλάχι), μπαρ με ωραία μουσική (μπράβο, dj, στα «Περδικιώτικα»)

Ένα όμορφο λιμάνι, μιάμιση ώρα από το Μέγαρο Μουσικής (δίπλα μένω), πενήντα λεπτά από τον Πειραιά, μια ανάσα από την ιστορία, μερικά μίλια από τη Γοργόνα του Σαρωνικού, αν αυτή είναι η ελπίδα που κρύβουν η θάλασσα κι η ψυχή μας. Αν εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές ζείτε στην Αίγινα, μπορείτε να μη διαβάσετε τις επόμενες γραμμές. Ή, μάλλον, διαβάστε τις, για να δείτε πώς βλέπει ένας «ξένος» την πατρίδα σας, τι είναι αυτό που του κάνει εντύπωση. Σ' εσάς που πήγατε και θα ξαναπάτε οφείλω να μιλήσω για όμορφα ξενοδοχεία (γεια σου, κυρία Ρένα, με το «Αιγινήτικο Αρχοντικό» σου), εστιατόρια με υπέροχα πιάτα και ευγενικούς σερβιτόρους (παιδιά του «Σκοτάδη», τρελάθηκα με το αχνιστό σαλάχι), μπαρ με ωραία μουσική (μπράβο, dj, στα «Περδικιώτικα»), το μουσείο- μικρό θαύμα με τους θησαυρούς του Χρήστου Καπράλου (καλό κουράγιο, κυρία Χριστίνα, που το φροντίζεις), για έναν εντυπωσιακό αρχαιολογικό χώρο όπως είναι ο Ναός της Αφαίας (χαιρετίσματα στα χαμογελαστά κορίτσια της εισόδου), το μοναδικό Θεατρικό Φυτώριο της Αίγινας (Νίκο Καλαμό, εκεί στο βουνό θα γεννηθεί ο καλύτερος Βικέντιος), τη γραφική μικρή ψαραγορά με το ταβερνάκι που πρέπει να καθίσετε οπωσδήποτε, για ευγενικούς ανθρώπους στην παραλία και στα μαγαζιά. Και για μια Παληαχώρα που σε γυρίζει στο παρελθόν. Να γκρινιάξω λίγο, δήμαρχε; Καθαρίστε τις παραλίες και τα σοκάκια όσο πιο γρήγορα γίνεται. Οι εκδρομείς της άνοιξης αγαπάνε πιο πολύ τα νησιά από τους επιδρομείς του Αυγούστου. Να κάνω ένα παράπονο, αφεντικά των καφέ της παραλίας; Βρείτε έναν τρόπο να απαλλαγείτε από την πλαστικούρα των προσόψεων και ρίξτε λίγο τις τιμές κάποιων ειδών. Ένα ταξίδι στις πόλεις (για να μην πω στην Ευρώπη) θα σας διδάξει τι είναι κρίση στο άστυ και τι στο νησί… Μια μικρή παρατήρηση και για τα αγαπημένα μου φιστίκια. Δεν ξέρω αν το Μνημόνιο μ’ έχει επηρεάσει τόσο πολύ, αλλά δέκα ευρώ το κιλό δεν μου φάνηκαν και λίγα... Δεν έκανα μπάνιο, θα επιστρέψω σύντομα για μια βουτιά, φέρνοντας μαζί μου κι ένα βιβλίο. Όχι κάποιο από τα αγαπημένα μου –που μεγαλώνουν μαζί μου, όπως και οι τόποι που επισκέπτομαι–, αλλά ένα καινούργιo, με λευκές σελίδες, για να το γεμίσω στιγμές… Βιογραφικό Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Μηνάς Βιντιάδης γεννήθηκε στην Αίγυπτο, μεγάλωσε στην Κάσο και ζει στην Αθήνα. Εργάστηκε για 27 χρόνια στο «Βήμα» και στα «Νέα» (ήταν, μεταξύ άλλων, για πέντε χρόνια διευθυντής σύνταξης του περιοδικού «Ταχυδρόμος») και σήμερα επιμελείται κάθε Τετάρτη βράδυ στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ την εκπομπή «Λόγος Περιοδεύων». Έχει γράψει τέσσερα μυθιστορήματα και μία συλλογή διηγημάτων. Το έργο του «Ο Κάτω Παρθενώνας» θα παρουσιαστεί τον Οκτώβριο στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, σε σκηνοθεσία Ιεροκλή Μιχαηλίδη. Είναι μέλος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης» κι έχει διατελέσει μέλος του Δ.Σ του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΑ.