Κοινός ευρωπαϊκός σηματοδότης για τον κορωνοϊό - Ρεπορτάζ του Κώστα Αργυρού

Με στόχο τον στοιχειώδη συντονισμό δράσης, αλλά και τη διατήρηση ει δυνατόν κάποιων «πράσινων διαδρόμων» διακίνησης στην Ευρώπη οι χώρες μέλη της ΕΕ συμφώνησαν κατά πλειοψηφία σε ένα κοινό σύστημα καταγραφής των κρουσμάτων covid-19.

Εστω και καθυστερημένα οι Ευρωπαίοι φαίνεται να επιχειρούν να καταλήξουν σε ένα υποτυπώδες σύστημα κοινής καταγραφής των κρουσμάτων covid-19 μετά την σχετική απόφαση, που πήραν στις Βρυξέλλες οι πρέσβεις των χωρών μελών της ΕΕ και αναμένεται να επισημοποιήσουν την ερχόμενη εβδομάδα και οι αρμόδιοι υπουργοί.

Σύμφωνα με το σχετικό σχέδιο οι χώρες θα αναφέρουν τα κρούσματα, που καταγράφουν και το Ευρωπαϊκό Κέντρο για την Πρόληψη και των Ελεγχο Λοιμώξεων ECDC θα εκδίδει ένα χρωματικό χάρτη, ο οποίος θα είναι διαθέσιμος στο διαδίκτυο και θα ανανεώνεται εβδομαδιαία.

Τα χρώματα που θα υπάρχουν και εδώ θα είναι τέσσερα: πράσινο, κίτρινο, κόκκινο ανάλογα με το βαθμό διάδοδης της νόσου, αλλά και γκρι για χώρες, όπου ο αριθμός των τεστ θα είναι κάτω  από 300 ανά 100.000 κατοίκους για το συγκεκριμένο δεκατετραήμερο και κατά συνέπεια τα στοιχεία θα θεωρούνται μάλλον ελλιπή. Ο αριθμός των δοκιμών θα είναι σημαντικός αφού το ανάλογο χρώμα θα προκύπτει αφενός από το σύνολο των θετικών κρουσμάτων, αλλά και από την αναλογία κρουσμάτων στο σύνολο των τεστ. Αν δηλαδή για παράδειγμα μια χώρα έχει μεγάλο αριθμό κρουσμάτων, αλλά το ποσοστό τους στο σύνολο των δοκιμών είναι κάτω από το 4% τότε δεν θα θεωρείται αυτομάτως «κόκκινη».

Πάντως συμφωνία δεν υπήρξε σε ότι αφορά την αντιμετώπιση των περιοχών «υψηλού κινδύνου» από τα υπόλοιπα κράτη, κάτι που μειώνει τη σημασία του αρχικά φιλόδοξου σχεδίου συνεργασίας, που είχε καταρτίσει η Κομισιόν. Από την άλλη η γερμανική προεδρία της ΕΕ προσπάθησε να χρυσώσει το χάπι μιλώντας για ένα θετικό βήμα.

Η σύσταση είναι πάντως ένα ανάλογο σύστημα να εφαρμοστεί στη συνέχεια και στο εσωτερικό της κάθε χώρας για τον ανάλογο «χρωματισμό» περιφερειών. Υπάρχουν χώρες με μεγάλες διαφοροποιήσεις στο εσωτερικό τους, ειδικά οι μεγαλύτερες σε έκταση, με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Γερμανίας. Η ελπίδα είναι ότι με αυτό τον τρόπο θα μπορέσουν να υπάρξουν «πράσινοι διάδρομοι» μετακίνησης εντός της Ευρώπης, που θα επιτρέψουν να μην χρειαστεί και πάλι να υπάρξει ουσιαστικά άρση της συνθήκης Σένγκεν για την ελεύθερη διακίνηση. Αυτός υποτίθεται ότι είναι ένας κεντρικός στόχος αυτής της προσπάθειας συντονισμού. Αλλά οι αποφάσεις για το ποιές χώρες θα επιτρέπουν σε ποιούς να εισέλθουν στην επικράτειά τους παραμένουν στην εθνική δικαιοδοσία των κρατών, όπως διευκρινίστηκε ήδη από το Συμβούλιο. Θέμα των εθνικών κυβερνήσεων παραμένει φυσικά και το αν θα χρειάζεται να επιβάλλονται τοπικοί περιορισμοί στις μετακινήσεις ή σε διάφορες δραστηριότητες. Επίσης αυτό που θα διατυπώνεται στην επίσημη εισήγηση των υπουργών είναι η υποχρέωση των κρατών-μελών να μην λειτουργούν μεροληπτικά εις βάρος πολιτών άλλων χωρών, να διασφαλίζουν δηλαδή ίση μεταχείριση για όλους τους πολίτες της Ενωσης.

Το κατά πόσον όλα αυτά θα λειτουργήσουν στην πράξη θα φανεί τις επόμενες εβδομάδες. Αφενός υπάρχουν χώρες με αυστηρότερα συστήματα σηματοδότησης που θα πρέπει τώρα να τα αναπροσαρμόσουν. Αφετέρου υπάρχουν ερωτηματικά για το τι θα συμβαίνει για παράδειγμα με τις μετακινήσεις από μια  «κόκκινη πόλη» εντός μιας «κίτρινης» ή «πράσινης» ευρύτερης περιφέρειας.