Οι ναζί εκτέλεσαν 235 πατριώτες στην Ανατολική Πελοπόννησο και τα νησιά τον Ιούνιο 1944 - Έρευνα του Σ. Αθανασίου
Οι Γερμανοί εκτέλεσαν 235 πατριώτες σε Καρατζά, Επίδαυρο, Κολιάκι, Τραχειά, Σπέτσες, τον Ιούνιο του 1944.
Γράφει ο Σάββας Ν. Αθανασίου
Με την ονομασία “Κοράκι” πραγματοποιήθηκε η στρατιωτική επέλαση των Γερμανών από την Κόρινθο, την Αργολίδα, την Τροιζηνία, την Ερμιονίδα, τις Σπέτσες και την Ύδρα. Επικεφαλής των Γερμανών ήταν ο Λε Σουίρ και εκτελέσθηκαν συνολικά 235 κάτοικοι των περιοχών, ενώ μεγάλος αριθμός φονεύθηκε μεμονωμένα στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και στις συγκρούσεις με τους αντάρτες που δεν έχει ταυτοποιηθεί.
Οι 235 εκτελέσεις, σύμφωνα με τις καταγεγραμμένες μαρτυρίες, έγιναν στις ακόλουθες περιοχές:
87 στις Λίμνες
29 στη Μιδέα
29 στο Χέλι ( Αραχναίο)
20 στο Αγιονόρι
23 στον Καρατζά
19 στις Σπέτσες
19 στο Κολιάκι (υπάρχουν πληροφορίες για άλλους 9).
Την ημέρα που ξεκίνησε η απόβαση των Συμμάχων στην Νορμανδία, εκείνη την ιστορική ημέρα έγινε η εκτέλεση των πατριωτών στον Καρατζά.
Εκείνη την ημέρα, βρετανικές μονάδες καταδρομέων είχαν πέσει πίσω από της γραμμές του εχθρού, καταλαμβάνοντας γέφυρες-κλειδιά και αχρηστεύοντας τις επικοινωνίες των Γερμανών και διευκόλυναν έτσι, την επόμενη ημέρα, την απόβαση, στην οποία συμμετείχαν 1.200 πολεμικά πλοία, 10.000 αεροπλάνα, 4.126 αποβατικά σκάφη, 804 μεταγωγικά πλοία και εκατοντάδες τεθωρακισμένα άρματα αμφίβιων και άλλων αποστολών, 156.000 (73.000 Αμερικανοί και 83.000 Βρετανο-Καναδοί). Η απόβαση με την κωδική ονομασία «Ποσειδών» (Operation Neptune) άρχισε πριν από την αυγή της 6ης Ιουνίου σε πέντε ακτές κατά μήκος της Νορμανδίας, οι οποίες έφεραν τις κωδικές ονομασίες Utah (Γιούτα), Omaha (Όμαχα), Gold (Χρυσός), Juno (Ήρα) και Sword (Σπαθί).
Οι Γερμανοί ακολούθησαν την ακόλουθη πορεία:
Στις 28 Μαϊου στο Λυγουριό.
Στις 29 Μαίου στο Κολιάκι, όπου φονεύθηκαν 19 άτομα.
Στις 29 Μαίου στο Χέλι( Αραχναίο).
Στις 30 Μαίου στην Τραχειά, όπου σκοτώθηκαν 4 άτομα.
Στις 30 Μαίου στο Αδάμι, όπου φόνευσαν 2 άτομα.
1 με 5 Ιουνίου στο Νεοχώρι, στη Τραχειά και στο Καρατζά.
3 Ιουνίου στα Δίδυμα.
4 Ιουνίου στο Κρανίδι.
4 Ιουνίου στην Κοιλάδα.
4 Ιουνίου στο Πόρτο Χέλι.
5 Ιουνίου στην Ερμιόνη.
5 Ιουνίου στο Καρακάσι.
5 με 30 Ιουνίου στις Σπέτσες.
12 Ιουνίου στη Δοκό.
16 Ιουνίου στην Ύδρα.
ΤΙ ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΕ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ
Η Γερμανική διοίκηση: Ο διοικητής του 68ου Σώματος Στρατού στην Νότια Ελλάδα, πτέραρχος Χέλμουν Φέλμυ, λόγω αυτής της αυξανόμενης δραστηριότητας του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο κήρυξε ολόκληρη την Πελοπόννησο εμπόλεμη ζώνη .
Αμέσως διορίζει τον στρατηγό Λε Σουίρ διοικητή της άμυνας της Πελοποννήσου, με την εντολή να εκδώσει βάση των σχεδίων των επικείμενων επιχειρήσεων «ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ» και αυτή να κοινοποιηθεί στις Νομαρχίες, τους δημάρχους και τους προέδρους, να δημοσιευτεί σε εφημερίδες και να διανεμηθούν προκηρύξεις σε όλες τις περιοχές (χωριά κλπ) της Πελοποννήσου με ρίψεις από αεροπλάνα.
Η ανακοίνωση συντάχτηκε και διανεμήθηκε στις 20 Μαΐου 1944. Η ανακοίνωση αναφέρεται αυτούσια στο βιβλίο του Σόλωνα Γρηγοριάδη, Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδος 1941 – 1974:
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
Λόγω των πολλαπλασιαζομένων επιθέσεων εξ ενέδρας, των δολοφονιών και των πράξεων σαμποτάζ των διαπραττομένων υπό των κομμουνιστών συμμοριών, ολόκληρος η Πελοπόννησος εκηρύχθη πολεμική ζώνη. Διατάσσω σχετικώς τα εξής:
1. Αι ώραι διακοπής της κυκλοφορίας δι΄ ολόκληρον την Πελοπόννησον καθορίζονται από της 18.00 μέχρι της 06.00 ώρας.
2. Όλα τα καφενεία και τα ζαχαροπλαστεία, όλα τα κέντρα και τα οινοπωλεία, όλοι οι κινηματογράφοι και τα θέατρα οφείλουν να κλείσουν, καθώς και όλαι αι εκκλησίαι. Η θεία λειτουργία επιτρέπεται να τελήται μόνον την Κυριακήν προ μεσημβρίας.
3. Απαγορεύεται πάσα συνάθροισις πέρα των πέντε προσώπων, ως και οι συγκεντρώσεις, επίσης δε και αι αγοραί, εις υπαιθρίους τόπους και εντός κτηρίων.
4. Απαγορεύεται εις τον αστικόν πληθυσμόν οιαδήποτε ταχυδρομική και τηλεγραφική επικοινωνία ως και η επικοινωνία διά τηλεφώνου. Επιτρέπεται μόνον η λειτουργία του υπηρεσιακού ταχυδρομείου των νομαρχών. Η μεταφορά θα διενεργήται αποκλειστικώς μέσω της Φένλντκομμανταντούρ 1042.
5. Διακόπτεται πάσα συγκοινωνία διά την Πελοπόννησον και εκ Πελοποννήσου από της 18/5/44. Ώρα 06.00.
6. Αναστέλλεται πάσα σιδηροδρομική συγκοινωνία διά τον αστικόν πληθυσμόν.
7. Απαγορεύεται πάσα συγκοινωνία δι΄ αυτοκινήτων και τροχοφόρων, συμπεριλαμβονομένων και των ποδηλάτων, εις την Πελοπόννησον.
7α. Έξω των χωρίων η επιβατική συγκοινωνία επιτρέπεται μόνον επί οδών και αμαξητών δρόμων, αποκλειομένων των ορεινών περιοχών. Κάθε προσέγγιος εις τας παρυφάς των ορέων συνεπάγεται τον κίνδυνον αμέσου συλλήψεως ή τυφεκισμού. Έντός των ορεινών περιοχών απαγορεύεται επίσης και η από τόπου εις τόπον μετάβασις.
8. Απαγορεύεται πάσα αστική διά πλοίων συγκοινωνία. Ως προς την αλιείαν θα εκδοθώσιν ειδικαί διαταγαί.
9. Η ισχύς των μέτρων τούτων άρχεται την εσπέραν της 19/5/44 ώραν 18.00.
10. Περί των κινήσεων του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού προς την Πελοπόννησον και εν τη Πελοποννήσω θα εκδοθώσιν ειδικαί διατάξεις.
Ο Αρχηγός της Αμύνης της ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
19/5/1944 ».
Ο ΛΕ ΣΟΥΙΡ
Ο Λε Σουίρ, ο αιμοσταγής σφαγέας της Πελοποννήσου, γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1898 στο Ουντερβέσσεν της Βαυαρίας από οικογένεια Καλβινιστών – Ουγενότων από την Γαλλία.
Παππούς του ήταν ο Γκέοργκ Βίλχελμ φον Λε Σουίρ (γνωστός στην Ελλάδα ως «Λεσσουίρος») που είχε έλθει στην Ελλάδα ως συνταγματάρχης του στρατού που συνόδευε τον Όθωνα το 1833, όταν ο τελευταίος ήλθε να αναλάβει τη θέση του Βασιλέα των Ελλήνων. Αποφοίτησε από το Θηρέσιο Γυμνάσιο και κατατάχθηκε ως εθελοντής στο Στρατό ξηράς.
Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αφού ο στρατός είχε αναδιοργανωθεί στην Ράιχσβερ των 100 χιλ. στρατιωτών λόγω της συνθήκης των Βερσαλλιών, ο Λε Σουίρ κατατάχθηκε στο παραστρατιωτικό και αντικομμουνιστικό Ελεύθερο Σώμα Επ. Προσκλήθηκε να ενταχθεί τιμητικά στο 41ο Σύνταγμα Οπλιτών και το 1925 προήχθη σε Υπολοχαγό. Παρακολούθησε μαθήματα στις στρατιωτικές ακαδημίες Βερολίνου και Μονάχου σε θέματα επιτελικής διοικήσεως. Μετά την άνοδο του Ναζιστικού καθεστώτος προήχθη αμέσως σε Λοχαγό και το 1935 σε Ταγματάρχη. Ανέλαβε την διοίκηση του 11ου Λόχου του 61ου Συντάγματος Πεζικού που εκπαιδεύονταν σε καταδρομικές επιχειρήσεις και που αργότερα οι στρατιώτες αυτοί πλαισίωσαν την 117 Μεραρχία Ορεινών Καταδρομών. Το 1938 συναντήθηκε με τον Στρατηγό Γκουντέριαν και εκπαιδεύτηκε σε θέματα αγώνα αρμάτων μάχης (τεθωρακισμένα) και στον κεραυνοβόλο πόλεμο. Το 1938 μετατέθηκε στο Γενικό Επιτελείο και το επόμενο έτος προήχθη σε Συνταγματάρχη.
Με την έναρξη του πολέμου και την εκστρατεία κατά της Πολωνίας χρησιμοποιήθηκε ως επιτελικός αξιωματικός στην 30ή Μεραρχία Πεζικού. Στις 30 Αυγούστου 1942 ανέλαβε διοικητής του 99ου Συντάγματος Ορεινών Καταδρομών και στις 9 Σεπτεμβρίου μετατέθηκε με τη μονάδα του στο Μέτωπο του Καυκάσου. Στις μάχες που δόθηκαν ως τις 13 Δεκεμβρίου η μονάδα του διήλθε από σκληρές μάχες και μεγάλες απώλειες σε έμψυχο δυναμικό. Η ρωσική αντιμαχόμενη πλευρά είχε και εκείνη μεγάλες απώλειες. Στις 27 Φεβρουαρίου μετατέθηκε στην εφεδρεία του Χίτλερ προκειμένου να προετοιμαστεί να αναλάβει την δημιουργία μιας νέας στρατιωτικής μονάδας καταδρομών για να αντιμετωπιστεί μια ενδεχόμενη απόβαση των συμμαχικών δυνάμεων στην Πελοπόννησο. Την 1η Μαΐου 1943 προβιβάζεται σε Υποστράτηγο και αναλαμβάνει διοικητής της 117ης Μεραρχίας Ορεινών Καταδρομών, αναδιοργανώνει την μεραρχία με νέους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς αλλά και με νέο πολεμικό υλικό, ετοιμάζοντας με αυτό τον τρόπο την κάθοδο της Μεραρχίας στην Πελοπόννησο μέσω της Γιουγκοσλαβίας.
Η σφαγή των Καλαβρύτων αναφέρεται στην εξολόθρευση του ανδρικού πληθυσμού και την καταστροφή της κωμόπολης των Καλαβρύτων, από στρατιώτες της γερμανικής 117ης Μεραρχίας Καταδρομών. Έπειτα την σφαγή των Καλαβρύτων οι σχέσεις του Λε Σουίρ με τον Πτέραρχο Χέλμουτ Φέλμυ ψυχράνθηκαν, ο δε Λε Σουίρ ζήτησε μετάθεση στο ανατολικό μέτωπο, αλλά δεν έγινε αποδεκτή.
Ο Λε Σουίρ στις 10 Ιουλίου, θα απομακρυνθεί από την 117η Μεραρχία και θα μετατεθεί προαγόμενος στη λεγόμενη «εφεδρεία του Φύρερ» και από εκεί στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου θα συλληφθεί και θα πεθάνει αιχμάλωτος των Σοβιετικών σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ο Λε Σουίρ αιχμαλωτίστηκε από τους Σοβιετικους τον Μάιο του 1945 και απεβίωσε κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του στις 8 Ιουνίου 1954. Η σορός του τάφηκε στην Βαυαρία.
ΣΤΟ ΛΥΓΟΥΡΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΟΛΛΙΑΚΙ
Μια μικρή μονάδα ανταρτών με επικεφαλής τον καπετάν Λευτεριά, αποφασίζει να επιτεθεί σε μονάδα της Ομάδας Μπαρτ, στον αυχένα του βουνού σε κοντινή απόσταση πάνω από το Κολιάκι.
Οι αντάρτες θα προσβάλουν τη γερμανική μονάδα. Η σύγκρουση θα είναι σύντομη διότι η υπεροχή των Γερμανών είναι πολύ μεγάλη, ενώ οι αντάρτες διαθέτουν ελαφρύ οπλισμό. Η κατάσταση δεν επιτρέπει στους αντάρτες να παραμείνουν στις θέσεις τους για πολύ και αποχωρούν προς την Τροιζηνία.
Τα νέα αυτά θα φτάσουν στην Ερμιόνη όπου το ΕΑΜ παρακολουθεί με αγωνία τη γερμανική προέλαση. Ο Απ. Φραγκούλης γράφει:
«Την Δευτέρα 29 Μαϊου 1944, έκαναν εξόρμηση από το Λιγουριό στο Κολιάκι. Στο διάσελο όμως του Κολιακιού είχε στήσει ενέδρα ομάδα κρούσεως ανταρτών και τους κτύπησε, γι΄ αντίποινα οι Γερμανοί όταν μπήκαν στο Κολιάκι βάζουν φωτιές και τόκαψαν, κι έπειτα προχώρησαν προς την Τραχιά».
Ο αυτόπτης μάρτυς Χρήστος Τζαμαλής από το Κολιάκι, νέο παιδί, 11 χρόνων τότε, κάτοικος σήμερα Παλαιάς Επιδαύρου, διηγείται:
«Τον Μάιο του 1944 οι Γερμανοί έκαναν εκκαθαριστική επιχείρηση. Ειδοποιήθηκε ο Λευτεριάς να τους χτυπήσει. Η επίθεση των ανταρτών ήταν ψηλά στο βουνό στο σημείο που σήμερα βρίσκεται ένα στρατιωτικό φυλάκιο, πάνω από το σημερινό κέντρο Αγνάντι. Οι Γερμανοί είχαν κιάλια και έλεγχαν την περιοχή. Η μάχη δεν κράτησε πολύ γιατί οι Γερμανοί ήταν καλά οπλισμένοι και οι αντάρτες είχαν ελαφρύ οπλισμό. Στον δρόμο προς Κολιάκι οι Γερμανοί έπιασαν τον σύνδεσμο με την Παλαιά Επίδαυρο που ερχόταν να τους ειδοποιήσει. Ο σύνδεσμος ήταν ένα παλληκάρι 19 ετών από το Κολιάκι με καταγωγή από την Σάμο, το όνομά του Τάσος Πτίλης. Έτσι έφτασαν στο Κολιάκι έδεσαν τον σύνδεσμο σε ένα δένδρο και άρχισαν να καίνε τα σπίτια του χωριού. Με υποχρεώνουν, ήμουν τότε 12 χρονών, με την απειλή όπλου, να βάλω ξερόκλαδα στο υπόγειο του σπιτιού του παππού μου και έβαλαν φωτιά. Συνολικά έκαψαν 10-15 σπίτια στο χωριό. Μια γυναίκα, η Ελένη Τσάκωνα, έδωσε λίγο νερό στο αιχμάλωτο παλληκάρι που ήταν δεμένο στο δένδρο. Αμέσως ο Γερμανός αξιωματικός θα πυροβολήσει και θα σκοτώσει την γυναίκα και τον αιχμάλωτο. Η κόρη της γυναίκας, η Σπυριδούλα Τσάκωνα 16-17 ετών, θα τρέξει να απομακρυνθεί, τότε ο Γερμανός την πυροβόλησε, η σφαίρα την πήρε στο κεφάλι. Η μικρή πέθανε ύστερα από λίγο καιρό από το τραύμα αυτό. Το σώμα του νέου το άφησαν άταφο για δύο ημέρες που τουμπάνιασε και μύριζε. Οι γερμανοί έμειναν για 3-4 ημέρες και μετά έφυγαν».
Στο Ημερολόγιο Μάχης της επιχείρησης «Κοράκι» της 117ης Μεραρχίας αναφέρεται στα γεγονότα σχετικά με το Κολιάκι κατά λέξη:
«29.5.44 Κοράκι. Ο εχθρός υποχωρεί νοτιοανατολικά του Λυγουριού και επιστρέφει στη συνέχεια νότια προς Δίδυμα. Εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη συγκέντρωση συμμοριτών. Ομάδα μάχης Μπαρτ κατέλαβε το Κολιάκι κατόπιν ισχυρής εχθρικής αντίστασης και έκαψε το χωριό, 19 εχθροί νεκροί.».
ΝΕΟΧΩΡΙ ΤΡΑΧΕΙΑΣ – ΚΑΡΑΤΖΑΣ: 1 – 5 Ιουνίου
Στις 30 Μαϊου 1944, η ομάδα των Γερμανών φτάνει έξω από τον Καρατζά, πάντοτε μαζί με δύναμη ταγματασφαλιτών, τσολιάδων και γερμανοντυμένων Ελλήνων από το Ναύπλιο. Οι Γερμανοί έχουν την πληροφορία ότι στη μάχη στο Κολιάκι έχουν λάβει μέρος κάτοικοι από το Νεοχώρι και τον Καρατζά. Φτάνοντας στον Καρατζά, συγκεντρώνουν τους κατοίκους και, με την βοήθεια καταδοτών, τους αναζητούν όπως και τα μέλη του ΕΑΜ.
Μεταξύ των συνεργατών τους αναφέρεται ο Αντώνης Μιχόπουλος από τα Λευκάκια, αποκαλούμενος και Μπαρούς, ως ένας από τους γερμανοντυμένους συνεργάτες των Γερμανών, με ρόλο διερμηνέα. Ενεργό συμμετοχή αναφέρονται ότι έχουν και οι αδερφοί Παλιατζάκη, γνωστοί για τη δράση τους στην περιοχή. Ο ένας από τους αδερφούς, μάλιστα, αναφέρεται ότι θα χειριστεί ένα από τα πολυβόλα της εκτέλεσης. Αργότερα, θα συλληφθούν από τους αντάρτες και θα εκτελεστούν.
Τελικά οι Γερμανοί θα συλλάβουν εξήντα άτομα και θα τα μεταφέρουν στη θέση Νεοχώρι, από αυτούς, μετά από ανάκριση, θα κρατήσουν για εκτέλεση 23 πολίτες, οι 17 κάτοικοι Καρατζά και οι λοιποί από το Νεοχώρι. Η εκτέλεση θα γίνει την αυγή της 5ης Ιουνίου 1944. Ορισμένοι θα κατορθώσουν να γλιτώσουν πηδώντας στον ξεροπόταμο, στην κοίτη του οποίου τους έχουν στήσει.
Προκειμένου να αντιληφθεί κανείς τις συνθήκες της εκτέλεσης αλλά και το μίσος και τη βιαιότητα της αντίδρασης των ανταρτών σε μεταγενέστερο χρόνο, αναφέρουμε το εξής γεγονός.
Ο Ανάργυρος Λεβέντης, που θα κατορθώσει να ξεφύγει την εκτέλεση πηδώντας στον ξεροπόταμο, θα εκτελεστεί 500 με 700 μέτρα μακριά, μετά από υπόδειξη του σημείου όπου έχει κρυφτεί, από ντόπιους καταδότες. Τα ονόματα των εκτελεσθέντων κατοίκων από το Νεοχώρι και το Καρατζά περιλαμβάνονται σε μνημείο που θα στηθεί αργότερα στο Καρατζά.
Λίγες ημέρες μετά την εκκαθαριστική επιχείρηση των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας, στις 24 Ιουνίου 1944, οι αντάρτες θα εκτελέσουν στο Νεοχώρι δύο πολίτες, προφανώς ως αντίποινα.
ΕΚΤΕΛΕΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΚΑΡΑΤΖΑ – ΝΕΟΧΩΡΙ, ΤΡΑΧΕΙΑΣ
1.Μπούρας Βασίλειος(απαγχονίστηκε) 18 ετών
2.Ανδριανός Ευάγγελος του Αθαν. 18 ετών
3.Γιακουμής Παναγιώτης του Κων. 32 ετών
4.Γιακουμής Παναγιώτης του Χαρ. 29 ετών
5.Δανόπουλος Κοσμάς του Μωυσή 22 ετών
6.Δανόπουλος Μωυσής του Φιλίππου 49 ετών
7.Δερματάς Αθανάσιος του Κων. 41 ετών
8.Λεβέντης Ανάργυρος του Ιωαν. 28 ετών
9.-Λιβανός Παναγιώτης του Γεωργ. 30 ετών
10.-Μούγιος Αθανάσιος του Δημ. 25 ετών
11.-Μούγιος Νικόλαος του Δημ. 32 ετών
12.-Μούγιος Γεώργιος του του Ιωαν. 21 ετών
13.-Μπάκας Αθανάσιος του Γεωργίου 29 ετών
14.-Μπάκας Κωνσταντίνος του Γεωργίου 23 ετών
15.-Μπελεσιώτης Ανάργυρος του Αντων. 21 ετών
16.-Μπελεσιώτης Αντώνιος του Αθαν. 55 ετών
17.-Σαχίνης Κωνσταντίνος του Σταύρου 27 ετών
18.-Σαχίνης Σταμάτης του Σταύρου 33 ετών
Απο τον Γιώργο Πασαμήτρο πληροφορούμαστε ότι στην επιχείρηση στον Καρατζά έχασαν την ζωή τους και οι εξής:
1. Καλύβας Χαράλαμπος Δ., ετών 41
2. Μούγιος Φίλιππος Σ., ετών 45
3.Λιώσης Δημήτριος Γεωρ., ετών 18
4.ΑΓΝΩΣΤΟΣ από την ΥΔΡΑ.
ΟΙ ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΕΣ
ΔΙΑΣΩΘΕΝΤΕΣ:
1. Ανδριανός Γεώργιος του Αθαν.
2. Θεοδωρόπουλος Σταμάτης του Αριστείδη
3. Λεβέντης χρήστος του Ιωάννου, αδελφός του εκτελεσθέντος Ανάργυρου
4. Μπάκας Γεώργιος του Αθανασίου
5. Μπάκας Κωνσταντίνος του Αθανασίου
6. Σαχίνης Παναγιώτης του Σταύρου, αδελφός των Κωνσταντίνου και Σταμάτη.
Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΑΣΑΜΗΤΡΟΥ
Ο Γιώργος Πασαμήτρος, που γεννήθηκε το 1943, ήταν μωρό όταν δολοφονήθηκαν τον Ιούνιο του 1944 στη Ντάπια των Σπετσών, ο πατέρας του Γιώργος Πασαμήτρος και ο παππούς του Άγγελος Πασαμήτρος, αλλά και η μητέρα του Θέμιδα, έγραψε το βιβλίο «Μικρή Ιστορία στα Μεγάλα Χρόνια. 1940-1944», αναφέρεται εκτενώς και με σημαντικές ιστορικές αναφορές και ονόματα για τα γεγονότα που διεδραματίστηκαν τον Ιούνιο στην περιοχή της Αργολίδας, Ερμιονίδας και της Τροιζηνίας, κατά τις εκκαθαριστικές επιδρομές των Γερμανών που συμμετείχαν 4.000 στρατιώτες, από τους οποίους οι 400 ήταν των Ταγμάτων Ασφαλείας του Ράλλη. Το βιβλίο κυκλοφόρησε απο τις εκδόσεις ΘΕΜΕΛΙΟ και έχει 366 σελίδες.
Στο βιβλίο ο Γιώργος Πασαμήτρος αποκαλύπτει ότι στον Καρατζά φονεύθηκαν, εκτός από Βασίλη Μπούρα και τους 17, άλλοι έξι πατριώτες και πατριώτισσες. Τα ονόματα είναι:
1. Καλύβας Χαράλαμπος του Δ. 18 ετών.
2. Μούγιος Φίλιππος.
3. Τσάκωνα Ελένη.
4. Τσάκωνα Σπυριδούλα ή Σταυρούλα.
5. Λιώσης Δημήτριος του Γ.
6. Αγνώστου στοιχείων πατριώτης, με καταγωγή από την Ύδρα.
Επίσης, στη σελίδα 188, αναφερόμενος στους συνεργάτες των Γερμανών, στην εκκαθαρίστικη επιχείρηση στον Καρατζά, γράφει: «Μεταξύ των συνεργατών (των Γερμανών) αναφέρεται ο Αντώνης Μιχόπουλος απο τα Λευκάκια, αποκαλούμενος και Μπαρούς, ως ένας απο τους γερμαντοντυμένους συνεργάτες των Γερμανών, με ρόλο διερμηνέα. Ενεργό συμμετοχή αναφέρονται ότι έχουν και οι αδελφοί Παλιατζάκη, γνωστοί για τη δράση τους στην περιοχή. Ο ένας απο τους αδελφούς μάλιστα, αναφέρεται ότι θα χειριστεί ένα από τα πολυβόλα της εκτέλεσης. Αργότερα, θα συλληφθούν απο τους αντάρτες και θα εκτελεστούν».
