Χριστίνα Παπαλεξανδρή - Ηλίας Παπαγεωργίου: Το δίδυμο πίσω από τον νέο Πύργο του Πειραιά

Οι αρχιτέκτονες Ηλίας Παπαγεωργίου και Χριστίνα Παπαλεξανδρή είναι οι ιδρυτές του γραφείου PILA, το οποίο παρά τον σύντομο βίο του έχει ένα εντυπωσιακό παλμαρέ από πρότζεκτ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η προηγούμενη επαγγελματική εμπειρία τους στη Νέα Υόρκη τούς χάρισε σίγουρα μια έντονη εξωστρέφεια, μια παγκόσμια προοπτική στη δουλειά τους, αφού οι δυο τους έχουν υπογράψει εντυπωσιακά έργα σε ΗΠΑ, Ασία, Ευρώπη καθώς και στη χώρα μας, η οποία όχι μόνο τους ξανακέρδισε, αλλά επιβράβευσε το ρίσκο της επιστροφής τους με το μεγαλεπήβολο πρότζεκτ του Πύργου του Πειραιά. Ο Ηλίας είναι παράλληλα και μέλος του Δ.Σ. του Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου.



Gala: Σε ποια φάση βρίσκεται ο Πύργος του Πειραιά, το μεγάλο έργο που σας ανατέθηκε από την Dimand Α.Ε.;
Ηλίας Παπαγεωργίου: Το έργο προχωράει γοργά, εκτιμώ πως θα ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος της χρονιάς. Αρχικά είχαμε αναλάβει τον σχεδιασμό των νέων όψεων. Πλέον έχουμε εμπλακεί και στον σχεδιασμό των κοινόχρηστων χώρων και των γραφείων μιας εταιρείας. Η όψη του Πύργου θα είναι πιθανόν έτοιμη μέχρι το τέλος του καλοκαιριού.



G.: Γνωρίζεις κάτι σχετικά με τις εταιρείες που πρόκειται να στεγαστούν εκεί;
Η.Π.: Εχουν δημοσιευτεί κάποιες εταιρείες που έχουν ήδη δεσμεύσει χώρους, η διαδικασία αυτή τρέχει ακόμα, όμως φαίνεται ότι έχει κλείσει ένα μεγάλο μέρος του κτιρίου. Αλλά αυτό, έτσι κι αλλιώς, είναι εκτός της δικής μας δικαιοδοσίας.

G.: Εκλαμβάνεις την ανάθεση αυτού του έργου ως μια μορφή «αποζημίωσης» για το ρίσκο που πήρες να επιστρέψεις στην Ελλάδα μετά από μια επιτυχημένη καριέρα στη Νέα Υόρκη;
Η.Π.: Δεν θα το έλεγα «αποζημίωση», αλλά μάλλον μια επιβεβαίωση ότι ήταν σωστή η απόφασή μας να επιστρέψουμε. Είδαμε μια ευκαιρία, ότι στην Ελλάδα ξεκίνησαν να γίνονται μεγάλα έργα που θα άλλαζαν τη φυσιογνωμία των πόλεων, οπότε αξιοποιήσαμε την εμπειρία μας για να κάνουμε την πρότασή μας για ένα έργο όπως αυτό του Πύργου στον Πειραιά, η οποία επιβραβεύτηκε τελικά.



G.: Εχετε αναλάβει πολλά έργα στο εξωτερικό, από τη Νέα Υόρκη έως το Παρίσι.
Η.Π.: Ημασταν περίπου 13 χρόνια στην Αμερική, εγώ ήμουν συνέταιρος στο αρχιτεκτονικό γραφείο So-Il στη Νέα Υόρκη και η Χριστίνα μέλος των 2x4. Επομένως είχαμε την ευκαιρία να δουλεύουμε έργα σε πολλά μέρη του κόσμου. Ως PILA, με βάση την Ελλάδα πλέον, το πρώτο μας έργο ήταν αυτό που μας ανατέθηκε αφού κερδίσαμε τον διαγωνισμό «Reinventing Cities» που είχε διοργανώσει το C40, οι 40 πόλεις για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής. Το προτεινόμενο έργο μας «MKNO» αφορούσε την αστική ανάπλαση του προαστίου Μπομπινί στο Παρίσι, μια πρώην βιομηχανική ζώνη για την οποία καταθέσαμε ένα masterplan ανάπτυξης σε συνεργασία με δύο γαλλικά τεχνικά γραφεία, με επενδυτές, developers. Το ενδιαφέρον στοιχείο αυτού του πρότζεκτ ήταν το σκεπτικό ότι «η γη ανήκει στην πόλη». Ζητούσαν δηλαδή μια ολιστική πρόταση που θα περιελάμβανε, εκτός από design και business plan, προβλέψεις για τις χρήσεις της γης. Ηταν ένα πλήρες πακέτο ανάπτυξης για τη συγκεκριμένη τοποθεσία. Και επειδή ο ιθύνων νους του διαγωνισμού ήταν το C40, οι προτάσεις μας ήταν δραστικές όσον αφορά το αποτύπωμα του άνθρακα.



G.: Στα της Ελλάδας ξανά: πώς προέκυψε η ένταξή σου στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του Φεστιβάλ Αθηνών - Επιδαύρου;
Η.Π.: Ηταν κάτι τελείως αναπάντεχο για εμένα. Μια μέρα με ρώτησαν αν θέλω να συμμετάσχω στο διοικητικό συμβούλιο και είπα «ναι». Βέβαια, με γνώριζε ήδη η διευθύντρια του Φεστιβάλ, Κατερίνα Ευαγγελάτου, γιατί ως PILA είχαμε αναλάβει τον σχεδιασμό των νέων τους γραφείων στην Αθήνα. Πέρασε πολύς κόσμος λοιπόν από τον νέο χώρο στην Αλκμήνης (στο πρώην «Hub») και η δουλειά μας άρεσε. Κάτι που επίσης πιστεύω ότι έπαιξε ρόλο είναι ότι η διεξαγωγή του Φεστιβάλ περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές τοποθεσίες -αρχαία θέατρα, βιομηχανικούς χώρους κ.ά.- και άρα η καθοδήγηση ενός αρχιτέκτονα όσον αφορά την καλύτερη αξιοποίηση των διαθέσιμων χώρων είναι ωφέλιμη.



G.: Πώς οραματίζεσαι ότι θα συνεισφέρεις από αυτή τη θέση στο Φεστιβάλ;
Η.Π.: Νομίζω ότι είναι εκπληκτικός πολιτιστικός οργανισμός στην Ελλάδα, με ένα φοβερά πλούσιο πρόγραμμα γύρω από τις παραστατικές τέχνες. Στο πλαίσιο αυτό αναδεικνύει πολύ σημαντικούς χώρους, όπως είναι τα αρχαία θέατρα, αλλά αξιοποιεί και σύγχρονες τοποθεσίες, όπως το πρώην εργοστάσιο Τσαούσογλου στην Πειραιώς κ.ά. Παρότι πάντως η θέση μου στο Δ.Σ. δεν είναι εκτελεστική, σκοπεύω να βοηθήσω όπως μπορώ για να συνεχίσει το Φεστιβάλ να παράγει αυτό το τόσο σημαντικό έργο.