Όσα με ενοχλούν στην Ελλάδα και στην Αίγινα...

Η πορεία μιας γενιάς, οι πραγματικές αξίες της ζωής και οι επτά πληγές του Αιακού που ταλανίζουν το σύνολο των κατοίκων του νησιού... Του Γιώργου Ποταμιάνου Στον χώρο αυτό που ευγενικά μου προσφέρθηκε θα ήθελα να αναφερθώ στα όσα με ενοχλούν στην Ελλάδα, και ιδιαίτερα στην Αίγινα που αγαπώ. Στην Αίγινα που θέλω να αποτελέσω μέρος ενός πολιτισμένου, υγιούς, καλαίσθητου και σκεπτόμενου συνόλου. Η δική μας γενιά, δυστυχώς, δεν ενστερνίστηκε τις πραγματικές αξίες της ζωής – δεν τις διδάχθηκε, άλλωστε. Δεν αξιολογήσαμε ως απαραίτητα τη συλλογικότητα, την ευπρέπεια, το ενδιαφέρον και τη συμμετοχική προσφορά. Θεοποιήσαμε το χρήμα και το συμφέρον μας. Δεν μας ενδιαφέρει πραγματικά ο κοινωνικός μας γείτονας, που δεν τον κοιτάμε και δεν μας κοιτάει πια στα μάτια. Η πραγματική παιδεία, αν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα, αντί να προάγεται, καθημερινά εδώ και χρόνια μινύθεται* από ανάξιους για τον σκοπό αυτό πολιτικούς. Η κοινωνία που αυτοί δημιούργησαν εξελίχθηκε με υπαιτιότητά τους σε καταναλωτική, ενώ ο τόπος αφέθηκε να παραδέρνει στην κοινωνική αποσάθρωση. «Εξουσία» δεν είναι μόνο οι κεφαλές, αλλά όλοι μέσα στην πυραμίδα των οποίων η απόφαση επηρέαζε –και επηρεάζει– ένα κοινωνικό σύνολο. Το ήθος, η τιμιότητα, η ποιότητα, η «αισθητική» δεν μετράνε στο χρηματιστήριο του ατομικού μας συμφέροντος. Οποιοδήποτε δείγμα αρετής, αισθητικής και ανυστεροβουλίας αντιμετωπίζεται με μεγάλο σκεπτικισμό και καχυποψία. Το «μέτρον άριστον» των προγόνων μας μεταλλάχθηκε σε «παν μέτρον άριστον» κατά το ατομικό μας συμφέρον. Ο Μιραμπό είχε πει ότι «η αισθητική μου είναι η ηθική μου». Το πόσο δίκιο είχε είναι κάτι που στην Αίγινα φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού. Τολμώ, δε, να καταδείξω τις επτά πληγές του Αιακού που ταλανίζουν το σύνολο των κατοίκων του νησιού μας: • Παράνομα και ογκώδη κτίσματα όπου και όπως βολεύει τον καθένα, ακόμα και τετραώροφα, που προσβάλλουν κατάφωρα το περιβάλλον και τα μάτια μας. Ακαλαίσθητα σε μια επίδειξη πλούτου και απληστίας κέρδους. Στην Αρχιτεκτονική στο Παρίσι λένε ότι από τη δομημένη περιοχή ενός τόπου μπορείς να καταλάβεις το επίπεδο μόρφωσης και πολιτισμού των κατοίκων. •Τα σκουπίδια που κατακλύζουν το σύμπαν, όχι μόνο γύρω από τους κάδους, ενισχυμένα με παλαιά ετερόκλητα αντικείμενα – ό,τι μπορεί να φαντασθεί ο νους σας. Αν κοιτάμε τον δήμαρχο, ας βάλουμε πλάι και έναν καθρέφτη, και θα δούμε συνυπεύθυνο τον εαυτό μας. Είναι ενδεικτική η ευκολία μας να πετάμε έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου ό,τι άχρηστο και να μεταφέρουμε τα σκουπίδια μας στον κάδο του γείτονα, και όχι στο δικό μας. • Τα γνωστά συμφέροντα που αντιδρούν στην πεζοδρόμηση της παραλίας σε βάρος του συνόλου. Την δε περιστασιακή της πεζοδρόμηση, όποτε αυτή γίνεται, καταστρατηγούν οι «έξυπνοι» του νησιού. • Το πρόβλημα της υδροδότησης, που καταταλανίζει παντοιοτρόπως τους κατοίκους του νησιού, παραμένει άλυτο, και πολύ φοβάμαι ότι θα παραμείνει έτσι για πολύ καιρό ακόμα. • Το ανεξέλεγκτο παρκάρισμα δικύκλων και αυτοκινήτων πάνω στα πεζοδρόμια σε απίθανες θέσεις (στην Παναγίτσα έχει γίνει μόνιμο), πλάι κολλητά σε τραπέζια που τρώνε παρέες, πάνω στην άμμο στην παραλία Μαραθώνα, για να ξαναθυμηθούμε το παλιό «καβάλα πάν' στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε». • Το ξεφόρτωμα των μπαζών μέσα στο όποιο δάσος έχει απομείνει, γιατί η σωστή διαχείρισή τους κοστίζει. Μια βόλτα με το αυτοκίνητο θα σας πείσει. Την έβδομη πληγή του Αιακού την αφήνω να τη συμπληρώσετε εσείς, και θα διαπιστώσετε ότι θα προκύψουν πάνω από δέκα, όπως η έλλειψη αναβάθμισης της ηλεκτροδότησης, ο έλεγχος των ακτών κ.λπ. Ο Ινδιάνος φύλαρχος See-at-la (σημερινό Σιάτλ) είχε πει στον Φραγκλίνο Πηρς (πρόεδρο ΗΠΑ): «Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, πρέπει να την φροντίζετε, γιατί, αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα». Η Αίγινα έχει βαριά παράδοση και κληρονομιά σε αισθητική και πολιτισμό, με μεγάλους αλλά και μικρότερους αξιόλογους ζωγράφους, ποιητές, γλύπτες και λογοτέχνες, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Πλαισιωμένοι από το μοναδικό φως και το ανεξάντλητο χρωματικό φάσμα που μας χαρίζει απλόχερα η φύση του νησιού, ας κοιτάξουμε και εμείς να αναβαθμίσουμε τους εαυτούς μας, και μέσα από μας το σύνολο της κοινωνίας μας, όσο είναι καιρός. Να μην αφήσουμε τους αγενείς να μας προσβάλουν με τις ενέργειές τους, γιατί και για εμάς «η αισθητική μας, που πηγάζει και εμπνέεται από το αρχαϊκό ανέσπερο φως του μνημείου της Αφαίας, είναι η ηθική μας». *Μινύθω: ελαττώνω, μειώνω, εκμηδενίζω, φθίνω, λιγοστεύω, περικόπτω. Εξ ου και το λατινικό «μίνιμουμ» και η «μίνι» φούστα. Σμινθεύς: αυτός που εξασθενίζει τον αντίπαλο. Βιογραφικό Ο Γιώργος Ποταμιάνος είναι απόστρατος ναύαρχος του Π.Ν. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Έζησε τα πρώτα χρόνια στην Αγγλία. Όταν γύρισε στην Ελλάδα, πήγε σχολείο στα Ανάβρυτα. Τελείωσε τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στο επάγγελμα του, στις ΗΠΑ. Είναι παντρεμένος, έχει μία κόρη και έναν εγγονό, τον Ορέστη. Του αρέσει πολύ να παίζει χόκεϊ [ακόμα] και να ζει με την οικογένειά του.