Εγκαίνια μόνιμης έκθεσης ζωγραφικής του Ιάσωνα Ορλάνδου στο ατελιέ του καλλιτέχνη, στις Σπέτσες, την Παρασκευή 29 Ιουλίου

Εγκαίνια μόνιμης έκθεσης στο ατελιέ του καλλιτέχνη,  στις Σπέτσες 29.07.22

Επιμέλεια Έκθεσης. Δημήτρης Κορομηλάς

Η ζωγραφική του Ιάσωνα Ορλάνδου έχει ένα δυσεύρετο στοιχείο, με την έννοια ότι σπάνια εντοπίζεται στις ζωγραφικές άλλων καλλιτεχνών.

H άμεση δυναμικότητα που εύκολα απορρέει από κάθε εκτεθειμένο ζωγραφικό του έργο μοιάζει να προέρχεται από έναν πεπειραμένο καλλιτέχνη, με την απαιτούμενη πείρα, τεχνικά και υπαρξιακά, ώστε να καταπιάνεται με τέτοια δύσκολα θέματα και τόσο πολύπλοκες συνθέσεις.

Για να γίνω κατανοητός, θα πρέπει να αναφερθώ στο αιώνιο διπρόσωπο δίλλημα που ορίζει τις τύχες των εικαστικών τεχνών, τουλάχιστον από την Βιομηχανική Επανάσταση μέχρι τις μέρες μας και που θα συνεχιστεί πέραν του σήμερα: αφηρημένη ζωγραφική ή ζωγραφική αναπαράσταση; Συναισθηματικές, θεματικές, εκφραστικές και τεχνικές ιδιαιτερότητες αντιπαρατίθενται σχεδόν ποτέ ειρηνικά.

Σε ένα γρήγορο διαχωρισμό, ο Ορλάνδος είναι αφηρημένος ζωγράφος με μία σαφή τάση, δηλαδή ανάγκη, να γεμίζει την ζωγραφισμένη επιφάνεια στο 100%. Το εικαστικό αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ δυνατό! Και παρ' όλο που αυτός ο χαρακτηρισμός δεν είναι δόκιμος, είναι η πρώτη εντύπωση η οποία παραμένει επίμονα.

Οι προοπτικές του καλλιτέχνη είναι ιλιγγιώδεις για μια δισδιάστατη πραγματικότητα σαν αυτή της ζωγραφικής. Τα θέματα του μεταφέρουν πληροφορίες που ξεφεύγουν από την λογική, ίσως απεικονίζουν πολλαπλά σύμπαντα ή απειροελάχιστους μικρόκοσμους, με τους οποίους ο Ορλάνδος συζεί και τους εξωτερικεύει μη μπορώντας να κάνει αλλοιώς ή μη γνωρίζοντας πώς αλλοιώς να κάνει.

Γίνεται γρήγορα εμφανές ότι στη σκέψη του φως και χρώμα έχουν ίση αξία, αλλά και καμμία σχέση μεταξύ τους, καθώς απαρτίζουν ένα εκφραστικό λεξικό για ψυχικές παρατηρήσεις που στηρίζουν το ζωγραφικό του γίγνεσθαι. Τα πλούσια λήμματα που χρησιμοποιεί είναι όλα έξω στο φως, αναπόσπαστο μέρος του εικαστικού του αποτελέσματος. Αντίστοιχα, είναι μέρος της επιτυχίας η συνθετική ικανότητα του, η οποία προσδιορίζεται αναπόφευκτα από την δισδιάστατη επιφάνεια της ζωγραφικής.

Ο Ορλάνδος όμως κατορθώνει να χρησιμοποιεί μια πολυδιάστατη, προσωπική πραγματικότητα στις εικαστικές του συνθέσεις.

Σε αυτά τα ασυνήθιστα χαρακτηριστικά στηρίζεται η πάγια αντίληψη ότι ο Ορλάνδος πρόκειται να εμβαθύνει περαιτέρω την εικαστική του πραγματικότητα, παρουσιάζοντας στον εαυτό του κυρίως, αλλά και σε όλους εμάς, έργα ζωγραφικής πολύ υψηλών προδιαγραφών, που θα τέρπουν ή θα προβληματίζουν.

Οπωσδήποτε όμως πρόκειται να ενδιαφέρουν και να αφορούν τους εικάζοντες.

Δημήτρης Κορομηλάς

Manhattan Entanglement

Artistic approach

Η οπτική διέγερση (Το οπτικό ερέθισμα), η παρατήρηση και η αλληλεπίδραση είναι πρωταρχικής σημασίας, και στη δημιουργική μου ζωή, καθώς και για την ευημερία μου.

Βλέπω την τέχνη ως μια μορφή διαλογισμού, την οποία αντιλαμβάνομαι ως συνδετικό στοιχείο μεταξύ του συνειδητού, του υποσυνείδητου και του ασυνείδητου. Δημιουργώ τέχνη χρησιμοποιώντας τις αρχές του αναγωγισμού και της ανάδυσης καθώς κατασκευάζω, αποδομώ και συνδέω μοντέλα—αφηρημένα ή μη—προκειμένου να τροφοδοτήσω τον εσωτερικό μου διάλογο και να εμβαθύνω την κατανόηση του εαυτού μου και της οικουμένης (του κόσμου-κοσμήματος). Εξυπηρετώ τις ανάγκες των δημιουργιών μου μέσα από ένα διάλογο με τον θεατή.

Με τον καιρό, η φύση, η ανατροφή, η τεχνική και η ανάδυση της εμπειρίας, της παρατήρησης και των θραυσμάτων καλλιτεχνών που με έχουν επηρεάσει ανεξίτηλα και άρρηκτα, παράγουν ένα συναίσθημα/μια κατάσταση που θυμίζει περισσότερο τον αυτοσχεδιασμό της τζαζ, ο οποίος αναζητά την παραλλαγή μέσα στην ενότητα-ολότητα.

Το τελικό κίνητρό μου είναι να γίνω πιο αποτελεσματικός, πιο συνεπής και πιο συνδεδεμένος με το περιβάλλον μου υπηρετώντας την τέχνη.

Ιάσων Ορλάνδος