Η πανδημία του κορονοϊού είναι μια προειδοποίηση για τα χειρότερα που έπονται

Η πανδημία του κορονοϊού είναι «μια προειδοποίηση από τον πλανήτη ότι τα πολύ χειρότερα έρχονται εκτός εάν αλλάξουμε τους τρόπους μας», τονίζει μια κορυφαία προσωπικότητα του ΟΗΕ για το περιβάλλον, λίγο πριν από τη δημοσίευση της μεγαλύτερης έκθεσης για το κλίμα εδώ και σχεδόν μια δεκαετία.

«Ενώ η κλιματική κρίση, μαζί με την απώλεια της βιοποικιλότητας και τη ρύπανση, βρίσκεται πράγματι σε εξέλιξη εδώ και δεκαετίες, η πανδημία της COVID-19 έφερε αυτήν την τριπλή πλανητική κρίση στο επίκεντρο», εξηγεί η Τζόυς Μσούγια, βοηθός γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών και αναπληρώτρια εκτελεστική διευθύντρια του Προγράμματος Περιβάλλοντος του ΟΗΕ (UNEP).

Η Μσούγια αναφέρθηκε στην ολοκλήρωση της πιο εμπεριστατωμένης αξιολόγησης για την υπερθέρμανση του πλανήτη από το 2013.

Η Ομάδα Εργασίας της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) συνέταξε την τελευταία ενημέρωσή της σχετικά με την επιστήμη πίσω από την κλιματική αλλαγή, εκτιμώντας τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη και προειδοποιώντας για μελλοντικές απειλές. Οι ερευνητές του θα περάσουν τις επόμενες δύο εβδομάδες μιλώντας σε  εκπροσώπους 195 κυβερνήσεων για τα ευρήματά τους, προτού δημοσιευθεί η έκθεση στις 9 Αυγούστου.

Η ανάγκη για μια τόσο ευρεία μελέτη έχει γίνει επιτακτική μετά από μια σειρά περιβαλλοντικών καταστροφών που συνδέονται με την κλιματική παγκοσμίως, από τις πλημμύρες στην Ευρώπη έως τον λιμό στη Μαδαγασκάρη. Η Σιβηρία καίγεται ενώ περιοχές των ΗΠΑ και της Βραζιλίας είναι αντιμέτωπος με υπερβολική θερμότητα και ξηρασία.

Η έκθεση στρώνει το έδαφος για την πολύ σημαντική επικείμενη Σύνοδο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή COP26, που θα πραγματοποιηθεί τρεις μήνες αργότερα στη Γλασκώβη. Στόχος των συνομιλιών αυτών είναι να πείσουν τις κυβερνήσεις να συμφωνήσουν στους τρόπους περιορισμού των εκπομπών ρύπων και τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη ιδανικά σε 1,5 C πάνω από τα προ-βιομηχανικά επίπεδα.

«Μετά από χρόνια υποσχέσεων αλλά όχι αρκετή δράση, είναι μια προειδοποίηση ότι πρέπει να ξεπεράσουμε αυτήν την κρίση που απειλεί το συλλογικό μας μέλλον» λέει η Μσούγια.

Και προσθέτει: «Την ώρα που τα λέω αυτά,είναι σαφές ότι ο ακραίος καιρός είναι το νέο φυσιολογικό. Από τη Γερμανία έως την Κίνα και τον Καναδά ή τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχουμε πυρκαγιές, πλημμύρες, ακραία κύματα ζέστης. Είναι ένας συνεχώς αυξανόμενος τραγικός κατάλογος. Και καθώς οι χώρες επενδύουν πρωτοφανή ποσά για να επανεκκινήσουν την παγκόσμια οικονομία, καθώς όλοι ζητούμε αυτήν η ανάκαμψη να είναι ?πράσινη?, χρειαζόμαστε την IPCC περισσότερο από ποτέ».

Τα «καυτά» θέματα στην έκθεση αναμένονται να είναι ο αντίκτυπος της ανθρωπότητας στο κλίμα, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής που συμβαίνουν ήδη, ο ρόλος των δασών και των ωκεανών ως ?νεροχύτες? άνθρακα.

Τι είναι η IPCC

Για περισσότερες από τρεις δεκαετίες, το όργανο της κλιματικής επιστήμης του ΟΗΕ, η IPCC, παρέχει στους πολιτικούς εκτιμήσεις σχετικά με το παγκόσμιο κλίμα, δημοσιεύοντας μια σειρά εκθέσεων κάθε επτά χρόνια, καθώς και ειδικές ενδιάμεσες εκθέσεις.

Οι αναφορές της IPCC υποστηρίζουν ιστορικά τη δράση του πλανήτη για το κλίμα και έχουν επηρεάσει τις αποφάσεις για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.

Η εκτίμησή της το 2013 ότι οι άνθρωποι ήταν η «κυρίαρχη αιτία» της υπερθέρμανσης του πλανήτη από τη δεκαετία του 1950 έθεσε τις βάσεις για τη συμφωνία-ορόσημο για το κλίμα, γνωστή ως Συμφωνία του Παρισιού το 2015.

Το 2018, η IPCC δημοσίευσε μια ειδική έκθεση για τη συγκράτηση της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας κάτω από 1,5 C, η οποία άλλαξε τη δημόσια συζήτηση για το κλίμα.

Η παγκόσμια ατμόσφαιρα είναι ήδη 1,2 C θερμότερη από τον προ-βιομηχανικό μέσο όρο.

Δύο ακόμη εκθέσεις σε αυτόν τον κύκλο αξιολόγησης βρίσκονται προ των πυλών και θα δημοσιευθούν το επόμενο έτος.

Η Ομάδα Εργασίας II, που προορίζεται για τον ερχόμενο Φεβρουάριο, θα υπολογίσει την ευπάθεια των ανθρώπων και της φύσης στην κλιματική κρίση και την επακόλουθη προσαρμογή.

Η Ομάδα Εργασίας III, που θα ακολουθήσει τον Μάρτιο, θα αξιολογήσει τους τρόπους τήρησης των παγκόσμιων στόχων για τη θερμοκρασία, συμπεριλαμβανομένων των επιλογών στην ανανεώσιμη ενέργεια ή τη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα.