Ο καλλιτέχνης έμπορος

Χάρη στη δεξιοτεχνία του, την αγάπη του για τη δημιουργία και την καλλιτεχνική του φύση, ο Δημήτρης Πάσχας συνεχίζει και σήμερα να φτιάχνει κοσμήματα μοναδικά - κυρίως σκουλαρίκια ... Της Σίλας Αλεξίου Όταν σε τρώει το ταλέντο, από κάπου θα βρει να ξετρυπώσει. Έτσι ακριβώς συνέβη και με τον Δημήτρη Πάσχα, τον Αιγινήτη έμπορο. Ένα ζευγάρι χειροποίητα σκουλαρίκια και ένα προσπέκτους με τις δημιουργίες του ήταν αδύνατον να μην προκαλέσουν το ενδιαφέρον μας. Η αποκάλυψη έγινε στην οδό Αχιλλέως, δίπλα στην Παναγίτσα, στο κατάστημα χονδρικής πώλησης τσιγάρων που διαθέτει. Εκεί, ανάμεσα στις κούτες των τσιγάρων, στους πάγκους παλαιάς κοπής και στη σκόνη του δρόμου, ο έμπορος δίνει τη θέση του στον καλλιτέχνη και μας αφηγείται: «Ήταν το 1970 Μια Ελληνίδα από το Παρίσι ήρθε στο μαγαζί (στην παραλία τότε) και μου ζήτησε να της βρω βιβλία με αρχαία κοσμήματα για έναν φίλο της αργυροχόο. Μου έριξε την ιδέα. Πήγα στον Σαντορινιό, τον κρεοπώλη, και πήρα σύρμα που έδενε τα κρέατα κι έφτιαξα ένα κολιέ μαίανδρο. Το έβαλα στη βιτρίνα, πέρασε ένα ζευγάρι και το πήρε ». Έτσι έγινε η αρχή. «Μου άνοιξε η όρεξη» μας λέει. Άρχισε να προμηθεύεται τα κατάλληλα υλικά και ξεκίνησε την παραγωγή. «Πήγα και βρήκα σύρμα αρζεντέ και έφτιαχνα κοσμήματα σε σχέδια μινωικής εποχής. Ο αείμνηστος Νίκος Νικολάου, ο ζωγράφος και καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών, λάτρης της Αίγινας, μου έδωσε πολλά σχέδια. Έφτιαχνα κολιέ, σκουλαρίκια, βραχιόλια, που πουλιόντουσαν αμέσως. Δεν προλάβαινα. Οι ξένοι τα αγαπούσαν πολύ ». Η δημιουργική πορεία του Δημήτρη Πάσχα συνεχίζεται μέχρι σήμερα με αμείωτους ρυθμούς. Χάρη στη δεξιοτεχνία του, την αγάπη του για τη δημιουργία και την καλλιτεχνική του φύση, φτιάχνει κοσμήματα μοναδικά -σκουλαρίκια κυρίως-, ακόμη και κατόπιν παραγγελίας. Περίτεχνα σχέδια (απορείς πώς γίνονται με το χέρι), σε μια μεγάλη ποικιλία, που όλο και εμπλουτίζεται. «Φτιάχνω και χαρίζω. Πουλάω βέβαια, αλλά μου αρέσει να τα χαρίζω »μας λέει, βγάζοντας τα σακουλάκια με τα σκουλαρίκια, το ένα ζευγάρι καλύτερο από το άλλο. «Περνάει η ώρα μου» προσθέτει, αλλά, αν κρίνουμε από το βλέμμα του, η δημιουργία μάλλον θρέφει την ψυχή του ...