Το ντοκιμαντέρ της Φλώρας Πρησιμιντζή “Πίσω δεν γυρνάω” ανοίγει τις προβολές του 19ου ΦΝΘ στον Πόρο
Με το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ της Φλώρας Πρησιμιντζή “Πίσω δεν γυρνάω” ξεκινάει το ταξίδι του 19ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στον Πόρο, το Σάββατο 1η Ιουλίου στο ΣΙΝΕ ΔΙΑΝΑ, παρουσία της ίδιας της σκηνοθέτριας.
Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ 63’ λεπτών με συνεντεύξεις προσφύγων μέσα σε διάφορους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ελλάδα. Η χώρα προέλευσης τους δεν έχει καθοριστική σημασία, γιατί είναι όλοι άνθρωποι με χαμένες πατρίδες, που προέρχονται από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Ιράν, το Ιράκ, την Παλαιστίνη και πολλές άλλες χώρες. Όλοι βρίσκονται σε αναζήτηση ασφάλειας κάτω από την ίδια στέγη, κάτω από τον ίδιο Θεό, ανεξάρτητα από το θρήσκευμα τους.
«Το ντοκιμαντέρ ξεκινάει με ένα ποίημα άγνωστου Σύρου ποιητή, του Bashir Al’ Any, τον οποίο αποκεφάλισε το ISIS μαζί με τον γιό του, ένας φόρος τιμής για την θυσία ενός αδικοχαμένου ποιητή. Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν από τον Ιανουάριο του 2016 μέχρι τον Ιούνιο. Η επαφή με την πραγματικότητα αυτών των ανθρώπων επέδρασε μέσα μου με τρόπο καταλυτικό και διέλυσε όλες τις προϋπάρχουσες αντιλήψεις, το οποίο ελπίζω να νοιώσει και ο θεατής», σημειώνει η σκηνοθέτις της ταινίας. «Ο ποιητικός λόγος μεγάλων Αράβων ποιητών (Darwish), Ιρανών, (Saanti, Faryand) κ.α δίνει έμφαση στην απώλεια της πατρίδας που κατατρέχει τον κόσμο της Ανατολής από το παρελθόν ως σήμερα. Η πρωτότυπη μουσική είναι από τους String Demons».
Για το έργο της, θα μιλήσει η ίδια η σκηνοθέτρια και φίλη του Πόρου Φλώρα Πρησιμιντζή το Σάββατο στις 9μ.μ. στο ΣΙΝΕ ΔΙΑΝΑ, ενώ θα μοιραστεί τις σκέψεις της με το κοινό που θα παρακολουθήσει την ταινία.
«Το καλοκαίρι του 2015 η αυξημένη ροή των προσφύγων, έφερε στο νου μου τις διηγήσεις των παππούδων μου, που ήταν μικρά παιδάκια τότε, για το πως ξεκληρίστηκε η οικογένεια τους από την Μικρά Ασία και πως κατάφεραν παρά τις δυστυχίες και κακουχίες να επιβιώσουν και να φτιάξουν μια όμορφη ζωή, με παιδιά, εγγόνια, δισέγγονα…», σημειώνει στο artplay.g η Φλώρα Πρησιμιντζή, με αφορμή το ντοκιμαντέρ της «Πίσω δεν γυρνάω» που προβάλλεται το Σάββατο 4 και την Κυριακή 5 Μαρτίου στο πλαίσιο του 19ουΦεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης».
« Όταν η πρότασή μου έγινε δεκτή γι’ αυτό το ντοκιμαντέρ», συνεχίζει η σκηνοθέτης, «η αγωνία μου ήταν πως θα προσέγγιζα όλα αυτά να κύματα των προσφύγων που τρομαγμένοι και ταλαιπωρημένοι κατέφθαναν στη χώρα μας που γι’ αυτούς έμοιαζε πια παράδεισος, αλλά και πως δεν θα « έκλεβα » από την δυστυχία τους για να φτιάξω μια μιντιακή εικόνα, όπου ο βομβαρδισμός των μέσων αρχίζει ν’ αναισθητοποιεί τον θεατή. Όταν ξεκινήσαμε τα γυρίσματα τον Ιανουάριο του 2016 οι πρόσφυγες κατέφθαναν κατά κύματα και αυτό που χρειαζόταν για να γίνει η δουλειά αυτή, ήταν να αφεθείς σ’ αυτή τη θάλασσα της οδύνης,-πράγμα καθόλου εύκολο- για να καταλάβεις περισσότερο και να προσεγγίσεις το θέμα αυτής της προσφυγικής κρίσης.
Μίλησα με πάρα πολλούς ανθρώπους από πάρα πολλές χώρες, κάθε περίπτωση διαφορετική, κάθε περίπτωση κουβαλούσε τη δική της προσωπική τραγωδία. Δεν ξέρω πως να περιγράψω το ν’ ακούς σχεδόν στις περισσότερες περιπτώσεις, «χάσαμε αδέλφια», «χάσαμε 2-3 μέλη από την οικογένεια μας», «αγνοούνται».. σαν μια φυσιολογική κατάσταση, να διηγούνται την ιστορία τους μ’ ένα τρόπο αποστασιοποιημένο. Τα γυρίσματα έγιναν σε διάφορους χώρους συγκέντρωσης προσφύγων, όπως το Ελληνικό, ο Ελαιώνας, η Ειδομένη, το Σχιστό, αλλά και αλλού. Όλες οι περιπτώσεις και όλες οι τραγωδίες δεν μπόρεσαν να χωρέσουν στο ντοκιμαντέρ.
Διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης στο artplay.gr
