Ας ξορκίσουμε τον φόβο… - Άρθρο της Σίλας Αλεξίου

Οχι πάλι… Φόβος, αγανάκτηση και ένα μεγάλο «ΓΙΑΤΙ;». Κι αν το 10 σημαίνει 10 χρόνια «Saronic Magazine», όπως λέει ο αγαπημένος φίλος Σπύρος Ορνεράκης, σημαίνει επίσης και 10 χρόνια… σκλαβιάς στην αβεβαιότητα.

Υπόδουλοι στα μέτρα που επέβαλε η οικονομική κρίση επί μία δεκαετία, οι Έλληνες τόλμησαν να πιστέψουν ότι εξέτισαν την ποινή τους. Ότι ένας-ένας, με το αποφυλακιστήριο στο χέρι, θα εγκατέλειπαν τη φυλακή των άτεγκτων μνημονίων και θα έβγαιναν στον έξω κόσμο, ελεύθεροι να ανακτήσουν όσα έχασαν. Διεκδικώντας το δικαίωμα –τουλάχιστον– στο χαμόγελο και στην αισιοδοξία.

Με το βλέμμα στο καλοκαίρι του 2020, η τουριστική Ελλάδα ετοιμαζόταν πυρετωδώς. Οι κρατήσεις υπόσχονταν όντως μια καλή χρονιά, ικανή να ρεφάρει ένα μέρος της ζημιάς. Κι εκεί που οι μηχανές δούλευαν στο φουλ –ανακαινίσεις, επενδύσεις, προσλήψεις–, ένας άλλος εχθρός, απρόβλεπτος, χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά της οικονομίας.

Με όχημα την υγεία αυτή τη φορά, ποιος και πώς να πάει κόντρα; Η απειλή δεν άφηνε κανένα περιθώριο διαφυγής. Επιχειρηματικοί ελιγμοί, όπως η μεταφορά της φορολογικής έδρας σε γειτονικές χώρες και άλλα κόλπα, που έγιναν μόδα τα τελευταία χρόνια, έπαψαν να έχουν νόημα.

Το λουκέτο νίκησε ακόμη και αυτή την… επινοητικότητα του Έλληνα φορολογούμενου. Την αγωνία για το μέλλον της οικονομίας ισοφάριζε μέχρις ενός σημείου ο φόβος για τον ιό. Ωστόσο όλοι πίστευαν στις μαγικές ιδιότητες του ελληνικού καλοκαιριού.

Δειλά-δειλά στην αρχή, με περισσότερο θάρρος στη συνέχεια, πεπεισμένοι και μη για την επικινδυνότητα –ή, ακόμη, και για την ύπαρξη– του Covid-19 ξαναμπήκαν στους φυσιολογικούς ρυθμούς της αγοράς. Καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις, που δεν επρόκειτο να γίνουν, τελικά προγραμματίστηκαν, η ακτοπλοΐα ζωντάνεψε και, με εχέγγυο την καλή εξέλιξη που είχε στη χώρα μας αυτή η ιστορία της πανδημίας, ο κόσμος άρχισε να μετακινείται προς τους τουριστικούς προορισμούς. Έστω και με μάσκα!

Με τη διαφορά ότι αυτός ο κόσμος ανήκει στον λεγόμενο εσωτερικό τουρισμό και δεν επαρκεί για να επουλωθούν οι ζημιές. Η προσπάθεια προσέλκυσης αλλοδαπών τουριστών με το άνοιγμα των συνόρων έφερε ξανά στο προσκήνιο τη φοβέρα του μεταδοτικού ιού (με τους ασυμπτωματικούς αυτή τη φορά φορείς) και ουδείς μπορεί να προβλέψει τι θα επακολουθήσει. Οι επιστήμονες μας είχαν προειδοποιήσει για μια ενδεχόμενη αναζωπύρωση τον Οκτώβριο. Γιατί επισπεύσθηκε τόσο η απειλή;

Οι εικασίες ποικίλλουν. Και, δεδομένου ότι η χώρα μας είχε χαρακτηριστεί ως ένας εκ των ασφαλέστερων τουριστικών προορισμών, φαίνεται πως η φήμη της τρόμαξε τους ανταγωνιστές της. Ας είναι… Πού θα πάει; Κι αυτό θα περάσει. Ωστόσο οι Έλληνες δεν κάμπτονται. Για λίγο ή περισσότερο –όσο αντέχει η τσέπη τους– φεύγουν. Εδώ είναι λοιπόν που τα νησιά του Σαρωνικού, «τόσο κοντά όσο ποτέ», αναμφισβήτητα κατέχουν μία πλεονεκτική θέση.

Ολιγόωρο ταξίδι, φιλόξενοι τόποι, μαγευτικές θάλασσες. Και, κυρίως, φιλικά στον Έλληνα επισκέπτη! Καλώς να ορίσουν οι ξένοι τουρίστες. Ποιος δεν τους θέλει; Τουριστική χώρα είμαστε και θα παραμείνουμε. Κι αν φέτος η περίεργη αυτή αταξία επιβάλλει την εσωστρέφεια, το 2021 θα είναι η χρονιά μας!

Καλά να είμαστε!