Λιάνα Σακελλίου: «Η ποίηση είναι ζωή, είναι δημιουργία ζωής, μας προσφέρει την ίδια μας την ανθρωπιά»
Η ποριώτισσα ποιήτρια και λογοτέχνης Λιάνα Σακελλίου, παραχώρησε συνέντευξη στο literature.gr, στην Τζίνα Καρβουνάκη.
Η Λιάνα Σακελλίου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε μεταπτυχιακές σπουδές στη Βρετανία και την Αμερική. Έχουν κυκλοφορήσει 18 βιβλία της με ποιήματα, δοκίμια, άρθρα και μεταφράσεις στην Ελλάδα, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ. Είναι καθηγήτρια δημιουργικής γραφής και αμερικανικής λογοτεχνίας στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Για τις επιστημονικές και συγγραφικές της δραστηριότητες έλαβε υποτροφίες από το Ίδρυμα Φουλμπράιτ, από το Τμήμα Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, από το Πανεπιστήμιο της Κοίμπρα, από το Πανεπιστήμιο του Σάσσεξ (Γουέστ Ντιν) και από το Βρετανικό Συμβούλιο. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε οκτώ γλώσσες και εμφανιστεί σε περιοδικά και σε εφημερίδες καθώς και σε έξι διεθνείς ανθολογίες. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών καθώς και της Εταιρείας Συγγραφέων
Ποια είναι η Λιάνα Σακελλίου και τι θα ήθελε να γνωρίζουν οι αναγνώστες για εκείνην;
Αγαπώ τη ζωή, την οικογένειά μου, τα ταξίδια, και τις φιλίες. Την ηρεμία, τη συμμετρία, την καλαισθησία. Η ζωή μού έχει προσφέρει πολλές χαρές και διατηρώ μια ανοιχτή και καταφατική στάση προς τον κόσμο. Το πατρικό παράκτιο σπίτι σε νησί του Αργοσαρωνικού μου έδωσε τη δυνατότητα να παρατηρώ τη θάλασσα και να την εξερευνώ. Το κτήμα του μ’ έκανε να ανακαλύψω τη ζωή των εσπεριδοειδών, να μάθω τα ονόματα των φυτών, και να διακρίνω τα κρυμμένα χέλια στο παλαιό πηγάδι —‘διαφορετικές ρυτιδώσεις από της αύρας (1) Οι ντόπιοι με δίδαξαν να προσέχω το παρελθόν του τόπου και τη σεμνότητα της επαρχίας. Ενώ η παιδεία μου διαμορφώθηκε σε αγγλοσαξονικές χώρες (Βρετανία και Η.Π.Α.), η Ιταλία έχει παίξει σημαίνοντα ρόλο στην προσωπική μου εικονογραφία. Η τέχνη κυρίως της Αναγέννησης, ο κινηματογράφος, αλλά και ο κόσμος της μουσικής της με συναρπάζουν. Η γενεσιουργός χώρα με μαγεύει με τη διονυσιακή πληρότητά της, η εναρμόνιση των πόλεων με το φυσικό τοπίο με γνώμονα πάντα την ανθρώπινη κλίμακα, η ομιλούμενη γλώσσα, το φαγητό, το κρασί, οι χειρονομίες στον αέρα, η φιληδονία—μια ζωή με ιδιαίτερη αισθητική που απολαμβάνει το ζην της.
Βοήθησε ένα ταξίδι που έκανα με τον πατέρα μου, δώρο για την αποφοίτησή μου, στην Πομπηία, το Κάπρι, τη Νάπολη, το Μιλάνο τον Ιούλιο του 1979. Α, και σίγουρα το αξέχαστο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο και ο Αλμπάνο που σφράγισαν μελωδικά τα χρόνια της εφηβείας μου! Η Ιταλία έγινε σκηνικό πολλών ποιημάτων στις συλλογές μου Πάρε με σαν φωτογραφία (2004), Όπου φυσά γλυκά η αύρα (2017) και Sequentiae (2022).
Διδάσκετε αμερικανική ποίηση και δημιουργική γραφή στο Τμήμα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχετε εκδώσει βιβλία ποίησης, κριτικής, και μετάφρασης στην Ελλάδα, την Αμερική και τη Γαλλία. Τα ποιήματά σας έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν κυκλοφορήσει σε διεθνείς ανθολογίες και περιοδικά. Ποιοι ήταν οι συγγραφείς και οι ποιητές που αγαπήσατε πριν ξεκινήσετε να γράφετε και ποιους προσθέσατε στην συγγραφική σας πορεία ;
Σε μια παλιά συνέντευξή μου (Ελίτροχος 1998) έγραφα ότι οι επηρεασμοί που αντιλαμβάνομαι είναι ανακατεμένα χάδια στο μάγουλο απ’ τη Μυρτιώτισσα (Θεώνη Δρακοπούλου), τον Γουίτμαν (Whitman), την Πολυδούρη, τη Βακαλό, τον Ρίλκε (Rilke), τον Σεφέρη, την Καρέλλη, την Μελισσάνθη, τον Έλιοτ, τη Μπίσοπ (Bishop) και καυτά φιλιά απ’ τον Καβάφη και τον Γέητς (Yeats). Με αυτούς θα έλεγα ότι ξεκίνησα το ιδιοσυγκρασιακό μονοπάτι μου.
Οι ξένοι ποιητές που αγαπώ και γιαυτό τους έχω μελετήσει και μεταφέρει στη γλώσσα μου, μας προσκαλούν σε μια συμμετοχή στη διατήρηση του πλανήτη και της φαντασίας. Η ποίηση γιαυτούς αποτελεί ζωτική λειτουργία, οδηγό πορείας για να επιλέξουμε το μονοπάτι της ζωής μας. Έχει τη δυνατότητα απεριόριστης βελτίωσης, ενώ με τη σειρά της βελτιώνει τις ζωές μας. Και ναι, αυτοί που κάπου στην προρεία της γραφής με περίμεναν είναι η Χίλντα Ντούλιτλ (H.D.), η Σύλβια Πλαθ (Sylvia Plath), η Ντενίς Λέβερτοβ (Denise Levertov), ο Γκάρυ Σνάιντερ (Gary Snyder), ο Ραλφ Γουάλντο Έμερσον (Ralph Waldo Emerson), και η Έμιλι Ντίκινσον (Emily Dickinson) από το αμερικανικό τοπίο. Νιώθω συγγενικές σχέσεις με τους Νίκο Φωκά, Νάνο Βαλαωρίτη, Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ και Κική Δημουλά. Η λογοτεχνική γενεαλογία που επέλεξα μου έχει προσφέρει ιδιαίτερη χαρά.
Διαβάστε τη συνέχεια στο literature.gr
