Σαν σήμερα η επιλογή του Καποδίστρια ως κυβερνήτη από την Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας
Στις 3-4-1827, η 3η Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων που συνήλθε στην Τροιζήνα, επέλεξε ως πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδος τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Με το υπ’ αριθμό ΣΤ’ ψήφισμα της 3 Απριλίου 1827, η κυβέρνηση της χώρας ανατέθηκε στον Καποδίστρια, μέχρι δε της αφίξεώς του στην Ελλάδα συγκροτήθηκε τριμελής “Αντικυβερνητική της Ελλάδος Επιτροπή” (που την αποτελούσαν τρία “άσημα” πρόσωπα, τα οποία βρίσκονταν μέχρι εκείνη τη στιγμή εκτός των πολιτικών ανταγωνισμών και συγκεκριμένα οι Γεώργιος Μαυρομιχάλης, Ιωάννης Μακρής – Μιλαΐτης και Ιωαννούλης -ή Γιαννούλης- Νάκου).
Ακολούθως, η Συνέλευση συνέταξε επιστολή προς τον Καποδίστρια, με ημερομηνία 6 Απριλίου 1827 την οποία υπέγραφαν χωρίς να τηρηθεί κάποια προτεραιότητα στις υπογραφές τους, 91 πληρεξούσιοι, μεταξύ των οποίων και οι μέχρι πρότινος αντιδρώντες στην εκλογή του, για λόγους ιδίων συμφερόντων, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, Ανδρέας Ζαΐμης, Γεώργιος Κουντουριώτης. Έτσι, μετά και την έγκριση της επιλογής του Καποδίστρια, από το ναύαρχο Άμιλτον, όπως σχετικά αναφέρει ο Ν. Σπηλιάδης αλλά και ο Φωτάκος στην περίφημη στιχομυθία του άγγλου πλοιάρχου με τον Κολοκοτρώνη και με διερμηνέα τον Ανδρ. Μεταξά η οποία διαμείθηκε στον Πόρο ο Καποδίστριας εκλέχθηκε παμψηφοί, ακόμη και από όλους όσους διατηρούσαν ελπίδες να αναλάβουν εκείνοι τη διακυβέρνηση της επαναστατημένης χώρας. Τα επικυρωμένα αντίγραφα του ψηφίσματος της Εθνοσυνέλευσης, όπως και η προσκλητήρια επιστολή προς τον κυβερνήτη ταχυδρομήθηκαν από τον πληρεξούσιο Κορώνης Δ. Βόιλα στην Κέρκυρα με παραλήπτη το Β. Καποδίστρια με την παράκληση αυτός να τα προωθήσει στον αδελφό του, που βρισκόταν στη Γενεύη της Ελβετίας.
Το παρασκήνιο της εκλογής Καποδίστρια
Η εκλογή του Ι. Καποδίστρια σαν κυβερνήτη της Ελλάδας ήταν αποτέλεσμα συνδυασμένων παραγόντων και γεγονότων. Πέρα από το ότι ο ίδιος θεωρούνταν κορυφαίος διπλωμάτης, την είσοδό του στα κοινά της χώρας επέσπευσε η από του 1826 επικρατούσα διάσταση απόψεων μεταξύ των δυο ισχυρών προσωπικοτήτων του Ναυπλίου, του Ανδ. Ζαΐμη και του Κολοκοτρώνη. Ο πρώτος, αφού εξασφαλίσθηκε στην ηγεσία της κυβέρνησης, θέλησε να περιορίσει τη δύναμη των στρατιωτικών ηγετών, τις απόψεις των οποίων εξέφραζε, δικαιωματικά, ο αρχιστράτηγος του αγώνα, Κολοκοτρώνης.
Από τη μεριά του, ο “Γέρος του Μοριά” είχε πάρει ήδη την απόφαση να παρέμβη στα πολιτικά δρώμενα ανατρέποντας την κυβέρνηση Ζαΐμη και φέρνοντας στην Ελλάδα έναν άνθρωπο που θα ήταν ανώτερος κάθε άλλης πολιτικής μορφής.
Στη συνείδησή του, ο μόνος που θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο ρόλο αυτό, ήταν ο Καποδίστριας, με τον οποίο, χωρίς ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης να είναι ρωσόφιλος (αφού είχε από τους πρώτους υπογράψει την αίτηση προς την Αγγλία να θέσει υπό την προστασία της την Ελλάδα) διατηρούσε τακτική αλληλογραφία. Την υποψηφιότητα Καποδίστρια, ενίσχυαν επίσης, οι Επτανήσιοι της Ζακύνθου και της Κέρκυρας που παρακολουθούσαν στενά τις εξελίξεις του ελληνικού ζητήματος (Δ. Ρώμας κ.α.) οι οποίοι παρότι ήταν αγγλόφιλοι, προέκριναν θερμά την ανάδειξη του Καποδίστρια στην Αρχή, ως “ελληνικής προσωπικότητας”.
