Δυναμικό come back της μεγάλης Γιορτής Φιστικιού
Και οι πιο επιφυλακτικοί, οι πιο διστακτικοί, οι μόνιμα επικριτικοί και αρνητικοί δεν μπορούν παρά να αναγνωρίσουν ότι το 12ο Φεστιβάλ Φιστικιού πραγματοποιήθηκε χάρη στην επιμονή, το πείσμα, την εργατικότητα, την οργάνωση και την ευλαβική τήρηση των οδηγιών για την τήρηση όλων των υγειονομικών μέτρων, που αφορούσαν τη διοργάνωση μεγάλων ανοικτών εκδηλώσεων.
Η Αίγινα κατόρθωσε να μετρά –σε πείσμα του φόβου και της ανησυχίας των ημερών του κορονοϊού– ένα ακόμα φεστιβάλ, που έδωσε διέξοδο στη δημιουργία, την έμπνευση, την έκφραση, αλλά και μια απαραίτητη ανάσα στην επιχειρηματικότητα.
Η διστακτικότητα, οι φόβοι, οι δυσοίωνες προβλέψεις ξεπεράστηκαν, χάρη στην αποφασιστικότητα των μελών της Οργανωτικής Επιτροπής και την άρτια προετοιμασία που επιχείρησαν, σε αγαστή συνεργασία με την ΚΕΔΑ και τους εμπλεκόμενους φορείς του Δήμου Αίγινας.
Το 12ο Φεστιβάλ Φιστικιού δεν κατόρθωσε μόνο να πραγματοποιηθεί και να περάσει στην ιστορία, να συγκεντρώσει πολλούς επισκέπτες, αλλά έκανε και τη διαφορά, προσθέτοντας έναν τόνο ανανέωσης με βελτιωτικές κινήσεις, νέες ιδέες και προτάσεις.
Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής η έμπειρη κ. Μαριλένα Γιαννούλη, από τα πρώτα ιδρυτικά μέλη των Φεστιβάλ, πλαισιώθηκε από παλαιούς συνεργάτες της, αλλά και με νέα μέλη, και κατάφερε να ολοκληρώσει με απόλυτη επιτυχία όλες τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ.
Το 12ο Φεστιβάλ Φιστικιού μπορεί να μην είχε βεγγαλικά και κρότους, λόγους τυπικούς έως κουραστικούς, χαιρετισμούς επισήμων, φαραωνικές τελετές έναρξης και λήξης (λόγω Covid), είχε όμως πολλές εναλλακτικές προτάσεις και σε άλλα σημεία του νησιού, επιδιώκοντας έτσι την αποκέντρωσή του και την αξιοποίηση και προβολή και άλλων χώρων.
Άριστες είναι οι εντυπώσεις από τη συναυλία του μουσικού συνόλου «Φως» στον φάρο του Μπούζα, που συγκέντρωσε πολύ κόσμο και απέσπασε θαυμάσιες κριτικές. Οι δύο συναυλίες, των Γιώργου Κοντραφούρη – Δήμητρας Κοκκινοπούλου και της καταξιωμένης Ελένης Δήμου, στα Λουτρά της Σουβάλας έδωσαν πνοή σε έναν ιστορικό χώρο της βόρειας Αίγινας που τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν μια μικρή λουτρόπολη.
Στην Κυψέλη, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου φιλοξενήθηκε η έκθεση «Στον ίσκιο της φιστικιάς», αναφερόμενη στην ιστορία και την πορεία της φιστικιάς στον χρόνο και την Αίγινα.
Αν κάτι πραγματικά όμως συζητείται ακόμα, αυτό είναι η φανταστική έκθεση των 63 θαλασσινών μορφών στην ψαραγορά. Μια ατμοσφαιρική έκθεση που εντυπωσίασε και επαινέθηκε ως ιδέα-σύλληψη και πραγματοποίηση. Ο κόσμος του βυθού με έναν μοναδικό φωτισμό, χάρη στην ιδέα της Τάνιας Γιαννοπούλου και την επιμέλεια της Ελίκας Βλαχάκη.
Οι εκθέσεις στο Λαογραφικό Μουσείο της Αίγινας και τον Πύργο του Μάρκελλου από νωρίς έδωσαν τον τόνο της εορτής. Η έκθεση των πέντε εικαστικών Ν. Αποσπόρη, Μ. Βογιατζή, Μ.Γ. Κρητικού, Π. Μαρίνη και Β. Μαυρακάκη στον Πύργο του Μάρκελλου, με τίτλο «Ηρώον», σε επιμέλεια Ίριδος Κρητικού, χρειάστηκε να πάρει παράταση. Οι γυναικείες φιγούρες με παραδοσιακές φορεσιές της Κυριακής Χριστακοπούλου προκάλεσαν το ενδιαφέρον του κοινού, ενώ ακολούθησε η πολυαναμενόμενη έκθεση του Κώστα Ανδρέου στην αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου και το αίθριο του Αρχαιολογικού Μουσείου.
Τη μεγάλη μερίδα στο Φεστιβάλ, για άλλη μία χρονιά, απέσπασε η παιδική ψυχαγωγία με υπεύθυνη την κ. Αρχοντούλα Γεωργοπούλου, στην πλατεία του Πύργου του Μάρκελλου. Δράσεις, εργαστήρια, ξεναγήσεις, παιχνίδια, ζωγραφική, γλυπτική και θέατρο συνέθεσαν το πρόγραμμα αυτού του τόσου επιτυχημένου τομέα του Φεστιβάλ. Στο πλαίσιο αυτό και η παράσταση «Οδύσσεια» από την ομάδα «Παιδικά όνειρα», με πρωτεργάτη της τον κ. Αντώνη Γκλαβά.
Στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου συναντήθηκαν οι σεφ, μέλη της Chef's Brigade Greece - Slow Food Community, Ν. Φωτιάδης, Γ. Κουτσούκου, Γ. Στανίτσας και Γ. Παρίκος με την ομάδα γαστρονομίας του Συλλόγου Φίλων «Φιστίκι Φεστ» και παρουσίασαν ένα menu με τίτλο «Αίγινα ’21», εμπνευσμένο από τις διατροφικές συνήθειες και τα τοπικά προϊόντα από την εποχή του Καποδίστρια μέχρι σήμερα.
Μέσα στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ και δίπλα στις μεγάλες εκδηλώσεις έλαβαν χώρα συναντήσεις πολύ ουσιαστικές για την εξέλιξη του τόπου και την προβολή του. Το αγροτικό σεμινάριο, σε συνεργασία του Αγροτικού Συλλόγου Αίγινας και του Μπενάκειου Φυτοπαθολογικού Ινστιτούτου, ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή του Φεστιβάλ στο Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας. Παράλληλα, το Συμπόσιο Κεραμικής, με διαλέξεις, εκθέσεις και εργαστήρια, απλώθηκε χρονικά από τις 5 έως τις 19 Σεπτεμβρίου, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα ενδιαφερόντων και αναζητήσεων σε πολλά σημεία της Αίγινας, σε επιμέλεια των Θ. Χωραφά, Μαρίνας C. Λυκουρέζου και H.P. Coulon. Κάλλιστα, λόγω θέματος, η κεραμική με τη μακραίωνη παράδοση στην Αίγινα θα μπορούσε να αυτονομηθεί και να αποτελέσει ένα ξεχωριστό φεστιβάλ!
Μεγάλες και μικρές στιγμές του Φεστιβάλ, περιπλάνηση στην εμπορική έκθεση με τα τοπικά προϊόντα, τις γεύσεις και τις χειροποίητες κατασκευές, χαμόγελα και αισιοδοξία, χαρά και ανακούφιση ήταν τα στοιχεία που χαρακτήρισαν τις τέσσερις κύριες ημέρες της εμπορικής έκθεσης στην παραλία της Αίγινας, τη στιγμή που τα σκάφη με τους μικρούς αθλητές του ΝΟΑ ταξίδευαν στα γαλήνια νερά του λιμανιού, με τα φωτισμένα πανάκια τους, ή το Tsak bam project ξάφνιαζε ευχάριστα τους περιπατητές.
Αυτό το Φεστιβάλ τα είχε όλα και κυρίως μεγάλες συναυλίες, που λόγω Covid διεξήχθησαν στο γήπεδο. Η αρχή έγινε την Πέμπτη με τις «Φωνές της Αίγινας», σε μια μουσική περιπλάνηση από την Εστουδιαντίνα, τη Στεφανία Μοροζίνη και τον Παντελή Καλαμάκη, και συνεχίστηκε την Παρασκευή με τον εξαιρετικό ερμηνευτή Στέφανο Κορκολή και τη Σοφία Μανουσάκη, σε μια συναυλία που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Το Σάββατο ο Κωστής Μαραβέγιας, με την αμεσότητα και τη ζωντάνια του, κάλυψε τα μουσικά ενδιαφέροντα κάθε ηλικίας, για να κλείσει ο κύκλος των συναυλιών την Κυριακή, με την αισθαντική Παυλίνα Βουλγαράκη.
Από τα εργαστήρια του αργαλειού, το λάξεμα της πέτρας, τις δημιουργίες του πηλού, τη ζωγραφική των ψαριών, τα χειροποίητα προϊόντα, τις γεύσεις και τα αρώματα του φιστικιού μέχρι τις τελευταίες νότες της συναυλίας και το σβήσιμο του τελευταίου προβολέα, ο δρόμος ήταν μακρύς και επίπονος. Και η Αίγινα τα κατάφερε να μείνει ανοιχτή, ελεύθερη, αισιόδοξη και χαρούμενη. Γι’ αυτό ο έπαινος απονέμεται σε όλους.
Πηγή: Έντυπη έκδοση Saronic Magazine
