Με τη γλύκα του παραδοσιακού αμυγδαλωτού
Στον Οίκο Αμυγδαλωτών Τσαγκάρη, το παραδοσιακό αχλαδάκι και ο ζαχαρομπακλαβάς είναι η «κατάλευκη» ζωντανή απόδειξη μιας τεχνικής που αντέχει στον χρόνο.
Γράφει η Ελένη Χριστοδούλου
Μπορεί με τα χρόνια η ζαχαροπλαστική να έχει γίνει πιο πολύπλοκη και τα γλυκά πιο ευφάνταστα, όμως η μυρωδιά του ανθόνερου και τα απλά συστατικά των αμυγδαλωτών εξακολουθούν να μαγεύουν τις αισθήσεις. Γιατί μέσα από τη γεύση τους ξεπηδά αυθόρμητα η χαρά, καθώς τα περίφημα αυτά γλυκά προσφέρονται παραδοσιακά στους γάμους και στα βαφτίσια.
Είναι το γλυκό που έφτιαχναν οι γυναίκες του νησιού στα σπίτια τους και το τράταραν με καμάρι στους επισκέπτες. Αρκετές μάλιστα είχαν στον κήπο τους αμυγδαλιές, αφού ο καρπός τους είναι το κύριο συστατικό του αμυγδαλωτού. Το πολύτιμο υδραίικο αχλαδάκι ενώνει τις αναμνήσεις με το σήμερα, την οικογένεια με την παράδοση, και εξακολουθεί –μέσα στη λιτότητά του– να είναι ένας γλυκός πειρασμός, με το τριμμένο αμύγδαλο και την πασπαλισμένη άχνη ζάχαρη να συγκινούν και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους.
Από το 1930, που παρασκευαζόταν το αμυγδαλωτό σε δύο είδη (αχλαδάκι και ζαχαρομπακλαβάς) και προσφερόταν στο καφενείο «Τα Κυβέλεια» στο λιμάνι της Ύδρας, μέχρι σήμερα, στον Οίκο Αμυγδαλωτών που είναι στο δεύτερο στενό, όλοι οι διάσημοι που βρίσκονται στο νησί γεύονται το παραδοσιακό αμυγδαλωτό. Από τη Σοφία Λόρεν, όταν βρισκόταν στην Ύδρα για τα γυρίσματα της ταινίας «Το παιδί και το δελφίνι», μέχρι και τους σημερινούς καλλιτέχνες, που το δοκιμάζουν και επιστρέφουν στο σπίτι τους με ένα κουτί τετράγωνους γευστικούς ζαχαρομπακλαβάδες που μοσχοβολούν ανθόνερο.
Στον Οίκο Αμυγδαλωτών Τσαγκάρη, το παραδοσιακό αχλαδάκι και ο ζαχαρομπακλαβάς είναι η «κατάλευκη»
ζωντανή απόδειξη μιας τεχνικής που αντέχει στον χρόνο. Σήμερα, ο νεαρός Δημήτρης Τσαγκάρης αποτελεί την τέταρτη γενιά ζαχαροπλαστών, τηρώντας την ίδια μυστική συνταγή που ακολουθούσε ο προπάππους του Αριστείδης Τσαγκάρης, στη συνέχεια ο παππούς του Δημήτρης και μετά ο πατέρας του Κυριάκος.
Εκεί, η ακούραστη ζαχαροπλάστισσα Άννα Τσαγκάρη είναι μια μορφή τόσο αγαπητή και συνυφασμένη με το
αμυγδαλωτό, που όταν την πετύχεις στο εργαστήριο να φτιάχνει το γλυκό, τηρώντας ευλαβικά τον ίδιο αυθεντικό τρόπο, αισθάνεσαι πως συναντάς τη ζωντανή απόδειξη της υδραίικης παραδοσιακής τεχνικής.
Οι μυρωδιές των αμυγδαλωτών διαχέονται στην ατμόσφαιρα και μεταδίδουν αυτή τη μοσχοβολιά που συνδέεται άρρηκτα με την απλότητα της νησιώτικης ζωής.
