H βία υπάρχει παντού - Άρθρο του Κώστα Γιαννακίδη

Ας πούμε ότι κλείνουν τα γήπεδα. Σταματούν τα πρωταθλήματα. Οι κερκίδες αδειάζουν. Νομίζετε ότι θα σταματήσουν τα φαινόμενα βίας; Κάθε άλλο. Μπορεί το στερητικό να οδηγήσει τους χουλιγκάνους σε νέες ακρότητες. Αλλωστε το πρόβλημα δεν εντοπίζεται μόνο στα γήπεδα. Βία υπάρχει και στα σχολεία και μάλιστα με μεγαλύτερη έκταση. Κανένας δεν σκέφτηκε να τα κλείσει.

Υπάρχουν δύο τρόποι για να προσεγγίσεις το θέμα της βίας. Ο εξειδικευμένος, με το μεγεθυντικό φακό πάνω από τα γήπεδα. Και η πιο ευρεία ματιά που εξετάζει την κουλτούρα της βίας. Διότι η βία υπάρχει πλέον παντού. Είναι στα τραγούδια που ακούει η πιτσιρικαρία. Με τον τράπερ που θα βγάλει και κουμπούρι για να αποκτήσει αυτό που θέλει, αυτοκίνητο, μηχανή ή γκόμενα. Είναι στα εκατοντάδες βίντεο που ανεβαίνουν καθημερινά στα social με τσαμπουκάδες ανάμεσα σε εφηβικές συμμορίες. Είναι στην κακοποίηση των πιο αδύναμων στο σχολείο, στο λεκτικό bullying κάτω από φωτογραφίες και αναρτήσεις.

Αυτή η κουλτούρα ενισχύεται από υπαρκτές και έντονες ανισότητες. Ο πιτσιρικάς που ζει στο υποβαθμισμένο προάστιο και χαζεύει στο TikTok πώς επιδεικνύει πλούτο ένας δισεκατομμυριούχος τσόγλανος, μπολιάζεται καθημερινά με το αίσθημα του ανικανοποίητου. Το είπε και ο Ομπάμα στην τελευταία ευρωπαϊκή του ομιλία στο Βερολίνο. Τα social media γεννούν οργή σε αυτούς που δεν ανήκουν στους προνομιούχους.

Η βία είναι trend για ένα κομμάτι της νεολαίας. Και αν είσαι ένας πιτσιρικάς και αισθάνεσαι αδύναμος, χωρίς προοπτική, με ασήμαντο αποτύπωμα, αυτές οι ομάδες σου ενισχύουν το αίσθημα του ανήκειν. Σου προσφέρουν ισχύ και ταυτότητα. Pride, respect και τα τοιαύτα.

Τα πιο αιματηρά, τα πιο δολοφονικά περιστατικά που συνδέονται με οπαδική βία, δεν έγιναν κατά τη διάρκεια αγώνων. Εγιναν εκτός γηπέδου και μάλιστα σε ημέρες που δεν υπήρχε αγωνιστική δράση. Και η αυστηροποίηση των ποινών δεν φέρνει αποτελέσματα. Το Σάββατο, σε μία συζήτηση για την οπαδική βία, ένας δικαστής μου είπε ότι ακόμα και την περίοδο που οι φυλακές Αυλώνα ήταν γεμάτες από χουλιγκάνους, τα επεισόδια συνεχίζονταν με αμείωτη ένταση.

Συνεπώς; Τα γήπεδα είναι μόνο ένας θύλακας, ένας πίδακας που πετιέται από υπόγειο ποτάμι. Και η απάντηση δεν βρίσκεται μόνο στις οικονομικές ανισότητες και στη στέρηση των ευκαιριών. Αλλωστε οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που εγκληματούν σε περιβάλλον χουλιγκανισμού, όπως αποκαλύπτεται στη συνέχεια, είχαν και δουλειά και οικογένεια. Ποια είναι η λύση; Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανείς που ξέρει.

Πηγή: Protagon.gr