Αρχαιολογικό Μουσείο Πόρου - Citronne: Αλέκος Κυραρίνης "Επί τύμβω"
Στην έκθεση «Επι τύμβω» παρουσιάζονται δεκαπέντε έργα μεικτής τεχνικής, των οποίων η θεματολογία έχει εμφανείς αναφορές στις ανάγλυφες παραστάσεις των αττικών επιτυμβίων στηλών της κλασικής περιόδου. Στα έργα κυριαρχούν οι αρχετυπικές μορφές, οι οποίες απεικονίζονται μέσα σε αετωματικούς ναΐσκους, περιστοιχισμένους από φυτικό διάκοσμο. Η αρχιτεκτονική οργάνωση του ζωγραφικού χώρου, η απλότητα του σχεδίου, η απουσία προοπτικής και φωτοσκίασης, η περιορισμένη χρωματική παλέτα και η χρήση καθιερωμένων μοτίβων αποτελούν στοιχεία που παραπέμπουν άμεσα στην αρχαία ελληνική καλλιτεχνική παράδοση. Παράλληλα, διακρίνονται επιδράσεις από τον δυτικοευρωπαϊκό μοντερνισμό, καθώς τα μοτίβα δεν πλαισιώνουν απλά τις παραστάσεις ως διακοσμητικά στοιχεία, αλλά εμπλέκονται σε αυτές και συχνά πρωταγωνιστούν, δημιουργώντας ένα σύνολο τελικά περισσότερο αφαιρετικό παρά αφηγηματικό.
Ο Αλέκος Κυραρίνης στην ενότητα αυτή περιγράφει την άρρηκτη συνέχεια του χρόνου. Αναφέρεται λυρικά στην σχέση ανάμεσα σε ζώντας και νεκρούς, στην ανάγκη μιας ζώσας, αιωνίας μνήμης η οποία κρατά παρόντες τους κεκοιμημένους. Αυτή η ανάγκη υπάρχει από την απώτατη Αρχαιότητα και εκφράζεται με επιγραφές, με σχέδια, με γλυπτά, με υπομνήματα- όλα όσα ορίζονται ως επιτύμβια. "Επί τύμβω", ώς και σήμερα, υπενθυμίζονται "κλέα ανδρών", αλλά και ανώνυμα καθημερινά πρόσωπα, σε κάποιους οικεία και αγαπητά, στο πέρασμά τους από την ζωή.
Επιπροσθέτως και ως μέσο σύνθεσης αυτού που ονομάζουμε αρχαίο και αυτό που τίθεται ως νέο, η έκθεση αυτή περιλαμβάνει αφομοιωμένο σε κάποιο βαθμό -διακριτικά- το βίωμα της κληρονομημένης «παλαιάς τέχνης». Σε μία προσπάθεια να συγκροτηθεί μία ενότητα του παρελθόντος με το παρόν, εκεί που το φημολογούμενο ιδανικό παρελθόν μπορεί να εμπνεύσει ένα σημαντικό παρόν και ένα διαυγές μέλλον. Η εργασία του καλλιτέχνη είναι ποικίλη μα απόλυτα συντονισμένη σε μία κύρια αισθητική βάση. Επιθυμεί η νέα επίκαιρη δημιουργία όχι να συγκριθεί με την αρχαία, αλλά να προκαλέσει ένα κινητήριο ερέθισμα και μία σχέση με ό, τι δικαιολογημένα μας έχει αποσπάσει τον θαυμασμό και καλό είναι να λειτουργήσει ως κάποια επιταγή από εδώ και πέρα. Η τέχνη όταν είναι αληθινή δεν έχει στην ουσία καταγωγή στον τόπο ή στον χρόνο. Είναι αδιαπραγμάτευτα Οικουμενική και έχει μία πρόφαση αιωνιότητας περιλαμβάνοντας ένα μικρό Όλον.
Ο Αλέκος Κυραρίνης συναισθάνεται το βάρος και το κύρος του "μουσειακού" παρελθόντος το οποίο, όμως, δεν διαχωρίζει από το βιούμενο παρόν. Εντατικοποιεί τον διάλογο, επεκτείνοντάς τον στην σχέση ανάμεσα στο βίωμα και την μνήμη.
Επιμέλεια:
Τατιάνα Σπινάρη – Πολλάλη – Δρ της Ιστορίας της Τέχνης, Διευθύντρια CITRONNE Gallery
Μαρία Γιαννοπούλου - Δρ της Αρχαιολογίας, Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων
Διοργάνωση:
CITRONNE Gallery
Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλώ επικοινωνήστε με την CITRONNE Gallery,
τηλ. +30-6979-989684 ή στο info@citronne.com