Ας βάλουμε ένα τέλος στην ασχήμια...

Μια βόλτα στην παραλία της Αίγινας με τον Νεκτάριο Κοντοβράκη αναδεικνύει τις κακόγουστες παρεμβάσεις, την εγκατάλειψη και την αδιαφορία πολλών χρόνων, που κάνουμε πως... δεν βλέπουμε.  Της Σίλας Αλεξίου - Φωτό: Βασιλική Ταντάουι Το νησί των καλλιτεχνών, των μεγάλων δασκάλων της Τέχνης και των μαθητών τους, που επέλεξαν την Αίγινα ως τόπο κατοικίας και δημιουργίας, αναζητεί το φυσικό του κάλλος. Πού κρύβεται; «Εθιστήκαμε στην ασχήμια και έπαψε να μας ενοχλεί» λέει με πικρία ο ζωγράφος Νεκτάριος Κοντοβράκης, ο οποίος χρόνια τώρα αγωνίζεται για τη βελτίωση της εικόνας του παραλιακού μετώπου της Αίγινας, εντοπίζοντας με το εξασκημένο μάτι του καλλιτέχνη τα κακώς κείμενα, που πραγματικά εμείς οι άλλοι συχνά προσπερνάμε με απάθεια. [caption id="attachment_26829" align="alignnone" width="468"] Ο Νεκτάριος Κοντοβράκης[/caption] Τα συνηθίσαμε; Κουραστήκαμε να τα σχολιάζουμε; Ο Κοντοβράκης πάντως ούτε τα συνήθισε ούτε κουράστηκε να τα στηλιτεύει, προτείνοντας συγχρόνως ανέξοδες επεμβάσεις για την αποκατάσταση της αισθητικής του νησιού. Στόχος του δεν είναι η κριτική. Υποκινούμενος από την αγάπη για τον τόπο του – καθώς γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αίγινα– ευελπιστεί διαρκώς ότι κάποια στιγμή οι αρμόδιοι θα συγκινηθούν, θα δουν την πραγματικότητα και θα αναλάβουν την ευθύνη της ανάδειξης της ομορφιάς του νησιού. Με αφορμή λοιπόν τη διάθεση για δουλειά που επιδεικνύει η νέα δημοτική αρχή, υποσχόμενη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων της Αίγινας, ο Νεκτάριος Κοντοβράκης επανέρχεται, πιεστικά αυτή τη φορά, θέτοντας τις δυνάμεις του στη διάθεση εκείνων που θεωρεί αυτονόητο ότι ενδιαφέρονται εξίσου για το καλό του νησιού. Αύρα Η... ξενάγηση του SM στα «κόκκινα» σημεία ξεκινάει από την περιοχή της Αύρας. «Η πρώτη εντύπωση του επισκέπτη. Η φυσική μορφή της πλαζ όπου παίξαμε μικροί έχει εντελώς αλλοιωθεί. Γι’ αυτό, ενώ πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα σημεία της Αίγινας, δεν δουλεύουν τα μαγαζιά. Η εικόνα θα αλλάξει αμέσως αν επανέλθει η παραλία (με άμμο) στην αρχική της κατάσταση σε όλο το μήκος του μετώπου και δοθεί προς χρήση στα εστιατόρια, με ομπρέλες, ξαπλώστρες και τραπέζια, όπως συμβαίνει με τα μαγαζιά που λειτουργούν από την πλευρά της Παναγίτσας. Επίσης, πρέπει να προεκταθεί το πεζοδρόμιο μπροστά στα καταστήματα και να φωτιστεί η διαδρομή που καταλήγει στον αρχαιολογικό χώρο της Κολώνας». [caption id="attachment_26831" align="alignnone" width="628"] Άγαρμπες αλουμινοκατασκεύες, ασχημαίνουν το παραλιακό μέτωπο και το ΙΧ (φυσικά...) παρκάρει άνετα στο πεζοδρόμιο![/caption] [caption id="attachment_26832" align="alignnone" width="628"] Ο ήλιος λούζει την παραλία τις περισσότερες μέρες του χρόνου. Γιατί τόση προφύλαξη;[/caption] [caption id="attachment_26830" align="alignnone" width="628"] Τα έργα κάποτε ολοκληρώνονται, οι πινακίδες δεν φεύγουν ποτέ![/caption] Μνημείο Ηρώων Συνεχίζοντας με κατεύθυνση το λιμάνι, ο Νεκτάριος Κοντοβράκης στέκεται μπροστά στο Μνημείο Ηρώων και εξανίσταται. «Υπάρχει άλλο μαρμάρινο μνημείο στον κόσμο βαμμένο με άσπρη μπογιά; Αντί να το καθαρίσουν κάποτε, πριν από κάποια χρόνια, προτίμησαν να το βάψουν. Και έκτοτε έμεινε έτσι… Καιρός είναι να ξυστεί η μπογιά και να αποκαλυφθεί το μάρμαρο». Παραλία Και φθάνουμε στο επίμαχο ζήτημα για το οποίο πολλοί ερίζουν. Τις αλουμινοκατασκευές που έγιναν στα καταστήματα της παραλίας, ώστε να φιλοξενούν κόσμο και τον χειμώνα, στους προστατευμένους από τα πλαστικά εξωτερικούς τους χώρους. «Με τα... θερμοκήπια αυτά έχασε η παραλία τη φυσιογνωμία της. Η αρχιτεκτονική των κτιρίων εξαφανίστηκε. Σε συνδυασμό με τις διαφημιστικές πινακίδες, ακόμη και τις φωτεινές επιγραφές που επανήλθαν, το ωραιότερο παραλιακό μέτωπο δεν έχει πλέον καμία αισθητική. Τι μπορεί να γίνει; Τα οριζόντια στοιχεία των κατασκευών αυτών να μην ακουμπούν στις προσόψεις των κτιρίων και να προβλεφθεί απόσταση 2,5 μ. μεταξύ των κτιρίων και των προσθηκών, ώστε να αναδεικνύεται το κτίριο, και η κατασκευή να μην αλλοιώνει τη φυσιογνωμία του νησιού. Σημαντικό είναι επίσης να μην υπάρχουν πλαστικά διαχωριστικά μεταξύ των γειτονικών καταστημάτων, για να μη δημιουργείται η αίσθηση του... θερμοκηπίου. Πάντως, αν κρίνουμε και από τον κόσμο που μαζεύεται στα παραδοσιακά καφενεία που δεν έχουν τέτοιες κατασκευές, οι άνθρωποι επιζητούν τον καθαρό αέρα και το φυσικό φως. Το λιμάνι της Αίγινας άλλωστε είναι μεσημβρινό, προστατεύεται από τους βοριάδες και, τις περισσότερες ημέρες του χειμώνα, λούζεται από τον ήλιο». [caption id="attachment_26833" align="alignnone" width="416"] Μαρμάρινο μνημείο με βαμμένο με άσπρη μπογιά![/caption] Διαφημιστικές επιγραφές Ποιος δεν θα συμφωνήσει ότι η ανεξέλεγκτη τοποθέτηση πινακίδων και αφισών βλάπτει την αισθητική κάθε τόπου; «Όποιος θέλει καρφώνει πινακίδες στα δέντρα, στους στύλους της ΔΕΗ, στα κουτιά του ΟΤΕ, όπου βρει. Ας μπει μια τάξη. Προσωπικά έχω προτείνει στον Δήμο (αφιλοκερδώς) μια κατασκευή με εικαστικό ύφος, η οποία μπορεί να τοποθετηθεί σε κάποια κεντρικά σημεία, ώστε οι ενδιαφερόμενοι, κατόπιν σχετικής άδειας, να έχουν τη δυνατότητα να τοποθετούν τις διαφημίσεις τους. Ο Δήμος πρέπει να μεριμνήσει για την αφαίρεση πινακίδων που κρέμονται χρόνια τώρα σε καταστήματα κλειστά ή σε έργα που έχουν ολοκληρωθεί εδώ και δεκαετίες. Συγχρόνως, οφείλει να ασκεί εποπτεία στις επιγραφές που αναρτούν οι καταστηματάρχες –τουλάχιστον στο μέτωπο της παραλίας–, προκειμένου να συνάδουν με τη φυσιογνωμία του νησιού». [caption id="attachment_26834" align="alignnone" width="628"] Διαφημιστικές επιγραφές και στα δέντρα παντού![/caption] Βιολογικός καθαρισμός της ψαραγοράς Θέμα συζήτησης μεταξύ των θαμώνων των παραδοσιακών καφενείων, αφού η κατασκευή αλλοιώνει τη γραφικότητα της περιοχής. «Δεν χρειάζεται να είσαι αρχιτέκτων για να διαθέτεις αισθητική. Οι εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού δεν τοποθετούνται υπέργεια στο κεντρικό παρκάκι της παραλίας και σε κοινή θέα! Με ελάχιστα αυξημένο κόστος δημιουργείς ένα στεγανό υπόγειο και τον θάβεις. Το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος έχει να λειτουργήσει τέσσερα χρόνια είναι άλλο θέμα…» [caption id="attachment_26836" align="alignnone" width="628"] Κι άλλες διαφημίσεις παντού και το κουβούκλιο τω ΤΑΞΙ στα μαύρα χάλια του.[/caption] Ρύθμιση κυκλοφορίας Περπατώντας στην παραλία, είναι αδύνατον να μη θίξεις το κυκλοφοριακό ζήτημα-πρόβλημα όλων των εποχών, και όχι μόνο της καλοκαιρινής περιόδου. «Μόνο το 10% των οχημάτων που περνούν από την παραλία έχει πραγματική ανάγκη διέλευσης από το κέντρο της πόλης. Το 90% προκαλεί ένα κυκλοφοριακό φορτίο χωρίς λόγο. Η λύση επείγει. Όπως έχουν προτείνει και άλλοι πριν από μένα, πρέπει να γίνει μια ρύθμιση τουλάχιστον από το Πάσχα έως το τέλος Σεπτεμβρίου. Δηλαδή: από τις 6.30 έως τις 10.00 το πρωί να κυκλοφορούν όλα τα οχήματα. Ώστε και ο ανεφοδιασμός των καταστημάτων να γίνεται και οι πολίτες να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τις δουλειές τους. Από τις 10.00 και μετά να επιτρέπεται η διέλευση μόνο στα ταξί, στα λεωφορεία, στα ασθενοφόρα και στην πυροσβεστική. Και επειδή η αστυνόμευση έχει αποδειχθεί πολύ δύσκολη υπόθεση στην Αίγινα, θα μπορούσαν ίσως να προμηθεύσουν με τηλεχειριστήριο για την μπάρα εκείνους που θα έχουν άδεια διέλευσης από την παραλία». Περιοχή Παναγίτσας Φτάσαμε στο τέλος του παραλιακού μετώπου. Εκεί όπου τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα εξαφανίζουν το τοπίο. «Η μελέτη ανάπλασης της περιοχής βρίσκεται στα συρτάρια του Δήμου. Θα μπορούσε να προωθηθεί, ώστε να χρηματοδοτηθεί το έργο και να αναδειχθεί η ομορφιά του τοπίου. Να αφαιρεθούν οι αυθαίρετες κατασκευές οι οποίες αλλοιώνουν το περιβάλλον στο παρκάκι που οδηγεί προς τον Ναυτικό Όμιλο, να γίνει ένας ωραίος περίπατος προς τα παραθαλάσσια μαγαζιά και την παιδική χαρά. Το κτίριο του ξενοδοχείου ''Brown'', που δεσπόζει στην περιοχή, είναι κρίμα να μην αναδεικνύεται όπως του αξίζει. Το ίδιο και η εκκλησία της Παναγίτσας, που αποτελεί έμβλημα του λιμανιού της Αίγινας». [caption id="attachment_26827" align="alignnone" width="628"] Το γραφικό στενάκι με τις σκαλωσιές.[/caption] Καποδιστριακά κτίρια Δεν είναι δυνατόν να μιλάς για την εικόνα της Αίγινας και να μην αναφερθείς στα Καποδιστριακά κτίρια, που ρημάζουν. «Θα τα ξαναδούμε σε λειτουργία; Αν δεν γκρεμιστούν στο μεταξύ, ίσως. Τόσα έργα χρηματοδοτούνται... Είναι τόσο δύσκολο άραγε να μπουν και τα Καποδιστριακά κτίρια σε κάποιο πρόγραμμα; Είναι κρίμα. Σε αυτά τα κτίρια έχει γραφτεί η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. Ξεκίνησε η επισκευή του Κυβερνείου του Καποδίστρια και έμεινε στη μέση. Το Εϋνάρδειο, που κινδυνεύει με κατάρρευση, γιατί κόλλησε; Ποιος δεν θέλει να επισκευαστεί και γιατί; » Σκουπίδια Το αγαπημένο μας θέμα… «Η νέα δημοτική αρχή καταβάλλει προσπάθειες να διατηρεί καθαρή την Αίγινα. Είναι χειμώνας βέβαια και ο όγκος των σκουπιδιών είναι κατά πολύ μικρότερος. Τα μεγάλο πρόβλημα όμως παρουσιάζεται, ανεξαρτήτως εποχής, στην αυθαίρετη τοποθέτηση σκουπιδιών σε κάθε γωνία. Φταίνε ασφαλώς οι πολίτες. Αλλά από τη στιγμή που αδιαφορούν για το κακό που προκαλούν, ας επέμβει ο Δήμος. Ας ρίξει μερικά πρόστιμα, να δούμε, θα το ξα- νακάνουν; Δεν είναι δυνατόν να βλέπεις σε κάθε γωνία του ιστορικού κέντρου της Αίγινας σακούλες σκουπιδιών ανοιγμένες από τις γάτες. Είναι αηδία…» [caption id="attachment_26835" align="alignnone" width="628"] Το αυθαίρετου του βιολογικού στην ψαραγορά.[/caption] Αρχαιολογικοί χώροι Το ζήτημα μάλλον άπτεται του υπουργείου Πολιτισμού. «Το Αρχαιολογικό Μουσείο της Αίγινας, κάτω από την Κολώνα, είναι ένας χώρος που κάθε τουρίστας θέλει να επισκεφθεί. Βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το λιμάνι, σε μια τοποθεσία μαγευτική. Πού είναι το πρόβλημα; Ότι το Μουσείο κλείνει στις 3 μ.μ., και τα κρουαζιερόπλοια που έρχονται κάθε μέρα στην Αίγινα, γεμάτα κόσμο, δένουν στο λιμάνι στις 3.30 μ.μ.! Μπορεί το ωράριο λειτουργίας να μην αποφασίζεται από τον Δήμο, αλλά μήπως θα έπρεπε να παρέμβει στο υπουργείο Πολιτισμού για τη μετατροπή του; Αντί 8-3 (αλήθεια, ποιος θα πάει στις 8 το πρωί στο Μουσείο;), να γίνει 10-5. Αν μας ενδιαφέρει να δείξουμε στους ξένους επισκέπτες τον πολιτισμό και τους θησαυρούς μας. Εκείνους πάντως είναι βέβαιο ότι τους ενδιαφέρει». Η αλήθεια είναι ότι τα θέματα που χρήζουν άμεσων παρεμβάσεων είναι πολλά. Αυτά που προβάλλει ο Νεκτάριος Κοντοβράκης είναι τα πιο χαρακτηριστικά. Θέλει να πει κι άλλα, αλλά το ξανασκέφτεται. «Ας γίνει η αρχή, κι εδώ είμαστε να βοηθήσουμε» λέει. Και το εννοεί, γιατί η Αίγινα τον πονάει πραγματικά.