Το Chianti βγαίνει από την καραντίνα προβληματισμένο - Ρεπορτάζ του Κώστα Αργυρού
Η «μονοκουλτούρα» του τουρισμού σε πολλές περιοχές της Ιταλίας μπορεί να συντηρούσε ολόκληρες περιφέρειες, αλλά η πανδημία έδειξε την ανάγκη για αναθεώρηση πολλών αξιωμάτων του παρελθόντος
Tην περασμένη εβδομάδα μια ιταλική εφημερίδα φιλοξενούσε ένα άρθρο της ιδιοκτήτριας ενός τουριστικού ξενώνα στην φημισμένη περιοχή του Chianti, στην Τοσκάνη, γνωστού παγκοσμίως για την ομώνυμη ποικιλία κρασιού.
Mετά από 30 χρόνια σε αυτό τον χώρο η «μικροξενοδόχος» με το ψευδώνυμο «Λάουρα» εξέφραζε ένα διπλό προβληματισμό. Το ένα σκέλος αφορούσε την ανάγκη μιας ευρύτερης συζήτησης για ένα εναλλακτικό μοντέλο τουριστικής ανάπτυξης με βάση τα διδάγματα της πανδημίας.
Το δεύτερο σκέλος αφορούσε το γεγονός ότι οι περισσότεροι συνάδελφοί της, εκτός ορισμένων εξαιρέσεων δεν έδειχναν καμιά διάθεση να ασχοληθούν τώρα με τέτοιους προβληματισμούς.
Η «Λάουρα» αναφερόταν σε μια τηλεδιάσκεψη εκπροσώπων τοπικών τουριστικών επιχειρήσεων με τον δήμαρχό τους, στα μέσα Μαΐου: «Δεν άκουσα κανέναν να λέει «πώς μπορούμε να διαφοροποιήσουμε την τοπική οικονομία;» «Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε να γίνει μια ακμάζουσα, τοπική πόλη για άλλη μια φορά;» Όλοι έλεγαν «Θέλω να ανοίξω μέχρι τα τέλη Μαΐου, επειδή έχω κρατήσεις, που δεν θέλω να ακυρώσω».
Κανείς δεν προβληματίστηκε για ένα πιθανό δεύτερο κύμα μετάδοσης, ή τον κίνδυνο για πιο ευάλωτα άτομα στην κοινότητά μας. Πολλοί άνθρωποι έγραψαν ακόμη και στον Iταλό πρόεδρο Σέρτζιο Ματαρέλλα, τον πρόεδρο της περιφέρειας της Τοσκάνης Ενρίκο Ρόσσι, και σε οποιονδήποτε άλλον μπορούσαν να σκεφτούν προκειμένου να ζητήσουν βοήθεια για την «άμεση επανεκκίνηση» αυτής της οικονομίας.
Ουσιαστικά η τεράστια ζημιά που έχει προκαλέσει ο περιορισμός των τελευταίων μηνών οδηγεί πολλούς επιχειρηματίες να σκέφτονται μόνο το «σήμερα». Η «Λάουρα» το βλέπει διαφορετικά, χωρίς να αγνοεί φυσικά ότι η περιοχή του Chianti, και ιδίως οι τρεις κύριες κωμοπόλεις της, ζουν και πεθαίνουν από τον τουρισμό. Πιστεύει όμως ότι τώρα όλοι πρέπει να ρίξουν μια καλή ματιά στο τι βασίζεται η οικονομία τους και να εκμεταλλευτούν αυτήν την ευκαιρία για επανεκτίμηση.
«Θέλουμε πραγματικά να συνεχίσουμε με τις ορδές των λεωφορείων που σταματούν καθημερινά στην πόλη μας το καλοκαίρι; Να προσφέρουμε ένα τεράστιο αριθμό θέρετρων που συνεχίζουν να καμαρώνουν για τις πισίνες τους σε μια περιοχή, η οποία δεν έχει αρκετούς υδάτινους πόρους για να τα εφοδιάσει;
Να επενδύουμε σε καταστήματα άχρηστων αντικειμένων, που κλείνουν στο τέλος της σεζόν και η πόλη μεταμορφώνεται σε έρημο τοπίο, εκτός από το σούπερ μάρκετ και την εβδομαδιαία αγορά;» αναρωτιέται.
Η πόλη και η περιοχή δεν ήταν φυσικά πάντα ένα «εργοστάσιο τουρισμού». Υπάρχει επίσης η άλλη πλευρά - εκείνη των μικρών γεωργικών δραστηριοτήτων που δεν συνδέονται με τον τουρισμό, αλλά φαίνεται να αγνοούνται μπροστά στη βιασύνη να επιστρέψουν όλα στην κανονικότητα.
Κάνοντας την αυτοκριτική της η «Λάουρα» παραδέχεται ότι και δική της οικογένεια εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από τον τουρισμό και, ως εκ τούτου, έχει συμβάλει σε αυτήν την τρομερή ανισορροπία - παρόλο που προσπάθησε να ενθαρρύνει τους επισκέπτες να γνωρίζουν καλύτερα τι καταναλώνουν και τι αγοράζουν από την τοπική κοινότητα.
«Θα ήθελα να δω έναν πιο αργό τουρισμό με χαμηλότερο αντίκτυπο, - ελάχιστη διαμονή πέντε διανυκτερεύσεων, περισσότερη συνεργασία μεταξύ των δομών και των τοπικών αρχών, δικαιότερες τιμές και πολλά άλλα.
Καθώς η Ιταλία εξετάζει την επανεκκίνηση του τουρισμού για το καλοκαίρι, πολλοί μπορεί να τα σκέφτονται αυτά αλλά δεν θεωρούν πως είναι η στιγμή να μπουν στο τραπέζι.
Ετσι, καταλήγει η «Λάουρα», «φοβάμαι ότι οι άνθρωποι σκοπεύουν να αυξήσουν τις τιμές τους και να αναζητήσουν μια πιο «ελίτ» κατηγορία τουριστών, δηλαδή εκείνους με περισσότερα χρήματα, με αποτέλεσμα μια ακόμη πιο ξεκάθαρη αποστασιοποίηση μεταξύ των πλούσιων ανθρώπων, που έρχονται να «βιώσουν την πραγματική Τοσκάνη» και εκείνων από εμάς που πρέπει να επιβιώσουν εδώ».
Ισως θα ήταν πολύ φιλόδοξο να περιμένει κανείς από μια κοινωνία, που έζησε επί εβδομάδες την φρίκη των καθημερινών ανακοινωθέντων εκατοντάδων θανάτων να έχει τώρα την ψυχραιμία να τα συζητήσει όλα αυτά. Αλλά και εδώ στην Ελλάδα, που τα πήγαμε σχετικά καλά απέναντι στον ιο, δεν έχουμε όμως πολλές «Λάουρες», που κατανοούν ότι κάτι έχει πάει στραβά με το «μοντέλο» και ήρθε η ώρα να το αναπροσαρμόσουμε.
