Η Σοφία Κούβαρη, μητέρα στα Παιδικά Χωριά SOS, ανοίγει την καρδιά της στο BHMA
Καταμεσής της άνοιξης. Κάθε δεύτερη Κυριακή του Μάη γιορτάζουμε τις μαμάδες (μας). Γιορτάζουμε το δόσιμο, το νοιάξιμο, τα χάδια, τα τρυφερά φιλιά, τις ανακουφιστικές αγκαλιές. Η Γιορτή της Μητέρας είναι μια ακόμα αφορμή να υμνήσει κανείς την αγάπη. Εκείνη την αγάπη που έρχεται με όλη της τη δύναμη να συρρικνώσει σαν μικρές μαύρες τελείες τα προβλήματα, τις δυσκολίες, τα αβίωτα ζόρια.
Για όλες τις μαμάδες που δίνουν ξέροντας πως «η αγάπη δεν είναι μπακάλικο, να μετράς τι έδωσες εσύ, τι εγώ, τι ο άλλος», όπως γράφει και η Αλκυόνη Παπαδάκη.
Καταμεσής της άνοιξης βρέθηκα στα Παιδικά Χωριά SOS και είχα την τύχη να μου ανοίξει την καρδιά της η Σοφία Κούβαρη. Μια μητέρα SOS η οποία εδώ και δέκα χρόνια προσφέρει τις υπηρεσίες της, τα τρία πρώτα στον Ξενώνα Βρεφών SOS και τα επόμενα επτά (και συνεχίζει να γράφει το κοντέρ) στα Παιδικά Χωριά SOS στη Βάρη.
Από το τέλος στην αρχή. Έχουμε πια τελειώσει την κουβέντα μας και ανεβαίνουμε τα σκαλιά για να βρεθούμε στο σπίτι της. Εκεί μεγαλώνει πέντε παιδιά, δύο κορίτσια και τρία αγόρια από 10 έως 15 ετών.
Photo Credits: Μενέλαος Μυρίλλας/SOOC
«Έχουμε φτιάξει και μαγιάτικο στεφάνι», ακούω να μου λέει και στρέφω το βλέμμα μου προς την είσοδο. Δίπλα στα μωβ ανθάκια στέκεται μια ταμπέλα με λευκά κεφαλαία γράμματα. «ΑΓΑΠΗ».
Τα ονόματα των ενοίκων κουρνιάζουν κάτω από αυτή τη λέξη. Τη λέξη που όταν δεν είναι πια γράμματα το ένα πλάι στο άλλο και γίνεται συναίσθημα, γίνεται πράξη και προσφορά που κλείνει χαίνουσες πληγές.
Όταν η Σοφία Κούβαρη πήρε την απόφαση να γίνει μητέρα SOS
«Είχα διαβάσει κάποτε μια συνέντευξη στο περιοδικό “Γυναίκα” για τη δημιουργία των Παιδικών Χωριών SOS και θυμόμουν πόσο ωραία ιστορία και πόσο ωραία δουλειά ήταν αυτή. Η ζωή σε τραβάει και κάνεις άλλα, φτάνει όμως η στιγμή που σε ξαναφέρνει εκεί που πρέπει να είσαι.
Πριν μια δεκαετία ήμουν σε μια φάση της ζωής μου τέτοια που έπρεπε να πάρω κάποιες αποφάσεις. Η σημαντικότερη ήταν αυτή. Ήταν θέμα δευτερολέπτων. Ειλικρινά, σας το λέω. Είχα κλείσει μια δουλειά και θα πήγαινα στην Αγγλία. Μου τηλεφώνησαν από τα SOS για να με ρωτήσουν αν ισχύει η αίτηση που είχα κάνει κι αν με ενδιαφέρει ακόμα η θέση.
Δευτερόλεπτα μετά είπα “ναι με ενδιαφέρει” και ακύρωσα τη δουλειά στην Αγγλία. Με βεβαιότητα λέω ότι έκανα πολύ καλά που ήρθα. Είναι μια δουλειά που μου ταιριάζει και με γεμίζει καθημερινά ικανοποίηση», θα πει στο ΒΗΜΑ η Σοφία Κούβαρη.
Photo Credits: Μενέλαος Μυρίλλας/SOOC
Το δικό της ταξίδι ξεκίνησε με τα βρεφάκια του Ξενώνα. Σταμάτησε όμως για έναν λόγο υπέροχο και μεταπήδησε στη Βάρη. «Ήταν θέμα αντοχής. Τα χέρια μου από τις πολλές αγκαλιές δεν άντεχαν άλλo.
Το μικρότερο που είχα ήταν ένα αγοράκι 2,5 μηνών. Πήγα στο νοσοκομείο Παίδων, το είδα και 3 μηνών το ανέλαβα στον Ξενώνα Βρεφών. Έφυγε από εμάς σε ηλικία 2,5 ετών και πήγε σε μια οικογένεια», αναφέρει η κα Κούβαρη τονίζοντας την αξία της αποϊδρυματοποίησης, η οποία και βρίσκεται στον πυρήνα της φιλοσοφίας των SOS.
