Κάπρι: Σαν μια πανέμορφη γυναίκα χωρίς θαυμαστές – Ρεπορτάζ του Κώστα Αργυρού
Το κοσμοπολίτικο θέρετρο της Νάπολης μοιράζεται τις ίδιες αγωνίες και φόβους που βιώνουν και τα ελληνικά νησιά, έχοντας τουλάχιστον την παρηγοριά ότι «γλύτωσε φτηνά» από την πανδημία
Οι κάτοικοί του έχουν δει να περνούν απο εκεί αμέτρητοι αστέρες του σινεμά και των άλλων τεχνών παλιοί και νέοι. Από τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και τη Σοφία Λορέν μέχρι το Λεονάρντο ντι Κάπριο και τη Τζένιφερ Λόπεζ. Αλλοι για τα γυρίσματα κάποιας ταινίας και άλλοι απλά για διακοπές. Ετσι κι αλλιώς το τοπίο και το κλίμα το είχαν αναδείξει ως προορισμό αναψυχής από τους ρωμαϊκούς χρόνους κιόλας. Και από τον 19ο αιώνα ήδη άρχισε να ανθεί εκεί ο τουρισμός στην σύγχρονή του μορφή. Ακόμα και ο Μαξίμ Γκόρκι κάλεσε κάποτε εδώ τον «εξόριστο» στη Δύση Λένιν στο εξοχικό του. Τα τελευταία χρόνια είχε και αυτό πρωταγωνιστήσει σε δημοσιογραφικά ρεπορτάζ για τον «υπερτουρισμό». Με 14.000 μόνιμους κατοίκους, που από το Πάσχα ως τον Οκτώβριο δεν είχαν καμιά άλλη ασχολία από το να εξυπηρετούν τουρίστες, που έμοιαζαν να θέλουν να το... βουλιάξουν. Και γεννούσαν σκέψεις για περιορισμούς των επισκέψεων στα πιο φημισμένα αξιοθέατα όπως η «Γαλάζια Σπηλιά».
Το Κάπρι στον κόλπο της Νάπολης, στην επαρχία της Καμπανίας αποτελεί έναν από τους πιο φημισμένους ταξιδιωτικούς προορισμούς για Ιταλούς και αλλοδαπούς. Σύμφωνα με μια ή μάλλον την επικρατέστερη εκδοχή το όνομα του οφείλεται στους Ελληνες που το εποίκησαν πρώτοι. Ο «κάπρος», ο αγριόχοιρος αντιμετωπίζει σήμερα ακριβώς τα ίδια προβλήματα, που αντιμετωπίζουν και τα τουριστικά νησιά του Αιγαίου, θύματα όλα της πανδημίας και της καραντίνας. Αν και χάρις στο αποφασιστικό και γρήγορο κλείσιμο μόνο δύο θύματα covid-19 καταγράφηκαν εδώ και αυτά θεραπεύτηκαν με επιτυχία. Ηταν και αυτό μια μικρή παρηγοριά αν σκεφτεί κανείς την τραγωδία, που βίωσε τους προηγούμενους μήνες η Ιταλία. Και ο δήμαρχος Μαρίνο Λέμπο καμαρώνει τώρα για μια σκληρή, όπως παραδέχεται απόφαση. Υπήρξαν κάτοικοι που έτυχε να βρίσκονται «απέναντι» και περίμεναν πάνω από δύο μήνες για να γυρίσουν σπίτι τους. Και κάποιοι επισκέπτες, που υποχρεώθηκαν να μείνουν στο νησί και να περάσουν μαζί με τους ντόπιους τους «μήνες της μοναξιάς».
Σταδιακά κάποια εστιατόρια και μπαρ άνοιξαν, όπως και κάποια μικρότερα ξενοδοχεία από τη στιγμή που αποκαταστάθηκε, έστω με πολλούς ελέγχους και προφυλάξεις η ακτοπλοϊκή συγκοινωνία με τη Νάπολη και αργότερα με το Σορρέντο.
Το στοίχημα του Ιουλίου
Αλλά οι εβδομάδες της αλήθειας θα είναι οι δύο επόμενες. Από τις 22 Ιουνίου καταργείται η υποχρέωση της μάσκας σε εξωτερικούς χώρους. Και από την 1η Ιουλίου θα ανοίξουν και μερικά από τα ξενοδοχεία πολυτελείας, που βρίσκονται πάνω σε αυτό τον «βράχο» από ασβεστολιθικά κυρίως πετρώματα, στον οποίο συντηρούνται ακόμα μερικά αμπέλια και ελαιώνες. Κάποια ξενοδοχεία πάντως πιάστηκαν στον ύπνο και δεν πρόλαβαν να ξεκινήσουν τις απαραίτητες και παραδοσιακές κάθε άνοιξη εργασίες «φρεσκαρίσματος» και θα παραμείνουν κλειστά. Αλλοι πάλι παραπονιούνται γιατί είναι αδύνατο στα μικρά δρομάκια με πολλά μικροσκοπικά μαγαζάκια να τηρηθούν οι κανόνες απόστασης, που εκδόθηκαν στη Ρώμη ή στο Μιλάνο.
Το ερώτημα είναι πόσοι και πότε θα έρθουν. Οι «Καπρέζε» λένε τώρα για το νησί τους ότι χωρίς τουρίστες μοιάζει με μια πανέμορφη γυναίκα, που υποφέρει από τη μοναξιά, που της στερεί θαυμαστές. Και ανυπομονεί να ξαναγοητεύσει τα πλήθη με τα κάλλη της. Οι πιο ψύχραιμοι ελπίζουν τουλάχιστον σε μια παράταση της σεζόν, κάτι που ευνοείται από το ήπιο κλίμα. Ηπια θεωρούν ότι θα πρέπει να είναι και η προσέγγιση του τουρισμού στο μέλλον. Κάτι που υποστηρίζει τουλάχιστον στα λόγια και ο δήμαρχος, υποσχόμενος σε όσους θα έρθουν την απόλαυση ενός πιο ήσυχου, πιο «ιδιωτικού» Κάπρι. Μια προσέγγιση που ακούς πια σε πάρα πολλά από τα τουριστικά hot-spots του πλανήτη, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Το βλέμμα στρέφεται πια στον περιηγητή, εκείνον που έρχεται για να γνωρίσει πραγματικά ένα τόπο, να επενδύσει χρόνο και μυαλό σε αυτόν. Αλλά η «κουλτούρα του περιηγητή» δεν χτίζεται από τη μια μέρα στην άλλη.
