Για τον Φραγκίσκο...

Μεγάλος καλλιτέχνης, σεμνός άνθρωπος, καλός φίλος, ο δικός μας «Τζέκος» έφυγε για το αιώνιο ταξίδι του... Της Σίλας Αλεξίου Καλημέρα...» Η χαρακτηριστική φωνή του Φραγκίσκου Κάππου, ταυτόσημη με το ξημέρωμα κάθε καινούργιας μέρας, δεν ακούγεται πια στην οδό Παναγή Ηρειώτη της Αίγινας. Ο Φραγκίσκος, ο Τζέκος, όπως τον αποκαλούσαν οι παλαιότεροι, έφυγε, την ώρα που τον περιμέναμε –μετά τη χειμερινή του απουσία– να επιστρέψει στο αγαπημένο του νησί, για να ξαναβρούμε όλοι τους οικείους ρυθμούς μας. Λες και το προαισθανόταν όμως... Λίγες μέρες πριν από το μοιραίο εγκεφαλικό επεισόδιο ήρθε στην Αίγινα, κυκλοφόρησε στα δρομάκια, έκανε βόλτα στην παραλία, μίλησε με φίλους και γνωστούς, μας είπε τα νέα του, μας ανακοίνωσε την έκθεση ζωγραφικής που επρόκειτο να κάνει το φθινόπωρο στην Antibes, την πόλη που αγάπησε ο Νίκος Καζαντζάκης όσο και την Αίγινα... «Ήρθες για να μείνεις;» «Όχι. Θα γυρίσω στην Αθήνα, γιατί έχω κάποιες δουλειές, και μετά θα έρθω και θα μείνω...» Το κακό νέο κυκλοφόρησε δυο-τρεις μέρες μετά. Ο αγαπημένος μας Φραγκίσκος, ο μεγάλος καλλιτέχνης, ο σεμνός άνθρωπος, ο καλός φίλος, κράτησε μεν το λόγο του, επέστρεψε για να μείνει για πάντα, αλλά... όχι στο σπίτι της οδού Παναγή Ηρειώτη. Την Πέμπτη, 10 Μαΐου 2012, η οικογένειά του και οι φίλοι του συνόδευσαν τον Φραγκίσκο Κάππο στην τελευταία του κατοικία, στο Κοιμητήριο της Αίγινας, αδυνατώντας να πιστέψουν ότι δεν είναι πια εδώ. Ζωγράφος με πλούσιο έργο, ο δικός μας Τζέκος γεννήθηκε στην Αίγινα το 1938, αλλά, τελειώνοντας το εξατάξιο γυμνάσιο «χωρίς δραχμή στην τσέπη» –όπως έγραφε ο ίδιος στο βιογραφικό του–, έφυγε για την Αθήνα, σε αναζήτηση καλύτερης ζωής. Σπούδασε σκηνογραφία και ενδυματολογία, η «αναδουλειά» τον έστειλε στο εξωτερικό, για να καταλήξει στο Μιλάνο, όπου –εργαζόμενος παράλληλα στο ελληνικό προξενείο και ως δημοσιογράφος-ανταποκριτής Ιταλίας σε αθηναϊκές εφημερίδες– σπούδασε ζωγραφική και ενδυματολογία.

Η Αίγινα μοιάζει με μια αριστοκράτισσα που αφήνεται νωχελικά στο χάδι των κυμάτων

Επέστρεψε όμως στην Αθήνα και εργάστηκε ως ενδυματολόγος στο Εθνικό Θέατρο, διδάσκοντας συγχρόνως ενδυματολογία σε πέντε αθηναϊκές σχολές. Παρά την επιτυχημένη πορεία του, ο Φραγκίσκος εγκατέλειψε το Εθνικό, βρέθηκε στο Λονδίνο και πάλι πίσω στην Αθήνα. Με τη Λίμπα, την Τσέχα σύζυγό του, καθηγήτρια της γερμανικής και της γαλλικής φιλολογίας –άλλοτε αστέρι του μπάσκετ στην πατρίδα της–, έζησε κάποια χρόνια και στη Γερμανία, αλλά φαίνεται πως η σκέψη της Αίγινας τον βασάνιζε διαρκώς. Έτσι, εδώ και περίπου 20 χρόνια, εγκαταστάθηκε στη γενέτειρά του, για να αφοσιωθεί απερίσπαστος στη ζωγραφική, μακριά από κυκλώματα και δήθεν δόξες. Παρ’ όλα αυτά, οι εκθέσεις του Φραγκίσκου Κάππου –είτε στην Αίγινα είτε στη Γερμανία είτε στην Πράγα– αποτελούσαν πάντα εικαστικό γεγονός. Χρησιμοποιώντας χρώματα από την παλέτα της Αίγινας, όπως τόνιζε, αποτυπώνει στον καμβά την ηπιότητα του χαρακτήρα του, δώρο του νησιού στα παιδιά του –σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του Φραγκίσκου–, χάρη στην ηρεμία που εξασφαλίζει το τοπίο. «Η Αίγινα μοιάζει με μια αριστοκράτισσα που αφήνεται νωχελικά στο χάδι των κυμάτων» μας έλεγε έναν χρόνο πριν. Δεν ήθελες, Φραγκίσκο, να περιαυτολογείς. Ούτε καν να φαίνεσαι. Αντίθετα, για τους άλλους, είχες μόνο καλά να πεις. Τελικά, εσύ κέρδισες. Την αγάπη, την εκτίμηση, τον σεβασμό όλων. Η απουσία σου μας θλίβει πραγματικά. Αν και η θαλασσινή αύρα μάς φέρνει ακόμη την «καλημέρα» σου...