Με αγιόκληµα και γιασεµί στα θερινά της Αίγινας

Μια νοσταλγική αναδροµή στους θερινούς κινηµατογράφους της Αίγινας, που ευτυχώς ακόµη οµορφαίνουν τα καλοκαιρινά βράδια µας. Του Γιώργου Μπήτρου Aν αγαπάµε τα καλοκαίρια, το οφείλουµε και στα θερινά σινεµά. Μέσα στις ασβεστωµένες µάντρες, µε τα χαλίκια κάτω από τα πόδια µας, καθισµένοι στις γνωστές πολυθρόνες µε το χρωµατιστό καλώδιο, να χαζεύουµε την «Τζίλντα» σε µια οθόνη πνιγµένη στο γιασεµί και στο αγιόκληµα. Σε αυτές τις µάντρες µεγάλωσαν γενιές και γενιές, κάνοντας όνειρα, ζώντας τους πρώτους καλοκαιρινούς έρωτες, πίνοντας µπίρα από µικρά µπουκάλια, τρώγοντας πασατέµπο και ηλιόσπορο. Καλοκαίρι λοιπόν σήµαινε –και ευτυχώς ακόµα σηµαίνει– θερινό σινεµά. Καθισµένος σε πιο άνετες καρέκλες, ακουµπώντας το ποτό σου σε τραπεζάκι, αλλά να σου σπάει ακόµα τη µύτη η µυρωδιά από το διπλανό σουβλατζίδικο, ενώ απέξω να περνούν παιδιά µε ποδήλατα και να φωνάζουν, κι εσύ να δίνεις άνισες µάχες µε τις σκνίπες, θέλοντας να αφεθείς στη µαγεία του «La la land». [caption id="attachment_41286" align="alignnone" width="628"] Το παλιό σινεµά «Γλάρος» στο λιµάνι της Αίγινας.[/caption] Μια διαχρονική και αναντικατάστατη καλοκαιρινή απόλαυση και απόδραση λοιπόν αποτελούν τα θερινά σινεµά της Αίγινας. Μια όαση δροσιάς και µαγείας κάθε καλοκαίρι. Τα θερινά σινεµά, «µε αγιόκληµα και γιασεµί», όπως τραγουδούσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ή µε φοίνικες πάνω από την οθόνη τους, όπως το δικό µας «Ακρογιάλι», έχουν µεγάλη παράδοση στην Αίγινα. [caption id="attachment_41287" align="alignnone" width="628"] Σινέ «Άνεσις», 50 χρόνια λειτουργίας.[/caption] Και αυτή η παράδοση σχετίζεται µε την κινηµατογραφική εικόνα της Αίγινας των δεκαετιών του και του, που πέρασε στην αιωνιότητα µέσα από τα πλάνα των παλαιών ασπρόµαυρων ελληνικών ταινιών που γυρίστηκαν στο νησί εκείνες τις εποχές. Ιδανικό µέρος η Αίγινα, όχι µόνο λόγω της εύκολης πρόσβασης –σε αντίθεση µε τα νησιά του Αιγαίου που ήταν δύσκολη, πιο δαπανηρή και χρονοβόρα–, αλλά και λόγω της µεγάλης αγάπης των ντόπιων για την «έβδοµη τέχνη». [caption id="attachment_41284" align="alignnone" width="413"] Η θρυλική Ζηνοβία Αρχιµανδρίτου-Μπήτρου, ιδιοκτήτρια του σινέ «Αφαία».[/caption] Μια αγάπη που αποτυπωνόταν στη λειτουργία πολλών αιθουσών τον χειµώνα, αλλά κυρίως πολλών θερινών σινεµά σε διάφορα σηµεία του νησιού. Το ινεµά λοιπόν στην Αίγινα έχει µεγάλη ιστορία, όση και οι φοίνικες που περιφρουρούν το ιστορικό «Ακρογιάλι» ή οι πέτρες του άδικα γκρεµισµένου «Γλάρου» στην παραλία. [caption id="attachment_41288" align="alignnone" width="628"] Η είσοδος του σινέ «Ολύµπια».[/caption] Η ιστορία αυτή ξεκινά από τους τίτλους των ταινιών που γυρίστηκαν στο νησί, συνεχίζεται στην αθρόα συµµετοχή των απλών ανθρώπων στα γυρίσµατα αυτών των ταινιών και ολοκληρώνεται στη λειτουργία των πολλών αιθουσών. Μην ξεχνάµε άλλωστε πως το σινεµά τις εποχές εκείνες ήταν η απόλυτη ψυχαγωγία. Ένα παράθυρο στον «έξω» κόσµο. Η γνωριµία µε τους αστέρες του θεάµατος, του τραγουδιού, µε τη µόδα και τις καινούργιες τάσεις, µε τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής που άλλαζε συνεχώς, καθώς η Ελλάδα έβγαινε από τα δύσκολα, και η ανοικοδόµηση και η ανάπτυξη της δεκαετίας του καλλιεργούσαν προσδοκίες σε κάθε άνθρωπο για µια καλύτερη ζωή. Κι αν τον χειµώνα στην πόλη της Αίγινας λειτουργούσαν οι αίθουσες του «Καποδίστρια», του «Αφαία» και κατόπιν του «Τιτίνα», τα καλοκαίρια τα θερινά είχαν την τιµητική τους. [caption id="attachment_41282" align="alignnone" width="396"] Αφίσα από την ταινία «?ιακοπές στην Αίγινα».[/caption] Οι παλαιότεροι Αιγινήτες θα θυµούνται τον «Γλάρο», που φτιάχτηκε το από τους Σπύρο Κρεούζη και Γιώργο Αλεξίου στην άκρη του σηµερινού λιµανιού της Αίγινας, στο σηµείο εισόδου των οχηµάτων στο λιµάνι. Ένα σινεµά που κυριολεκτικά η οθόνη του πλενόταν από το κύµα του πουνέντη. Σήµερα δεν υπάρχει. [caption id="attachment_41289" align="alignnone" width="628"] Είσοδος του σινέ «Άνεσις».[/caption] Οι τουριστικές ανάγκες και η κατασκευή του λιµανιού οδήγησαν στο γκρέµισµά του. Το ιστορικό «Ακρογιάλι», που αριθµεί ζωή χρόνων, µε τον φοίνικα και τον ήχο της άγκυρας του καραβιού που έρχεται για διανυκτέρευση. Το κοντινό στο γήπεδο «Ολύµπια» µε το πλούσιο γιασεµί, που κατά καιρούς φιλοξένησε και περιοδεύοντες θιάσους. Και, τέλος, το κεντρικό «νεσις», που φέτος συµπληρώνει χρόνια λειτουργίας. [caption id="attachment_41285" align="alignnone" width="628"] Το θερινό σινεµά «Άνεσις» στη Σουβάλα.[/caption] Σε όλη αυτή τη διαδροµή έχουν γραφτεί χιλιόµετρα ποµπίνας µε στιγµές από τις καλοκαιρινές βραδιές. µως, η ιστορία δεν σταµατά στα σινεµά της πόλης. Η κινηµατογραφική διαδροµή συνεχίζεται και στην υπόλοιπη Αίγινα. Στη λουτρόπολη της Σουβάλας λειτουργούσαν δύο θερινά, το «Ατενέ» στα λουτρά, που σήµερα έχει γκρεµιστεί, και το «Aνεσις» στο κέντρο του λιµανιού, που σήµερα έχει αλλάξει χρήση. [caption id="attachment_41283" align="alignnone" width="628"] Το σινέ «Γλάρος» στο λιµάνι της Αίγινας[/caption] Στην Αγία Μαρίνα λειτουργούσε το «Νεράιδα» και στην Πέρδικα υπήρχε σινεµά δίπλα στη θάλασσα, κοντά στο σηµερινό «Λιοτρίβι». Η ύπαρξη τόσων σινεµά δεν µαρτυρεί µόνο την αγάπη των ανθρώπων για την «έβδοµη τέχνη» και την τουριστική ακµή κάποιων περιοχών, αλλά και την ανάγκη για ψυχαγωγία. Μια ψυχαγωγία που πρόσφερε απλόχερα το πανί του σινεµά και µε µικρό εισιτήριο. Σήµερα στην Αίγινα έχουν αποµείνει µόνο τρία θερινά σινεµά στην πόλη: το «Aνεσις», το «Ακρογιάλι» και το «Ολύµπια», συνεχίζοντας µια παράδοση δεκαετιών. Επιµένουν να µας υπενθυµίζουν κάθε βράδυ, που ανάβουν τα φώτα τους, πως τα καλοκαίρια στην Αίγινα γράφονται µε ανεξίτηλα χρώµατα σε ποµπίνες µνήµης. Πως η ιστορία συνεχίζεται µε αγιόκληµα και γιασεµί.