Τροιζηνία: Συγκέντρωση της 9ης Σεπτεμβρίου στο Γαλατά με θέμα την λειψυδρία

Γράφει ο Τάσος Γκούμας - 

Και μόνο το γεγονός ότι μέσα σε διάστημα 2 μηνών είναι η 3η φορά που οι αγρότες συγκεντρώνονται για το θέμα του νερού φανερώνει και την τραγική θέση που έχουν περιέλθει να μην μπορούν να καλλιεργήσουν αφού η θάλασσα εισχωρεί στις υδροληψίες τους

 Στη συγκέντρωση ο δήμαρχος Τροιζηνίας -Μεθάνων Τάσος Μούγιος ενημέρωσε για τις έντονες προσπάθειες του Δήμου να αντιμετωπίσει τα άμεσα προβλήματα με 3 νέες γεωτρήσεις και την προμήθεια 3 μονάδων αφαλάτωσης, μεταξύ άλλων.

Όμως, ως άμεσο μέτρο, για την συγκράτηση της επιδείνωσης του προβλήματος προτάθηκε η μείωση των αντλήσεων τόσο για γεωργική χρήση όσο και για αστική, που όμως δεν φαίνεται να υιοθετήθηκε επειδή ‘’θίγονται’’ πολλοί.

Ειδικά για την υπεράντληση για άρδευση η ζημιά είναι τριπλή. Πρώτον ο αγρότης πληρώνει περισσότερα για ηλ. ρεύμα. Δεύτερον, το νερό που περισσεύει πάει στον Υδροφόρο συμπαρασύροντας και λιπάσματα -κόστος για τον αγρότη - και τρίτον, τα λιπάσματα αυτά επιβαρύνουν τον Υδροφόρο και δώστου μετά απονιτροποιητές.

 Όμως αν δεν γίνει ορθολογική άρδευση χωρίς σπατάλες και συνείδηση στον αστικό πληθυσμό, ότι το νερό δεν είναι ατελείωτο και χρησιμοποιείται για να πλένουμε τις αυλές μέχρι κάτω στο δρόμο, τα αυτοκίνητα και τα κότερα τότε απλώς (!) δεν θα έχουμε νερό. Τώρα ο κόμπος έφτασε στο χτένι και δεν έχουμε την ευχέρεια να διαλέγουμε τι μας πονάει περισσότερο ή λιγότερο.

Για την συνολική  αντιμετώπιση του προβλήματος ο δήμαρχος ενημέρωσε  ότι συνεργάζεται με το πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, ως συμβούλου του Δήμου. Ήδη την ίδια μέρα το πρωί δύο καθηγητές του πανεπιστημίου είχαν σύσκεψη με τον δήμαρχο όπου παραβρέθηκαν και οι Γιώργος  Αναγνωστόπουλος, Μανώλης Γκούμας ως γεωλόγος και οι κ.κ. Παντελής και Χίος.

Ο Μανώλης ο Γκούμας απέστειλε στους δύο καθηγητές, που ήταν και διδάσκοντες την περίοδο που φοιτούσε, δύο μελέτες που αφορούσαν το θέμα και το σημείωμά μας που αποτύπωσε στις προηγούμενες συσκέψεις των αγροτών τις προτάσεις αντιμετώπισης του προβλήματος προς συνεισφορά στην εργασία που θα κάνει το πανεπιστήμιο.

Οι Σπύρος Σπυρίδων και Γιάννης Σαμπάνης ενημέρωσαν μεταξύ άλλων και για θέματα πηγών χρηματοδότησης μελετών και έργων, ένταξης σε προγράμματα, και για το θέμα των δυνατοτήτων και λειτουργίας της λιμνοδεξαμενής του Καρατζά.

Εκτός των αγροτών πήραν μέρος πολίτες ειδικοτήτων όπως του οικονομολόγου, του αρχιτέκτονα, του γεωλόγου και του γεωπόνου.

Την ανησυχία του για την κατάσταση δήλωσε με την παρουσία του και ο Υποστράτηγος ε.α. Βασίλειος Μυλωνόπουλος.

Αναπτύχθηκε η θέση ότι εκτός των άμεσων ενεργειών για την αντιμετώπιση επειγόντων έργων ύδρευσης πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα και κινήσεις για κατάρτιση μελετών για την ενίσχυση των αποθεμάτων των υδροφόρων οριζόντων του Κάμπου της Τροιζήνας και της Καλλονής. Και αυτά είναι η εκπόνηση μελέτης για τον χείμαρρο της Καλλονής, μελέτης για την χρησιμοποίηση των προϊόντων του βιολογικού  καθαρισμού Πόρου, αφού γίνει σε γ’ βαθμό επεξεργασία και καταστούν κατάλληλα για άρδευση και η επικαιροποίηση της μελέτης του  Αναπτυξιακού Συνδέσμου Τροιζηνίας που αφορά τον εμπλουτισμό του Υδροφόρου ορίζοντα της Τροιζήνας.

Εκτός των παραπάνω που  ειπώθηκαν κατά την συνάντηση θα ήθελα να προσθέσω τα παρακάτω.

Η κατασκευή μονάδων αφαλάτωσης δεν είναι και πανάκεια. Αναφέρω το παρακάτω απόσπασμα από δήλωση – τοποθέτηση του Αντώνη Καρακούση τέως δ/ντού της εφημερίδας ‘’ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ’’ που μπορεί να μην είναι ειδικός για την αφαλάτωση αλλά από ενημέρωση κάθε άλλο παρά του λείπει:

‘’Ιδιαίτερα επικριτική είναι η ανάλυση του Αντώνη Καρακούση, πρώην διευθυντή της εφημερίδας ‘’ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ’’ που διαπιστώνει ότι «η χώρα έχει κάτσει»:

«..Παρότι το πρόβλημα της λειψυδρίας λαμβάνει εκρηκτικές, υπαρξιακού τύπου διαστάσεις, η διαχείριση των υδάτινων πόρων παραμένει κατακερματισμένη, συγκροτούμενη από ασθενείς, τοπικής εμβέλειας μονάδες με περιορισμένες τεχνικές και επενδυτικές δυνατότητες. Η ένταση και η φύση του προβλήματος απαιτούν πανεθνικό σχέδιο διαχείρισης των υδάτινων πόρων, ΜΕ ΦΡΑΓΜΑΤΑ, ΛΙΜΝΟΔΕΞΑΜΕΝΕΣ, δίκτυα μεταφοράς νερού από τον Βορρά στον Νότο και εκτεταμένα προγράμματα αφαλατώσεων, ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΑ ΜΕ  ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ΠΗΓΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ, επειδή απλούστατα η μετατροπή αλμυρού νερού σε γλυκό ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΥΤΑΤΑ ΕΝΕΡΓΟΒΟΡΟΣ».’’

Ας φανταστούμε έναν αγρότη που έχει το κτήμα του δίπλα στο ποτάμι να παρακολουθεί το ποτάμι να στέλνει στη θάλασσα εκατοντάδες κ.μ. βρόχινο νερό και αυτός να μην έχει νερό να ποτίσει.

Εξ άλλου μου φαίνεται τουλάχιστο περίεργο να αφήνουμε εκατομμύρια κ.μ. βρόχινο νερό να πηγαίνει στη θάλασσα και μετά να αντλούμε θάλασσα για να της αφαιρέσουμε το αλάτι.  

Εγκαταστάσεις, φίλτρα, ενέργεια, συντηρητές, αστάθεια με διακύμανση του ηλ. ρεύματος ή της στάθμης της θάλασσας και, επιπροσθέτως, προσθήκη χημικών στο παραγόμενο αφαλατωμένο νερό γιατί η αφαλάτωση δεν αφαιρεί μόνο το αλάτι αλλά και άλλους ηλεκτρολύτες που χρειάζεται ο οργανισμός μας αλλά και για γευστικούς λόγους. Ακούω ότι το αφαλατωμένο νερό ‘’δεν πίνεται’’ και θέλει ανάμειξη με το νερό του Κάμπου για να βελτιωθεί η γεύση του.

Δεν είναι δλδ η άποψη ‘’η θάλασσα είναι ατελείωτη, άρα να κάνουμε αφαλάτωση και λύσαμε το πρόβλημα’’ σωστή.

Και αυτό ισχύει για την ύδρευση. Για την άρδευση τι κάνουμε;

Γι αυτούς του λόγους, ίσως και για άλλους, πρέπει ΑΜΕΣΑ να ενεργοποιηθούν οι Δήμοι, να βρουν χρηματοδότηση για εκπόνηση μελετών, όπως προαναφέρθηκε, και να πάρουν μέτρα μείωσης της κατανάλωσης, είτε πρόκειται για γεωργική είτε για αστική χρήση.

Για τους αγρότες, το αναφέραμε στη συγκέντρωση, ότι πρέπει να σχηματιστεί μητρώο αγροτών που έχουν υδροληψίες και περιγραφή των καλλιεργειών τους και της εδαφικής σύστασης, ώστε να προσδιοριστούν οι ανάγκες σε άρδευση και να μην γίνεται σπατάλη σε νερό.

Για τις ενέργειες αυτές τον πρώτο λόγο και την πρώτη ευθύνή έχουν οι Δήμοι και εμείς όλοι να βοηθήσουμε, όπως μπορούμε ο καθένας.

Να υπενθυμίσουμε και πάλι ότι για την σημερινή κατάσταση οι αρμόδιες Υπηρεσίες είχαν ενημερώσει – προειδοποιήσει τους Νομάρχες και τους Υπουργούς πριν 30 (!) χρόνια και ουδέν έχει γίνει.

Προτιμάμε να καταστρέφουμε και να ξανακατασκευάζουμε δημόσια έργα χωρίς να υπάρχει καμμιά ανάγκη, παρά να διαθέτουμε τα χρήματα του φορολογούμενου Πολίτη σε έργα Ζωής.