Δημήτρης Ποταμιάνος:“Φθάνει να θέλουν και να ξέρουν να ζήσουν την Αίγινα...”

Η αγάπη του για την Αίγινα σε εντυπωσιάζει. Η επιείκεια όµως που δείχνει για τα κακώς κείµενα είναι πραγµατικά άξια θαυµασµού. Ο καθηγητής κ Δημήτρης Ποταμιάνος, μόνιμος πλέον κάτοικος στο νησί, μιλάει στο Saronic Magazine και εξηγεί: «Γύρευα τόπο διαµονής, όχι διαφυγής από το κέντρο...Το θεωρώ εντελώς φυσικό και αυτονόητο ότι όλο και περισσότεροι πρωτευουσιάνοι αναζητούν στέγη εδώ. Ας έρθουν, είναι ευπρόσδεκτοι. Φτάνει να θέλουν και να ξέρουν να τον ζήσουν τον τόπο αυτόν της επιλογής τους. Να ανταποδώσουν τη φιλοξενία µε ψώνια στην τοπική αγορά και µε συµµετοχή στην πολιτιστική ζωή της κοινότητας. Αλλιώς, είναι µόνο βάρος οι µεζονέτες τους, ιδίως αυτές που ξεφυτρώνουν εκβιαστικά κατά µήκος των ακτών του νησιού και πάνω στις εκτός σχεδίου ράχες του ». Ολόκληρο το κείμενο της πολύ ενδιαφέρουσας συνέντευξης του κ Ποταμιάνου στην Άβετ Σφακιανάκη, που έγινε στο σπίτι του στο Λιβάδι, δημοσιεύεται στο τεύχος Απριλίου του περιοδικού, που ήδη κυκλοφορεί από την Παρασκευή 15 Απριλίου. Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΥ ΣΤΟ SARONIC MAGAZINE Συνέντευξη: Άβετ Σφακιανάκη Συναντηθήκαµε στο απέριττα καλαίσθητο σπίτι του, στο Λιβάδι της Αίγινας, εκεί όπου έχει… µεταφέρει πλέον όλη τη ζωή του. «Μη σου φανεί παράξενο. Εδώ µε τράβηξε καταρχήν το χώµα, και όχι το νερό της θάλασσας. Ήθελα να ζήσω σε ένα µέρος όπου σωζόταν ακόµη η ευλογηµένη αττική γη. Η βλάστησή της, τα πεύκα, οι πυράκανθοι, οι δάφνες, τα ασφοδίλια, µαζί βέβαια µε το ντόπιο καµάρι, τη φιστικιά». Στην Αίγινα ο ?ηµήτρης Ποταµιάνος ήρθε πριν από δέκα χρόνια. Στην αρχή νοίκιασε ένα σπίτι στους Μύλους και ενάµιση χρόνο µετά αγόρασε το µικρό πέτρινο σπίτι του στο Λιβάδι. «Γύρευα τόπο διαµονής, όχι διαφυγής από το κέντρο» τονίζει. Έτσι, από την αρχή, και ενόσω δούλευε ακόµη στην Αθήνα, στο Πάντειο Πανεπιστήµιο, από όπου αφυπηρέτησε τον περασµένο Σεπτέµβριο, πηγαινοερχόταν, και κατά τη διάρκεια της εργάσιµης εβδοµάδας «βρέξει, φυσήξει, χιονίσει, εδώ ήταν η βάση µου» προσθέτει. «Τα βιβλία και ο ηλεκτρονικός εξοπλισµός µου, η ψαραγορά, η λαχαναγορά, ο φούρνος, το κουρείο µου. Αλλιώτικα, δεν θα είχε κανέναν λόγο η µετοίκησή µου». Η αγάπη του για την Αίγινα σε εντυπωσιάζει. Η επιείκεια όµως που δείχνει για τα κακώς κείµενα είναι πραγµατικά άξια θαυµασµού. «Το θεωρώ εντελώς φυσικό και αυτονόητο ότι όλο και περισσότεροι πρωτευουσιάνοι αναζητούν στέγη εδώ. Ας έρθουν, είναι ευπρόσδεκτοι. Φτάνει να θέλουν και να ξέρουν να τον ζήσουν τον τόπο αυτόν της επιλογής τους. Να ανταποδώσουν τη φιλοξενία µε ψώνια στην τοπική αγορά και µε συµµετοχή στην πολιτιστική ζωή της κοινότητας. Αλλιώς, είναι µόνο βάρος οι µεζονέτες τους, ιδίως αυτές που ξεφυτρώνουν εκβιαστικά κατά µήκος των ακτών του νησιού και πάνω στις εκτός σχεδίου ράχες του». Παρά το γεγονός ότι είναι παθών, «θυµάµαι την απόγνωση που µε είχε καταλάβει, όταν εµπρός στον κολπίσκο που αντίκριζα από τη βεράντα του σπιτιού µου άρχισαν να πέφτουν τα τσιµέντα για τις προνοµιούχες µεζονέτες της ακτογραµµής» λέει. Ο ?ηµήτρης Ποταµιάνος, φιλοσοφώντας, συνεχίζει: «Ήταν ύβρις, εν τέλει, να ’χω και τους φιστικώνες ολόγυρά µου, και τα παλιά νταµάρια µε τις κυκλώπειες πέτρες πίσω µου, και τα µποστάνια και τα κοτέτσια των γειτόνων στη διάθεσή µου, και το άθικτο ‘‘κερασάκι στην τούρτα’’, την καταχρηστική ιδιωτική θέα στους τάφους των Σαλαµινοµάχων εµπρός µου». Παρ’ όλα αυτά θαυµάζει, όπως λέει, την ικανότητα της Αίγινας να απορροφά και να ενσωµατώνει και τις πιο προσβλητικές κατασκευές, και να εξακολουθεί έτσι να διατηρεί τη ζηλευτή ανθρώπινη κλίµακά της, ακόµη και όταν… πνίγεται από τα πλήθη των εκδροµέων και παραθεριστών. «Σκορπάνε όλοι αυτοί στο νησί, χωρίς να γίνονται βάρος ο ένας στον άλλον». Η διαµονή σε ένα νησί ασφαλώς δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη στην αποµόνωση. Απαραίτητη προϋπόθεση για τον ?. Ποταµιάνο είναι η συντροφιά µε καλούς φίλους, ωραίους ανθρώπους και ευγενικά κατοικίδια ζώα, όπως και η αναζήτηση οµοίων σε ολόκληρο τον κόσµο. «Περιττό να σας πω βέβαια ότι η Αίγινα δεν θα ’ταν ο θησαυρός που είναι για µένα σήµερα, χωρίς την ευχερή πρόσβαση στα συναρπαστικά οικουµενικά δίκτυα» λέει, αναφερόµενος στην ευρυζωνική κάλυψη που έχει το νησί. Φεύγοντας, το βλέµµα µου τράβηξε το παραδοσιακό φουρνάκι που έχει φτιάξει στον κήπο του. Γιατί, εκτός από ενεργός πολίτης, ο ?ηµήτρης Ποταµιάνος είναι και ένας έξοχος µάγειρας. Σύντοµο βιογραφικό Ο ?ηµήτρης Ποταµιάνος είναι οµότιµος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστηµίου. Σπούδασε κοινωνικές επιστήµες και ανθρωπολογία στο Πανεπιστήµιο του Παρισιού και ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Ιστορίας του ίδιου πανεπιστηµίου το 1972. Στο ενεργητικό του έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και µακρά εµπειρία σε θέµατα Τουρισµού, ως διευθυντής γραφείων του ΕΟΤ εξωτερικού επί σειρά ετών. Είναι συνεργάτης του µη κερδοσκοπικού οργανισµού CAID – Κοινωνία, Επιστήµη, Τέχνη, ενώ διατέλεσε πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής του ?ιεθνούς Φεστιβάλ Επιστηµονικών Ταινιών, που διοργανώνει στην Αθήνα ο οργανισµός. Χόµπι του, η γαστρονοµία, στο πλαίσιο της οποίας εντάσσονται οι εκποµπές του στην ΕΡΤ (1992-1993), σε συνεργασία µε τη Μαλβίνα Κάραλη, καθώς και ο εικονογραφηµένος τόµος «Νόστιµες Μέρες – Συνταγές και Ιστορίες» (Καστανιώτης 2005, φωτογραφίες Γιάννης Μπουρνιάς).