Αίγινα: Τόσο κοντά, κι όμως τόσο μακριά
Σκέψεις και εικόνες από μια δημοσιογραφική επίσκεψη στην Αίγινα. Του Γιάννη Χρυσοβέργη
H συνέντευξη Τύπου για τους ανταποκριτές ξένων ΜΜΕ της Ένωσης Ξενοδόχων Αθηνών – Αττικής και Αργοσαρωνικού σε ένα κρουαζιερόπλοιο –στη διάρκεια της οποίας ανέπτυξαν τις προθέσεις τους να αξιοποιήσουν συστηματικά, σε συνεργασία με τους πλοιοκτήτες σκαφών τουρισμού, το πλεονέκτημα που μπορούν να προσφέρουν τα νησιά του Αργοσαρωνικού, οι παραλίες τους και οι αρχαιολογικοί τους χώροι– με έφερε μετά από πολλά χρόνια ξανά στην Αίγινα.
«Μα γιατί περιμένατε τόσα χρόνια για να αξιοποιήσετε τα νησιά του Σαρωνικού;» είχα ρωτήσει, off the record, έναν από τους διοργανωτές της εκδήλωσης, καθώς άκουγα ότι το 60% των επισκεπτών της Αθήνας αγνοούν την ύπαρξη παραλιών σε μισή ώρα διαδρομή από το κέντρο της πόλης με το λεωφορείο και ότι το 65% αγνοούν ότι, σε απόσταση μίας-δύο ωρών με το καράβι από το λιμάνι του Πειραιά, υπάρχουν τόσα πανέμορφα νησιά. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ» ήταν η απάντησή του.
Κατεβαίνοντας από το σκάφος, η πόλη της Αίγινας μου φάνηκε ίδια κι απαράλλαχτη, όπως την είχα δει την τελευταία φορά που την επισκέφθηκα: Το λιμάνι με τα ουζερί και τα στενά δρομάκια που έβγαιναν σε αυτό, το «Άγιος Νεκτάριος», που εκείνη την ώρα έλυνε κάβους για τον Πειραιά.
Το μόνο πράγμα που είχε αλλάξει ήταν τα αυτοκίνητα. Επίσης, τα βαρκάκια που πουλούσαν μαναβική –μια ιδιαιτερότητα της Αίγινας, από την εποχή που φρούτα και λαχανικά έρχονταν στο νησί με βάρκες από την κοντινή ακτή της Πελοποννήσου– είχαν λιγοστέψει δραματικά. Κάτι που εξηγείται απόλυτα, αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι τιμές τους ήταν κατά πολύ ακριβότερες από αυτές των μανάβικων του Κολωνακίου.
Με αυτές τις σκέψεις κατέβηκα από το πλοίο, για να δοκιμάσω το ουζάκι και τα φυστίκια, με τα οποία μας υποδέχθηκε ο δήμαρχος ΑίγιναςΉταν άνοιξη του 1980 όταν επισκέφθηκα την Αίγινα για δεύτερη και τελευταία φορά. Είχαμε πάρει μια παρέα το καράβι –το «Άγιος Νεκτάριος» πρέπει να ήταν και τότε–, για να επισκεφθούμε κάτι φίλους που βρίσκονταν ήδη από την προηγούμενη ημέρα στην Πέρδικα. Φθάνοντας εκεί, βρήκαμε τους φίλους μας να προσπαθούν να συνέλθουν από μια μακράς διάρκειας ουζοποσία, που είχε αρχίσει στα ουζερί του λιμανιού της Αίγινας την προηγουμένη και είχε ολοκληρωθεί τις πρώτες πρωινές ώρες στο σπίτι τους. Καταλήξαμε κι εμείς σ’ ένα καφεοινοζυθεστιατόριον της Πέρδικας, όπου ένας συμπαθέστατος παππούς σερβίριζε γλυκόπιοτο ουζάκι με μεζέ χταποδάκι στα κάρβουνα, «παρά θίν’ αλός». Πώς έγινε κι έκανα τόσα χρόνια να ξαναεπισκεφθώ το νησί; Ίσως να έφταιξε που στις δεκαετίες του ’70 και του ’80 ο Σαρωνικός ήταν η χαβούζα της Αττικής, κι αυτό με έκανε να μη σκέφτομαι πως ό,τι ίσχυε στη Βούλα και στο Καβούρι δεν ίσχυε και στα νησιά που βρίσκονταν στην έξοδο του Κόλπου. Βεβαίως, σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, καθώς η Ψυτάλλεια το έχει κάνει το θαύμα της. Πλέον, ακόμα και οι ακτές του Φαλήρου είναι φιλόξενες για τον κολυμβητή. Επίσης, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, στον βυθό του Σαρωνικού έχει αρχίσει να ξαναδημιουργείται ζωή. Ίσως, πάλι, να έφταιξε κι εκείνο το παράξενο σύνδρομο τού «έλα, μωρέ, δίπλα είναι, κάποια στιγμή θα πάμε», εξαιτίας του οποίου χάνουμε πλήθος σημαντικών εκθέσεων και λοιπών πολιτιστικών δραστηριοτήτων στην Αθήνα, καθώς αυτή η «κάποια στιγμή» ποτέ δεν έρχεται, γιατί πάντα κάτι πιο μακρινό και δυσπρόσιτο κεντρίζει το ενδιαφέρον μας. Με αυτές τις σκέψεις κατέβηκα από το πλοίο, για να δοκιμάσω το ουζάκι και τα φυστίκια, με τα οποία μας υποδέχθηκε ο δήμαρχος Αίγινας. Λίγο αργότερα, απολαμβάνοντας τους μεζέδες που μας είχαν προσφέρει, παρατηρούσα τη νωχελική ζωή του λιμανιού κάτω από τον ήλιο του απομεσήμερου. Όλα ήταν ήρεμα, φιλικά, φιλόξενα. Έφυγα από την Αίγινα με την υπόσχεση στον εαυτό μου να την ξαναεπισκεφθώ σύντομα. Κι ακόμα να επισκεφθώ, «κάποια μέρα», και την Ύδρα και τις Σπέτσες, που μονάχα στον χάρτη τις έχω δει. «Είναι ντροπή» μονολογούσα. Εκτός κι αν το σύνδρομο της «κάποιας μέρας» με κάνει και πάλι να αναβάλω την επίσκεψη, για να πάω «κάπου πιο μακριά». Βιογραφικό Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Μαΐου 1959. Συνεργάτης του Ισπανικού Πρακτορείου Ειδήσεων EFE από τον Νοέμβριο του 2011, έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τις εφημερίδες «Ελεύθερος Τύπος», «Αποκαλύψεις», «Ακρόπολη», «Εξπρές», καθώς και με πλήθος περιοδικών. Επίσης, ήταν από τον Δεκέμβριο του 2000 έως τον Σεπτέμβριο του 2004 υπεύθυνος ανασκόπησης διεθνών ΜΜΕ στο Γραφείο Τύπου της Οργανωτικής Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004. Έχει σπουδάσει Ιστορία στην Ecole de Hautes Etudes en Sciences Sociales στο Παρίσι. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά και τουρκικά.
