Καλοκαιρινή ξενάγηση στην Ύδρα

Γράφει ο Νεκτάριος Καλαντζής - Κυριακή πρωί, καλοκαίρι και παίρνω το πρώτο δελφίνι από Πειραιά με προορισμό το νησί της Ύδρας, ένα ταξίδι μόλις μιάμισης ώρας. Ένα νησί με βαριά ιστορία και έχοντας ακούσει πολλά για αυτό. Πρώτη εικόνα που αντικρίζω στο λιμάνι είναι τα πέτρινα αρχοντικά και τα καπετανόσπιτα βγαλμένα από την επανάσταση του 1821, το άγαλμα του Μιαούλη και παντού τριγύρω κανόνια, να σε καλωσορίζουν και να σου δηλώνουν το παρελθόν του νησιού. Με το που πατάω στο νησί, με τον ήλιο του Ιουλίου να καίει, καταλαβαίνω ότι υπάρχει αύρα Ιστορίας εδώ. Στον παραλιακό δρόμο, την Παύλου Κουντουριώτη κατευθύνομαι να δω από κοντά το άγαλμα του Μιαούλη, αριστερά του λιμανιού, που στη βάση του είναι θαμμένα τα οστά του μεγάλου Ναυάρχου. Από πάνω ο μύλος, έπειτα τα ενετικά κτίρια, ΚΕΠ και Λιμεναρχείο σήμερα, καθώς και αίθουσα πολιτισμού. Αμέσως μετά μπαίνω στο εντυπωσιακό κτίριο του ιστορικού αρχείου-μουσείου της Ύδρας, με τα όπλα και τις υδραίικες φορεσιές, με πίνακες και έγγραφα που κάνουν τη ξενάγηση, είσοδο στην Ιστορία και τη γνώση του Αγώνα για Ανεξαρτησία. Συνεχίζω τη βόλτα μου βλέποντας τη σχολή Εμποροπλοιάρχων, στο αρχοντικό Τσαμαδού-Σαχίνη και ανάμεσα στα κοσμηματοπωλεία και τα τουριστικά μαγαζιά στο λιμάνι, δεν μπορείς να παραβλέψεις τα δεκάδες γαϊδουράκια που σε περιμένουν για μια βόλτα, θυμίζοντάς σου ότι στην Ύδρα δεν κυκλοφορεί κανένα όχημα, πράγμα που έκανε το νησί να ξεχωρίζει πάνω σε ένα κινηματογραφικό σκηνικό, που σου θυμίζει ότι εκεί έκανε τις βόλτες της η Σοφία Λόρεν στην ταινία ΄΄Το παιδί και το δελφίνι΄΄ ή ότι η εικόνα του λιμανιού αποτέλεσε έμπνευση για ανθρώπους όπως, ο Εγγονόπουλος και ο Χατζηκυριάκος Γκίκας. Μετά το προσκύνημα στο Μοναστήρι, με το εκκλησιαστικό μουσείο και τους εντυπωσιακούς πολυελαίους και τη βόλτα στην πλατεία Π. Κουντουριώτη, ανηφορίζω για να δω το κτίριο της Σχολής Καλών Τεχνών, το παλιό αρχοντικό του Τομπάζη. Διαβάστε τη συνέχεια στη Φωνή της Ύδρας