Ο Κώστας Γκιών για την κατάσταση του σταδίου του Κ.Ε. Πόρος (φωτογραφίες)
Από τον κ. Κώστα Γκιών, προπονητή της Γ.Ε. Πόρου Τροιζηνίας, λάβαμε το ακόλουθο κείμενο σχετικά με την άσχημη κατάσταση στην οποία βρίσκεται το στάδιο του Κ.Ε. Πόρος, το οποίο βρίσκεται στην δικαιοδοσία του Πολεμικού Ναυτικού:
Προ ημερών παρακολούθησα το δεύτερο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός στίβου μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, που ήταν o τελικός των grand prix,, το φημισμένο <<Diamond League>> που έγινε στην Ζυρίχη. Δεν εντυπωσιάστηκα τόσο από τις υψηλές επιδόσεις των Ολυμπιονικών αθλητών που συμμετείχαν, όσο από δύο πρωτότυπες κινήσεις των διοργανωτών που έδωσαν άλλη διάσταση στην οργάνωση των αγώνων.
Το πρώτο εντυπωσιακό θέμα ήταν η πρωτοτυπία των διοργανωτών να γίνουν αρκετά αγωνίσματα όχι μέσα στο στάδιο , αλλά έξω σε Δημόσιο χώρο , με σκοπό κατά πρωτον να δώσουν την ευκαιρία σε περισσότερο κόσμο να παρακολουθήσει τους αγώνες και κατά δεύτερον λόγο να δοθεί μια πιο εκλαϊκευμένη παρουσίαση στο άθλημα του στίβου, πολλαπλασιάζοντας με αυτό τον τρόπο τους φίλους του αθλήματος.
Το δεύτερο πράμα που έκαναν ήταν να στήσουν ένα μίνι προκάτ στάδιο στην κεντρικότερη πλατεία της Ζυρίχης , έξω από την Όπερα , για την διεξαγωγή ορισμένων αγωνισμάτων , κυρίως αλμάτων , κάποιων ρίψεων και δρομικών (5000 μέτρα) που έγιναν εκτός σταδίου. Στήσανε ένα στάδιο, με κονίστρα , σκάμματα και βαλβίδες αλμάτων και ρίψεων και περιμετρικά τοποθετήθηκαν couloirs (διαδρομές) ταρτάν στην κεντρικότερη πλατεία της Ζυρίχης για να εξυπηρετηθούν αγωνίσματα διάρκειας μόνο ολίγων ωρών.
Μετά τον θαυμασμό που με κατέλαβε από τις υψηλές επιδόσεις των αθλητών ήλθε η περισυλλογή και κατόπιν η μελαγχολία τόσο για τις εν γένει εγκαταστάσεις στην χώρα μας περισσότερο δε για αυτές του νησιού μας. Είδαμε τέλειες, μόνιμες και προκάτ εγκαταστάσεις του στίβου σε μια χώρα υποδεέστερη στον στίβο από την δική μας. Αυτό που είδα προ ημερών στην Ζυρίχη με γύρισε κάποια χρόνια πίσω, όταν το 1984 η Πολιτεία με είχε στείλει για σεμινάριο Μ.Μ. Αποστάσεων στο St Mοritz, το γνωστό κοσμοπολίτικο χωριό , με χαμηλό επίπεδο στίβου αλλά με εντυπωσιακές εγκαταστάσεις. Το στάδιο προπονητήριο δίπλα στην λίμνη με είχε εντυπωσιάσει και το είχα αποθηκεύσει κάπου στο βάθος του μυαλού μου, έχοντας την ελπίδα, εις μάτην όμως, ότι κάποια μέρα θα έχουμε και στο νησί μας ένα μικρό λειτουργικό στάδιο, για τις αθλητικές ανάγκες της νεολαίας μας και όχι μόνο.
Τώρα συνειδητοποίησα ότι τα χρόνια πέρασαν, έργο έγινε από τον τοπικό αθλητικό σύλλογο του Πόρου, την Γ.Ε. Πόρου , (με την ανάδειξη 35 Πανελληνιονικών και 25 αθλητών που τιμήθηκαν με το εθνόσημο ) αλλά το όνειρο κάποιου σταδίου , έμεινε όνειρο απατηλό. Γήπεδο, λειτουργικό, αυτή την στιγμή δεν υπάρχει.. Γυμναζόμαστε σε ένα χώρο με κατεστραμμένο στίβο , χωρίς βαλβίδες αλμάτων και ρίψεων, χωρίς στρώματα ύψους και επί κοντώ ,με τριτοκοσμικά αποδυτήρια, χωρίς τουαλέτες και μπάνια. Μια εγκατάσταση που έχει να συντηρηθεί από το 2005. Ένα στάδιο που έπρεπε να είναι κόσμημα για το νησί ,με υπέροχη θέα , δίπλα στην θάλασσα, που φιλοξένησε δύο τελικούς των Ελληνικών grand prix στίβου το 2006 και το 2007, τρία τουρνουά ποδοσφαίρου Νέων ( τα δύο Διεθνή) να βρίσκεται σε πλήρη εξαθλίωση και μάλιστα επικίνδυνο για τους αθλούμενους.
Δεν θέλω να επιρρίψω ευθύνες σε κανένα γιατί δεν έχω τέτοια αρμοδιότητα.. Αυτοί που φταίνε για την κατάσταση του γηπέδου το γνωρίζουν πολύ καλύτερα από τον καθένα. Στους υπεύθυνους δεν συγκαταλέγονται οι εκάστοτε Διοικητές του ΄΄Κ.Ε. Πόρος΄΄ που έκαναν εισηγήσεις χωρίς αντίκρισμα.
Προσωπικά στεναχωριέμαι που 44 χρόνια καθημερινής απασχόλησης μου στο γήπεδο, μιλάμε για χιλιάδες προπονητοώρες, δεν ευοδώθηκε όπως ήθελα, γιατί δεν μου δόθηκε η δυνατότητα να προσφέρω στους νέους του Πόρου, αυτά που είχα δυνατότητα να δώσω
Έχω αναφερθεί πολλές φορές στην απαράδεκτη και επικίνδυνη κατάσταση του γηπέδου αλλά ενώ όλοι διάβασαν και γνωρίζουν το πρόβλημα, κανένας δεν τόλμησε να αγγίξει το θέμα, γιατί, ίσως, ο αθλητισμός δεν έχει υλικά οφέλη μιας και είναι ΙΔΕΑ και αυτό που σου προσφέρει εκτός από ένα υγιές και ρωμαλέο σώμα είναι η ανάπτυξη βουλητικών και ηθικών αξιών. Κανείς δεν σκέφτηκε ότι την δύσκολη περίοδο ,της πανδημίας, αυτοί που είχαν την καλύτερη άμυνα απέναντι στον ιό ήταν οι αθλητές.
Τέλος να τονίσω ότι αν δεν φτιαχτεί το γήπεδο η ζημιά θα είναι ανυπολόγιστη για τον τοπικό αθλητισμό. Ο σύλλογός του στίβου ο αρχαιότερος στον Αργοσαρωνικό, θα υποχρεωθεί μετά από 40 χρόνια να διακόψει τις δραστηριότητες του, γιατί τα κοντινότερα στάδια στίβου, που μπορούν να εξυπηρετήσουν τον σύλλογο, βρίσκονται στην Αργολίδα και την Αίγινα. Το ίδιο πρόβλημα θα έχει και η ποδοσφαιρική ομάδα του νησιού που προσωρινά φιλοξενείται στο γήπεδο Γαλατά.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΩΝ – ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΣΤΙΒΟΥ Γ.Ε. ΠΟΡΟΥ ΤΡΟΙΖΗΝΙΑΣ
Οι φωτογραφίες δείχνουν την σημερινή κατάσταση του γηπέδου.
Σ΄ αυτό το στάδιο γυμνάζονται καθημερινά 30-50 αθλητές στίβου, μεταξύ αυτών και η Νιόβη Κουβαρά( μέλος της Εθνικής ομάδας Κορασίδων – 2η στην Κύπρο) η Βλάχου 5η Πανελληνιονίκης, η Λαζάρου 4η Πανελληνιονίκης, οι Γκιών Ευήλια, Πάνου Μαριλένα και Μπέντο Ραφαέλα 6ες Πανελληνιονίκες ,και η Λεβειδιώτη Γεωργία καλύτερη 400αρα στον Πειραιά στην κατηγορία της. Αλλά εκτός των παραπάνω το γήπεδο εξυπηρετεί καθημερινά , σχολεία, συλλόγους , παραθεριστές και πολίτες του Πόρου.