Ο Γιάννης Κακουλίδης της Αίγινας
?
Εκείνο το Σάββατο έπρεπε να είναι στην Αίγινα. Από την Παρασκευή μάλιστα, όπως ήταν δύο εβδομάδες νωρίτερα με την αγαπημένη του Καίτη. Όπως κατέφθανε πάντα με λαχτάρα να δει τους φίλους του, να καθίσει στο καφενείο της Τασίας, στο «Εν Πλω», να φάει στις ταβέρνες του νησιού, να ζήσει το σπίτι του, που απέκτησε και ανακαίνισε πριν από περίπου πέντε
χρόνια, κάνοντας το όνειρό του πραγματικότητα. Γιατί ο Γιάννης Κακουλίδης επισκεπτόταν την Αίγινα ανελλιπώς από τη δεκαετία του 70’??. Η θλιβερή είδηση του θανάτου του, Σάββατο πρωί-πρωί, δεν άφηνε καμιά αμφιβολία. Η εικόνα της
προπερασμένης εβδομάδας στην παραλία της Αίγινας, με τον Γιάννη Κακουλίδη εποχούμενο στο μηχανάκι του στενού του φίλου Μιχάλη Παπαδόπουλου, ήταν η τελευταία.
Η Αίγινα είχε χάσει έναν πιστό της φίλο. Έναν άνθρωπο πολύ αγαπητό, ευγενή, προσηνή, «ζεστό», ευαίσθητο, αν μάλιστα κρίνουμε από τους στίχους που έγραψε σε ηλικία 19? ετών στο μεγάλο τραγούδι του Νέου Κύματος «Άκρη δεν έχει ο ουρανός», με τον Γιώργο Ζωγράφο. Και από εκατοντάδες άλλα που ακολούθησαν. Ποίηση, θέατρο, πεζό, κινηματογραφικά σενάρια και εκατοντάδες στίχοι. Πειραιώτης, κοσμοπολίτης με ένα πολύ πλούσιο βιογραφικό, μια ζωή γεμάτη δράση,
ο Γιάννης Κακουλίδης λύπησε το Πανελλήνιο με την αιφνίδια... φυγή του. Η Αίγινα δεν δικαιούται να μονοπωλήσει το πένθος, δικαιούται όμως να τον αποχαιρετίσει με ειλικρινή συγκίνηση και να συλλυπη-
θεί θερμά την οικογένειά του.
Σ.Α.?
