Ένα από αυτά, που φαίνεται να έχει τις ρίζες του σε διάφορα γεγονότα είναι και το ασβέστωμα των σπιτιών. Είναι ένα από τα έθιμα που θυμίζει το Πάσχα μιας άλλης εποχής. Γεμίζει τις καρδιές με ζεστασιά και θυμίζει τις ρίζες μας. Υπάρχουν μάλιστα ακόμη κάποιοι που το τηρούν και το διατηρούν μέσα στα χρόνια.
Το ασβέστωμα των σπιτιών το Πάσχα: Ένα έθιμο που μας θυμίζει με νοσταλγία τις ρίζες μας
Ένα από αυτά, που φαίνεται να έχει τις ρίζες του σε διάφορα γεγονότα είναι και το ασβέστωμα των σπιτιών. Είναι ένα από τα έθιμα που θυμίζει το Πάσχα μιας άλλης εποχής. Γεμίζει τις καρδιές με ζεστασιά και θυμίζει τις ρίζες μας. Υπάρχουν μάλιστα ακόμη κάποιοι που το τηρούν και το διατηρούν μέσα στα χρόνια.
Ωστόσο, το Πάσχα το έθιμο αναβιώνει με σκοπό η αυλή να είναι περιποιημένη και καθαρή τη στιγμή που θα περάσει η πομπή του Επιταφίου τη Μεγάλη Παρασκευή. Η παράδοση του ασβεστώματος είναι βαθιά ριζωμένη στην Ελλάδα από την εποχή των αρχαίων πόλεων. Το ασβεστοκονίαμα (ασβέστης, άμμος μαζί με φυτικές και ζωικές ίνες), ήταν ο παραδοσιακός σοβάς, μέσα κι έξω από το οίκημα, στη μυκηναϊκή περίοδο. Στην εποχή του Βυζαντίου, μάλιστα, χρησιμοποιήθηκε το «χωρύγι», δηλαδή ο ασβέστης ως υλικό στερέωσης των κατοικιών.
Ο ασβέστης θεωρήθηκε το βασικό απολυμαντικό, αφού τότε ακόμη δεν ήταν διαδεδομένη η χρήση της χλωρίνης. Τα σπίτια στα νησιά έγιναν άσπρα υπό την αυστηρή επίβλεψη του χωροφύλακα. Τα επόμενα χρόνια το μέτρο της αναγκαστικής βαφής ξεχάστηκε. Ωστόσο πολλοί κάτοικοι είχαν κρατήσει τον ασβέστη στις αποθήκες τους. Έτσι τελικά παρέμεινε το ασβέστωμα αφενός ως ένας τρόπος απολύμανσης ενώ αργότερα μεταφέρθηκε σαν έθιμο.
Πολλοί νησιώτες μάλιστα διατήρησαν τον ασβέστη για να διώχνει τις ακτίνες του ήλιου κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Έτσι βοηθούσαν να διατηρείται μία ανεκτή θερμοκρασία στο εσωτερικό του σπιτιού. Αυτή η αισιοδοξία που αποπνέει εξάλλου το λευκό χρώμα δεν χρειάστηκε πολύ πειθώ για να κάνει το ασβέστωμα ένα από τα πιο αγαπημένα και νοσταλγικά έθιμα στην Ελλάδα.
Το Πάσχα, βέβαια, έχει την τιμητική του θυμίζοντας σε πολλούς τα παιδικά τους χρόνια στο χωριό. Και το ασβέστωμα των σπιτιών θυμίζει σίγουρα ένα Πάσχα μιας άλλης εποχής…