Μεγάλη Παρασκευή: «Πώς σε κηδεύσω Θεέ μου;»
Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η πιο φορτωμένη συναισθηματικά ημέρα όλης της χριστιανοσύνης. Ορθόδοξοι και Καθολικοί κλίνουν «γόνυ» κάτω από το Σταυρό του Χριστού. Ασπάζονται τα πόδια του Βασιλέα των Ουρανών, σφουγγίζουν τα δάκρυα της μάνας Παναγίας, ακολουθούν τα βήματα του Ιωσήφ από Αριμαθαίας και συνοδεύουν σιωπηλοί μέχρι το μνήμα.
Η σιωπή είναι η πιο ενδεδειγμένη στάση μπροστά στο Θείο Δράμα. Τα τροπάρια και οι ύμνοι της ημέρας είτε στην ακολουθία της Αποκαθήλωσης είτε το βράδυ στα εγκώμια του Επιταφίου είναι γεμάτα από λυρισμό. Μεγάλες ποιητικές συνθέσεις που ο απλός λαός τις ενστερνίζεται, τις κατανοεί και τις σιγοψάλλει ακολουθώντας την πομπή του Επιταφίου.
Ήδη στις ενορίες του κόσμου οι στολισμένοι Επιτάφιοι μαρτυρούν τη λατρεία των ανθρώπων, την άφατη αγάπη και το σεβασμό στο Θεάνθρωπο Ιησού. Πλήθη πιστών περιέρχονται στις Εκκλησιές και προσκυνούν, προσκομίζοντας τον πόνο, το δάκρυ, τον καημό, τον αναστεναγμό.
Το βίωμα απαιτεί ταπείνωση, ειλικρινή διάθεση, συμφιλίωση και μετάνοια. Έτσι μόνο η Μεγάλη Παρασκευή θα είναι η πιο σημαντική μέρα πριν την Ανάσταση. Όταν αποτινάξουμε το φολκλόρ και τις άσχετες και ανούσιες συνήθειες με τις οποίες έχουν υποκαταστήσει το βάθος και το νόημα των ημερών και αφεθούμε στον ειλικρινή θρήνο και τη συντριβή.
