Ο Γιάννης Δημητριάδης γράφει για την συναίνεση
Το τοπίο των επικείμενων δημοτικών εκλογών έχει πλέον ξεκαθαρίσει και πολύ λόγος γίνεται για την ανάγκη συναίνεσης και ενότητας «για το καλό του τόπου». Μια ανάγκη, την οποία όλοι επικαλούνται σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά το δύσκολο είναι να αποδείξει κανείς έμπρακτα ότι την επιδιώκει πραγματικά και ότι δεν την επικαλείται απλώς και μόνο για να καλύψει τον απολυταρχισμό του.
Τι σημαίνει όμως συναίνεση; Σημαίνει συγκατάθεση και αποδοχή ορισμένων μέσων για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού. Ενός σκοπού που πρέπει να προσδιορίζεται σαφώς και όχι με αοριστολογίες και ξύλινο λόγο. Η επίκληση της ανάγκης για «σωτηρία του Πόρου» γενικώς και αορίστως δεν μπορεί να αποτελεί επαρκή βάση συναίνεσης, καθώς ο καθένας μπορεί να την επικαλείται ή να την αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο. Αντίθετα, η επίκληση ενός αναλυτικού πολιτικού προγράμματος, με διαμορφωμένες θέσεις και προτάσεις και η παρουσίαση του ανθρωπίνου δυναμικού που θα τις εφαρμόσει, αποτελεί ειλικρινή βάση συναίνεσης.
Τέτοια ειλικρινής και ανιδιοτελής πρόταση για συναίνεση ήταν εκείνη που (όπως σάς είχα ενημερώσει από αυτή την στήλη) αρνήθηκε ο ανθυποψήφιός μου κ. Σπ. Σπυρίδωνας τον περασμένο Αύγουστο. Στην πρότασή του να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιό του για «να σώσουμε τον Πόρο», αντιπρότεινα να ηγηθεί εκείνος της παράταξής μου, δηλαδή της σημερινής αντιπολίτευσης, υιοθετώντας το πρόγραμμά της και τα στελέχη της. Με τον τρόπο αυτό, προσδιόρισα επακριβώς τι εννοώ εγώ «σωτηρία του Πόρου» και έθεσα επί τάπητος τους πραγματικούς όρους μιας υποθετικής συστράτευσης.
Οι όροι αυτοί μπορούσαν να είναι μόνο οι εξής:
α) Καθαρές θέσεις και συμφωνία για όλα τα κρίσιμα ζητήματα: Όχι «θα λύσουμε το πρόβλημα του Βιολογικού», αλλά «θα το λύσουμε με τον Α τρόπο». Όχι «διαφωνώ με την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού», αλλά «θα κάνω τις Α,Β,Γ ενέργειες για να την αποτρέψω και, αν δεν την αποτρέψω, τότε θα κάνω τις Δ,Ε,Ζ, ενέργειες».
β) Αποστρατεία των αιρετών που ευθύνονται για την καταστροφική πολιτική των τελευταίων χρόνων (την οποία και ο ανθυποψήφιός μου επικαλείται, προκειμένου να αιτιολογήσει την αναγκαιότητα της επιστροφής του) και αξιοποίηση νέων στελεχών που δεν έχουν καμία εξάρτηση με το παλιό αποτυχημένο δυναμικό.
Προτείνοντας στον κ. Σπυρίδωνα να ηγηθεί της παράταξής μου, τού παρουσίασα ένα ανοικτό βιβλίο αναφορικά με τις θέσεις μου και τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να στελεχώσουν την επόμενη αιρετή διοίκηση. Δεν το πρότεινα επειδή θεωρώ ότι εκείνος μπορεί να προσφέρει στον τόπο περισσότερα από εμένα, ούτε επειδή τον θεωρώ ικανότερο, αλλά το έκανα επειδή όταν κανείς επιδιώκει πραγματική συναίνεση και ενότητα, οφείλει για χάρη της να υποτάσσει το ατομικό επίπεδο επιθυμιών και αξιολογήσεων. Αυτή λοιπόν ήταν η συναίνεση με την πραγματική της έννοια!
Το σημερινό κάλεσμα του κ. Σπυρίδωνα προς τους δημότες για «συναίνεση» σε μία λευκή επιταγή για ένα άγνωστο πρόγραμμα, με μοναδικό σημείο αναφοράς την αρχηγική του θέση, αποτελεί στην πραγματικότητα αιτία πόλωσης, δηλαδή το αντίθετο ακριβώς από αυτό που διακηρύττει. Επιπλέον, η συστράτευσή του με όλους τους πρωτεργάτες της καταστροφικής πολιτικής που υποτίθεται ότι σπεύδει να διακόψει, αποτελεί θεμελιώδη αντίφαση που αποδεικνύει ακόμα περισσότερο ότι το κάλεσμα αυτό ενσωματώνει όλα τα στοιχεία της παθογένειας του παρελθόντος. Με την παθογένεια αυτή, το μόνο που οφείλουν να κάνουν όσοι επιθυμούν την αλλαγή πορείας του τόπου είναι να συγκρουστούν.
Πηγή: http://ioannisdimitriadis.gr/wp-content/uploads/2014/02/tefxos-8.pdf
