25 χρόνια από τον θάνατο του ποιητή της Ρωμιοσύνης

Σαν σήμερα στις 11 Νοεμβρίου 1990 πεθαίνει ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Ο ποιητής που αγάπησε τον Πόρο και πέρασε κάποια καλοκαίρια της ζωής του εδώ. Η ιστορική φωτογραφία του στο Λιμανάκι της Αγάπης, τραβήχτηκε το καλοκαίρι του 1938 και βρίσκεται στο αρχείο του αρχιτέκτονα Νίκου Δημητριάδη. Ο Γιάννης Ρίτσος αναφέρεται στον Πόρο: «Οι θεοί ξεχνιούνται και αν απόψε θυμηθήκαμε τον Ποσειδώνα, γυρίζοντας στους έρημους γιαλούς της Καλαυρείας, είναι γιατί εδώ πέρα στο ιερό αλσύλλιο, μια νύχτα του Ιουλίου…, εδώ, σε τούτο το πευκόφυτο, πήρε το δηλητήριο ο Δημοσθένης». Η Καίτη Δρόσου, στενή φίλη του Γιάννη Ρίτσου και μετέπειτα σύζυγος του Αρη Αλεξάνδρου, ξεδιπλώνοντας τις αναμνήσεις της από τον μεγάλο έλληνα ποιητή, σε συνέντευξη της στην «Ελευθεροτυπία» το 2009, θυμάται εκείνο το καλοκαίρι του ’48, που μοιράστηκε με τον Γιάννη Ρίτσο και τον συνομήλικό της Αρη Αλεξάνδρου στον Πόρο -«έξω από κάθε κοινωνικοπολιτική σύμβαση», «όλη μέρα μέσα στη θάλασσα, πού να προλάβεις να ντυθείς, δηλαδή να βάλεις το μαγιό σου», «φλογισμένοι, διάτρητοι, ποτισμένοι με αλάτι, ανυστερόβουλοι», όπως γράφει. Το ίδιο καλοκαίρι και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του ’48, ο Γιάννης Ρίτσος συλλαμβάνεται και εξορίζεται στη Λήμνο. Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασία την πρωτομαγιά του 1909. Εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1934 με τίτλο «Τρακτέρ». Το 1934 εντάσσεται στο ΚΚΕ. Συνεργάστηκε με τον «Ριζοσπάστη», χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Γ. Σοστίρ, από αναγραμματισμό του ονόματός του. Τα γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη τον συγκλονίζουν και γράφει τον «Επιτάφιο». Πήρε ενεργό μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, ενώ μετά την απελευθέρωση, το 1948 – 1952, εξορίστηκε διαδοχικά σε Λήμνο, Μακρόνησο, Αϊ – Στράτη. Μετά την απελευθέρωσή του δραστηριοποιείται μέσα από την ΕΔΑ. Το 1956 τύπωσε τη «Σονάτα του σεληνόφωτος», για την οποία τιμήθηκε με το Α’ Κρατικό Βραβείο ποίησης. Στη χούντα εξορίστηκε σε Γυάρο, Λέρο, αλλά λόγω της σοβαρής του ασθένειας και της διεθνούς κατακραυγής, τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι το 1970. Προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ το 1975, τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν» το 1977, κ.ά.