Δώδεκα χρόνια στην Αίγινα
Μια ξενάγηση στο όμορφο νησί του Αργοσαρωνικού από έναν θερινό επισκέπτη που πρόσφατα έγινε και μόνιμος κάτοικος. Του Γιώργου Παναγιωτόπουλου
Πέρασαν κιόλας δώδεκα χρόνια από την ημέρα εκείνη που αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να αποκτήσουμε θερινή κατοικία.
Το πρόβλημα ήταν τότε η φύση των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων, που με ανάγκαζαν να βρίσκομαι στην Αθήνα σε μη προβλεπόμενους χρόνους.
Με δεδομένη την αγάπη μας για τη θάλασσα και την προτίμησή μας για νησί, σε συνδυασμό με την τακτική θαλάσσια σύνδεση της Αίγινας με ιπτάμενα δελφίνια και φεριμπότ, που δεν φοβούνται τον καιρό, δεν μας έμεναν και πολλές επιλογές.
Για την Αίγινα γνώριζα λιγότερα από ό,τι ένας τουρίστας. Μια ιδέα είχα μόνο για το γραφικό της λιμάνι, για τα μεζεδοπωλεία της και για τον παραλιακό δρόμο από τη Χώρα μέχρι την Πέρδικα.
Ψάχνοντας για αγορά σπιτιού, ανακαλύψαμε την ομορφιά αυτού του νησιού και την πολυμορφία του τόπου. Από τους δαντελωτούς παραλιακούς δρόμους καταλήγεις στα υπέροχα ψαροχώρια του νησιού, όπως αυτό της Πέρδικας, που θυμίζει κυκλαδίτικο λιμανάκι, με υπέροχη θέα προς την Πελοπόννησο και το νησάκι της Μονής. Η Πέρδικα διαθέτει ένα καλειδοσκόπιο από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης, καθώς και χώρο για την προσγείωση ελικοπτέρων. Από την άλλη μεριά του νησιού βρίσκεται η Σουβάλα, ψαροχώρι και αυτή, σχεδόν απέναντι από τον Πειραιά, και παρακάτω οι γραφικοί κολπίσκοι της Βαγίας και των Πορτών.
Ολόγυρα το νησί στολίζεται με υπέροχες παραλίες, για να απολαύσει κανείς όχι μόνο το μπάνιο του, αλλά και ωραίους περιπάτους.
Λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω βρίσκονται μέσα στο δάσος ο περίφημος Ναός της Αφαίας και κάποια από τα μοναστήρια του νησιού. Ο Ναός της Αφαίας, αφιερωμένος στη θεά Αθηνά, δεσπόζει στην κορυφή πευκόφυτου βουνού από τη μεριά της Αγίας Μαρίνας, της δεύτερης σε μέγεθος πόλης της Αίγινας. Στη γύρω περιοχή βρίσκονται επίσης το ορεινό χωρίο του Μεσαγρού, τα μοναστήρια της Χρυσολεόντισσας και του Αγίου Μηνά, και φυσικά το φημισμένο μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου, πηγή μεγάλων οικονομικών πόρων για το νησί, από την πληθώρα των προσκυνητών που καταφθάνουν σε αυτό.
Στις πιο ψηλές κορφές του νησιού συναντάει κανείς την Παλαιοχώρα, τον παλιό συνοικισμό του νησιού, που προστάτευε τους νησιώτες από επιδρομές και είναι γεμάτος παλιές εκκλησίες, κάποιες από τις οποίες έχουν αναπαλαιωθεί πρόσφατα.
Η Ψαραγορά της Αίγινας είναι από τις πιο γραφικές του είδους. Βρίσκεται στο κέντρο του λιμανιού, με παρατεταγμένα μπροστά της τα πολύχρωμα ψαροκάικα του νησιού, και διαθέτει κάθε λογής ψάρια από την τεράστια ποικιλία του ΣαρωνικούΠαντού στο νησί ανακαλύπτεις χωριουδάκια με συμπαθέστατα ταβερνάκια με φρέσκο ψάρι και σπιτικό φαγητό, καθώς και γραφικούς οικισμούς σαν εκείνον της Παχιάς Ράχης, με τα παλιά ερειπωμένα σπίτια, τα οποία Γερμανοί –μόνιμοι κάτοικοι πια του νησιού– αποκατέστησαν, σεβόμενοι απόλυτα την τοπική αρχιτεκτονική. Φτάνοντας στο νησί με το καράβι, αντικρίζεις πρώτα από όλα την Κολόνα, ότι δηλαδή διασώθηκε από τον Ναό του Απόλλωνα, που βρισκόταν σε αυτή τη θέση πριν ακόμα και από τον Ναό της Αφαίας, με πλούσια τριγύρω του αρχαιολογικά ευρήματα ακόμα παλιότερων εποχών, καθώς και το αρχαιολογικό μουσείο του νησιού. Μέσα στην πόλη της Αίγινας στα στενά γραφικά σοκάκια ξαφνιάζεσαι ανακαλύπτοντας τα θαυμάσια κτίρια του νησιού από την εποχή του Καποδίστρια (το Ορφανοτροφείο, το Κυβερνείο, το Δημαρχείο κ.ά.), οικοδομήματα αρχοντικά και απλά, προσαρμοσμένα άψογα στη φύση του νησιού. Η Ψαραγορά της Αίγινας είναι από τις πιο γραφικές του είδους. Βρίσκεται στο κέντρο του λιμανιού, με παρατεταγμένα μπροστά της τα πολύχρωμα ψαροκάικα του νησιού, και διαθέτει κάθε λογής ψάρια από την τεράστια ποικιλία του Σαρωνικού. Στην παραλία δίπλα στο λιμάνι τα δύο καΐκια που έχουν μετατραπεί σε υπαίθρια μανάβικα σε προκαλούν να αγοράσεις κάθε είδους φρούτα και λαχανικά, οι ταβέρνες και τα μπαράκια –στημένα το ένα δίπλα στο άλλο– κάνουν δύσκολη την επιλογή, ενώ τα παραδοσιακά αμαξάκια σε δελεάζουν για μια βόλτα, ξυπνώντας μέσα σου τη μνήμη άλλων εποχών. Με το ήπιο κλίμα και την απίστευτη φωτεινότητα που εκπέμπει το νησί, και την αμεσότητα των ανθρώπινων συναναστροφών, έχει γίνει από παλιά ο ιδανικός τόπος έμπνευσης για ανθρώπους του πνεύματος – ζωγράφους, γλύπτες, λογοτέχνες, ηθοποιούς. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ έζησαν και δημιούργησαν ο Καζαντζάκης, ο Νικολάου και τόσοι άλλοι. Τελικά, δεν ήταν και πολύ πρωτότυπη η επιλογή μας, αφού, εκτός από πολύ ωραίες καινούργιες παρέες, έχω συναντήσει και Αθηναίους γνωστούς και φίλους από τα παλιά, που έχουν εγκατασταθεί μόνιμα στο νησί. Έτσι, μόλις οι υποχρεώσεις έπαψαν να με δεσμεύουν –και μετά τον απροσδόκητο θάνατο της συζύγου μου–, δεν δυσκολεύτηκα να αποφασίσω τη μόνιμη εγκατάστασή μου στο νησί. Απόφαση για την οποία είμαι σίγουρος πως δεν θα μετανιώσω ποτέ. Βιογραφικό Ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα και έχει δύο κόρες. Σπούδασε Διοίκηση Ξενοδοχείων στο I.H.A. International Hotel Association. Είναι ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου ΡΑΝ ΗΟΤΕL στο Σύνταγμα. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας, γενικός γραμματέας της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Ξενοδόχων και διευθυντής Δημοσίων Σχέσεων Εξωτερικού της Ένωσης Ξενοδόχων Αττικής, προωθώντας τον ελληνικό τουρισμό, με τη συμμετοχή της Ένωσης στις εκθέσεις του εξωτερικού.
