Οι ταινίες της εβδομάδας

Μια μόνον νέα ταινία, η «Μαύρη Αφροδίτη» ανοίγει από την Πέμπτη 21 Απριλίου στις αίθουσες και έξι ακόμα κάνουν πρεμιέρα από την Κυριακή του Πασχα. Επειδή πολλές αίθουσες ενδέχεται να μη λειτουργούν λόγω των εορτών, η τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους, ούτως ή άλλως κρίνεται αναγκαία.   Του Γιάννη Ζουμπουλάκη, από το ΒΗΜΑ Ντοκιμαντέρ που σε στέλνει σε άλλη διάσταση «Εβλεπε τα πάντα, ακόμα και με κλειστά τα μάτια» ακούμε να λέει μία από τις συνεργάτιδες της πρωτοπόρου χορογράφου και χορεύτριας Πίνα Μπάους στο σπουδαίο ντοκυμαντέρ «Πίνα Μπάους 3D» («Pina 3D», Γερμανία, 2011) του Βιμ Βέντερς. «Προσπαθώ να τη φανταστώ στον πόνο της και στη μοναξιά της ενώ βρίσκομαι πάνω στη σκηνή. Κανείς δεν με διάβασε όπως η Πίνα». Κάποιος άλλος την παρομοιάζει με τεράστιο σπίτι του οποίου η σοφίτα είχε πολλούς κρυμμένους θησαυρούς. Οσοι όμως περιμένουν από το τρισδιάστατο ντοκυμαντέρ του Βέντερς στοιχεία ακαδημαϊκής βιογραφίας για την Μπάους (γεννήθηκε τότε, μεγάλωσε έτσι κ.ο.κ.) μάλλον θα μείνουν με άδεια χέρια. Ο σκηνοθέτης περιορίστηκε 100% στο έργο της και είναι τόσο μεγάλος θαυμαστής της Μπάους που θεωρεί ότι ακόμη και ο όρος «μοντέρνος χορός» δεν της ταιριάζει. Ακόμα, βασισμένη σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα, η «Μαύρη Αφροδίτη» (Venus noire, Γαλλία, 2010) του Αμπντελατίφ Κεσίς («Κους Κους και φρέσκο ψάρι») αναφέρεται στην περίπτωση της Σααρτζί, μιας υπέρβαρης γυναίκας από τη Νότια Αφρική που στις αρχές του 19ου αιώνα μεταφέρθηκε σκλάβα από την πατρίδα της στην Ευρώπη και χρησιμοποιήθηκε σε σόου του Παρισιού παριστάνοντας, κυρίως, το άγριο ζώο. Το «Ταξίδι» («The journey»), τελευταία ταινία του παραγωγικότατου (και διαρκώς ανήσυχου) βρετανού σκηνοθέτη Μάικλ Γουιντερμπότομ, μοιάζει με αυτοσχέδια περιήγηση στη Βόρεια Αγγλία και την... κουζίνα της. Ξεναγοί μας σε αυτή τη διαδρομή, δυο δημοφιλείς κωμικοί της Αγγλίας, ο Στιβ Κούγκαν και ο Ρομπ Μπράιντον οι οποίοι παίζουν με τα πραγματικά τους ονόματα. Υποτίθεται ότι για λογαριασμό του ενθέτου μαγειρικής μιας κυριακάτικης εφημερίδας πρέπει να κάνουν κριτική σε μια σειρά εστιατορίων της Βόρειας Αγγλίας. Οι αδελφοί Πίτερ και Μπόμπι Φαρέλι έχουν κάνει μόδα το χυδαίο, ακραίο και βρώμικο χιούμορ που μπορεί μεν ενίοτε να ενοχλεί αλλά θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα ότι δεν με κάνει να γελώ. Οσο θυμάμαι κάποιες σκηνές από το «Κάτι τρέχει με τη Μαίρη», για παράδειγμα, δεν κρατιέμαι. Ιδίως εκείνη όπου το πέος του Μπεν Στίλερ μαγκώνει στο φερμουάρ του. Οι Φαρέλι ξαναχτυπούν με την κωμωδία «Εργένηδες για μια εβδομάδα» («Hall Pass», ΗΠΑ, 2011) όπου σκηνές σιχασιάς θα βρούμε αρκετές. Οπως και το «Inception» του Κρίστοφερ Νόλαν, τα «Τελευταία οκτώ λεπτά» («Source code», ΗΠΑ, 2011) του Ντάνκαν Τζόουνς έχουν μια ιστορία που δεν περιγράφεται εύκολα μέσα σε λίγες γραμμές αφού και οι δύο φλερτάρουν με τη «μεταφορά» στον χωρο-χρόνο και με παράλληλα σύμπαντα.   Διαβάστε όλο το κείμενο του Γιάννη Ζουμπουλάκη για τις νέες ταινίες εδώ: http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=396930