Ωστόσο, στις 5 Δεκεμβρίου του 1975, ένα μεγάλο μέρος των επιχειρήσεών του κρατικοποιήθηκε, με απόφαση της τότε κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ανάμεσα σε όσα έχασε από τον έλεγχό του ήταν και τρεις ιστορικές τράπεζες.
Πέραν των τριών παραπάνω τραπεζών, τις οποίες είχε αποκτήσει τη δεκαετία του 50? και του 60?, ο Στρατής Ανδρεάδης είχε εξαγοράσει και τις τράπεζες Πειραιώς – Αττικής.
Εν μία νυκτί άλλαξαν όλα
Τον Δεκέμβριο του 1975, ωστόσο, όλα άλλαξαν εν μία νυκτί, με την κυβέρνηση Καραμανλή να προχωράει σε κρατικοποίηση των περισσότερων επιχειρήσεων Ανδρεάδη (εξαιρέθηκαν οι ναυτιλιακές).
Αποτέλεσμα ήταν να κηρυχθεί έκπτωτος από τις τραπεζικές διοικήσεις, αφού πρώτα ο υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Νίκος Κυριαζίδης, δημοσίευσε μία έκθεση, στην οποία περιέχονταν σωρεία καταγγελιών για παρανομίες από τον επιχειρηματία.
Ειδικοί ελεγκτές της ΤτΕ έκαναν αιφνίδιους ελέγχους στα γραφεία των τριών τραπεζών και πράγματι διαπίστωσαν την ύπαρξη παρανομιών. Έτσι, αργά το βράδυ της 5ης Δεκεμβρίου, εκδόθηκε ειδική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία επικαλούταν το άρθρο 44 του Συντάγματος για «έκτακτες περιπτώσεις επειγούσης και απροβλέπτου ανάγκης».
Πριν αλλάξει η ημέρα, ο Στρατής Ανδρεάδης είχε παραδώσει τα κλειδιά των τριών τραπεζών στους ειδικούς επίτροπους της ΤτΕ και της κυβέρνησης Καραμανλή.
«Η ενέργεια που έγινε το 1975 είχε κίνητρα προσωπικά. Ας μου επιτραπεί να πω, κίνητρα ταπεινά των τότε κυβερνώντων» είχε δηλώσει ο ίδιος, μερικά χρόνια αργότερα.
Πάντως, ήταν γνωστό ότι ο επιχειρηματίας είχε αρκετά καλές σχέσεις με τις κυβερνήσεις της Χούντας, ενώ αντίθετα οι σχέσεις με την οικογένεια Καραμανλή ήταν εξαιρετικά τεταμένες, κάτι που ενδεχομένως επηρέασε τα όσα έλαβαν χώρα εκείνη τη βραδιά.
Ο Στρατής Ανδρεάδης έφυγε από τη ζωή το 1989 σε ηλικία 84 ετών. Μετά τον θάνατό του, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δικαίωσε την οικογένειά του, καλώντας το ελληνικό δημόσιο να καταβάλει χρηματική αποζημίωση στους κληρονόμους του.
