Σαν σήμερα καταργήθηκε η σχολική ποδιά
Του Γ. Μπήτρου
Πολλά αφιερώματα σήμερα 6 Φεβρουαρίου στις παλαιές μπλε σχολικές ποδιές που φορούσαν αγόρια και κορίτσια και κατήργησε ο Υπουργός Λ.Βερυβάκης το 1982. Ο άνεμος της αλλαγής τότε στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρέσυρε και τις ποδιές που καταργήθηκαν εν μία νυκτί και η σχολική ζωή γύρισε αποφασιστικά σελίδα στα χρονικά της. Ίσως μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές που έχουν συμβεί στα σχολεία αν σκεφτούμε ότι η ομοιομορφία της ποδιάς βασίλευε για δεκαετίες.
Στις 6 Φεβρουαρίου λοιπόν του 1982 καταργήθηκε δια νόμου η μπλε σχολική ποδιά με τον άσπρο γιακά, μετά από δεκαετίες επιβολής της.
Υπουργός Παιδείας τότε ήταν ο Λευτέρης Βερυβάκης και η ιστορική απόφαση ελήφθη ως ένδειξη εκδημοκρατισμού, πλουραλισμού και απόδειξης ελευθερίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας.
Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς, όλα τα γνωστά πολυκαταστήματα της εποχής αλλά και μικρές βιοτεχνίες κατέκλυζαν τους γονείς και μαθητές με διαφημίσεις για την πιο άνετη, ανθεκτική ή μοντέρνα σχολική ποδιά.
Αν και τα αγόρια έπρεπε και αυτά να φορούν ποδιές, πρακτικά, το μέτρο ίσχυε μόνο για τις κορίτσια. Οι πιο προοδευτικοί συμφώνησαν με το μέτρο της κατάργησης γιατί πίστευαν πως η ομοιομορφία στο ντύσιμο των μαθητών εμπόδισε την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και έκανε τα σχολεία να μοιάζουν με στρατόπεδα.
Αντίθετα, οι πιο παραδοσιακοί υποστήριξαν ότι με την κατάργηση της σχολικής ποδιάς θα χανόταν η ταυτότητα των μαθητών και θα επικρατούσε ασυδοσία στην εξωτερική εμφάνιση, κυρίως των μαθητριών.
Το μαθητικό πηλίκιο που φορούσαν τα αγόρια καταργήθηκε βάσει νόμου το 1964 και η έκτοτε ξεκίνησε η συζήτηση για την κατάργηση και της ποδιάς των κοριτσιών.
Σε γενικές γραμμές πάντως το μέτρο καταργήθηκε χωρίς αντιδράσεις καθώς η δεκαετία του '80 θεωρούταν εποχή της αλλαγής και της προοδευτικότητας.
Ένα μέτρο που το χαιρέτησε τότε όλος ο προοδευτικός κόσμος
Πόσοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το άρθρο δεν θυμάστε την μπλε ποδιά με τον άσπρο γιακά που φορούσαν οι μαθήτριες της χώρας έως και το 1982;
Σύμφωνα με την τότε κρατούσα άποψη η ομοιομορφία των μελών της μαθητικής κοινότητας ήταν ο στόχος της καθιέρωσης “στολής” για τις μαθήτριες.
Μεγάλα καταστήματα στην αρχή της σχολικής χρονιάς διαφήμιζαν τη σχολική τους ποδιά, για μαθητές και μαθήτριες.
Καταστήματα όπως “Αφοί Λαμπρόπουλοι”, “Μινιόν” και “Δραγώνας διοργάνωναν ειδικές εκδηλώσεις για να προβάλουν τα νέα …μοντέλα της ποδιάς και να κερδίσουν μερίδιο από την αγορά.
Οι ποδιές “Τσεκλένης” εκείνη την εποχή έκαναν πάταγο, ήταν πιο μοντέρνες, πιο ραφιναρισμένες και φυσικά και πιο ακριβές. Γιατί και στην ομοιομορφία υπήρχαν διαφορές εννοείται.
Ποδιές με κουκούλα ή άνευ, με θήκες για μολύβια (τότε δεν υπήρχαν κινητά).
Νοσταλγοί ή όχι εκείνης της εποχής, πάντως οι γονείς αναγκάζονταν να ξηλωθούν κανονικά αφού μία ποδιά καλής ποιότητας που θα άντεχε έκανε αρκετά χρήματα που έφταναν και στο 1/3 του βασικού μισθού (μιλάμε για τις ποδιές του Τσεκλένη)
Και φτάνει η 6η Φεβρουαρίου του 1982 και η ποδιά παύει να είναι υποχρεωτική. Υπουργός Παιδείας τότε ο Λευτέρης Βερυβάκης και οι γονείς ανάσαναν.
Πηγή: kathimerini newsone
