«Εδώ έμαθα τι σημαίνει ελευθερία…»
H Ειρήνη Βουρλούμη γεννήθηκε στην Αθήνα, γνώρισε τον κόσμο στην Αίγινα, σπούδασε στο Παρίσι, έζησε στη Νέα Υόρκη και επέστρεψε οριστικά στην Αίγινα, όπου μένει μόνιμα από το 1995. Συνέντευξη στην Άβετ Σφακιανάκη
Μια εκπομπή στην ΝΕΤ για το ελληνικό κόσμημα από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα ήταν η αφορμή της συνάντησής μας. Η πολυτάλαντη ζωγράφος Ειρήνη Βουρλούμη, με τα υψηλής αισθητικής και έμπνευσης κοσμήματα –εντυπωσιακά όσο και τα αρχαία αριστουργήματα–, με δέχτηκε στο ιδιόκτητο σπίτι της στην Αίγινα, στην περιοχή της Αγίας Ειρήνης, πνιγμένο στα δέντρα και στα λουλούδια.
«Δεν ήμουνα ούτε δύο χρονών όταν πρωτοήρθα στην Αίγινα. Η μητέρα μου παραθέριζε από δεκαέξι χρονών εδώ. Νοίκιαζαν το σπίτι του Φλώρου (Πύργος Τρικούπη), στον Φάρο. Το 1963 απέκτησε δικό της στην Αγία Ειρήνη. Εδώ γνώρισα τη θάλασσα, εδώ ένιωσα τι σημαίνει ελευθερία… Πηγαίναμε μόνοι μας παντού. Δεν υπήρχαν τότε αυτοκίνητα, μόνο τετράποδα και ποδήλατα. Ξυπόλυτοι, με ένα βρακί, παίζαμε στα κτήματα και πλατσουρίζαμε στη θάλασσα όλη μέρα…»
Αναπολεί τα χρόνια της απόλυτης αθωότητας, και τα γαλάζια μάτια της υγραίνονται. Το βλέμμα της όμως ξαφνικά σκοτεινιάζει. Θυμάται…
«Το μόνο που αμαύρωνε την καλοκαιρινή ραστώνη των παιδικών διακοπών ήταν οι φωνές που έρχονταν κάποιες φορές, προτού ξημερώσει, από τις φυλακές… “Λαέ της Αίγινας, μας πάνε για εκτέλεση” φώναζαν οι μελλοθάνατοι, σκορπώντας ρίγος. Νομίζω ότι κανείς από μας δεν τις έχει ξεχάσει…»
Οι καλές αναμνήσεις ανασύρονται και πάλι από τη μνήμη της. «Και πιο μεγάλοι πηγαίναμε βαρκάδες με τις βαρκούλες με τα κόκκινα πανιά, που τα έβαφαν τότε από τη φλούδα του πεύκου, το πετίκι. Τα χρόνια της εφηβείας, ανέμελα και γλυκά, με παγωτό στου Καραγιάννη, ποδηλατάδες, βραδινά μπάνια στην Κολόνα και χορούς στην “Καβουρίνα”, την ντισκοτέκ στον Φάρο…»
Όση ώρα μιλάει, η Ειρήνη Βουρλούμη ζωγραφίζει στο πίσω μέρος του πακέτου των τσιγάρων της.
Από πότε ζωγραφίζεις;
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μεγάλωσα με τη ζωγραφική μέσα στο σπίτι μου. Ο πατέρας μου ήταν ζωγράφος (ο Ανδρέας Βουρλούμης), ο θείος μου ο Γιάννης Παππάς, επίσης. Με τον Γιάννη Τσαρούχη –τακτικό θαμώνα του σπιτιού μας– μίλαγαν συνέχεια για ζωγραφική και τέχνες. Όταν τέλειωσα το σχολείο, πήγα στη Σχολή Καλών Τεχνών και αργότερα στο Παρίσι, για ένα διάστημα, στην Ecole des Βeaux Αrts. Μετά επέστρεψα και εργάστηκα ως γραφίστρια σε διαφημιστικές εταιρείες, κάνοντας εξώφυλλα για βιβλία και δίσκους».
Τα χρόνια της εφηβείας, ανέμελα και γλυκά, με παγωτό στου Καραγιάννη, ποδηλατάδες, βραδινά μπάνια στην Κολόνα και χορούς στην “Καβουρίνα”, την ντισκοτέκ στον Φάρο…Και το θέατρο πώς προέκυψε; «Τότε. Πρέπει να είχα το ψώνιο, αλλά δεν το είχα εκδηλώσει. Ο άντρας μου, ο Γιώργος ο Εμιρζάς, ήταν σκηνοθέτης. Μια μέρα που ήρθε σπίτι μας η Χριστίνα η Τσίγγου μού είπε: «Ειρήνη, εσύ θα γινόσουνα καλή ηθοποιός». Δεν έχασα χρόνο, και πήγα στη δραματική σχολή του Κατσέλη. Το 1969 που τέλειωσα άρχισα να παίζω στο θέατρο, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, στο θέατρο της Δευτέρας, και σε σίριαλ με εκλεκτούς συνεργάτες και σκηνοθέτες». Στον χώρο του θεάτρου η Ειρήνη Βουρλούμη έμεινε δέκα χρόνια. Μόλις χώρισε, πήγε στη Νέα Υόρκη, όπου ασχολήθηκε με το κόσμημα για βιοποριστικούς λόγους. «Το 1990 επέστρεψα στην Αθήνα. Όταν το 1995 χρειάστηκε να αλλάξω σπίτι, αποφάσισα να έρθω στην Αίγινα, όπου είχαν εγκατασταθεί μόνιμα πολλοί φίλοι μου. Ήθελα ένα σπίτι με κήπο για μένα και τις γάτες μου, και έτσι αγόρασα αυτό». Τώρα, θα άλλαζες την Αίγινα για άλλον τόπο; «Με τίποτα. Μόνο που θα ήθελα να ταξιδέψω σε άλλα μέρη, γιατί δεκαεπτά χρόνια είμαι συνέχεια εδώ. Μου αρέσει όμως να ζω εδώ, γιατί είναι όλα πιο μαζεμένα, η αγορά μέσα στα πόδια σου, όπως και πολλοί καλλιτέχνες, με τους οποίους ανταλλάσσω απόψεις και σκέψεις για τη ζωή και τις τέχνες, και τώρα τελευταία για την κρίση. Έχω δημιουργήσει ωραίες σχέσεις και με Αιγινήτες. Μου αρέσει να κάνω παρέα μαζί τους, γιατί είναι χαριτωμένοι και κεφάτοι, αν και έχουν μια κοινωνία δική τους, σφιχτή, που δεν δέχεται εύκολα τον ξένο. Όταν πρόσφερα εθελοντική εργασία στο Λεούσειο, γνώρισα και απέκτησα τις πρώτες μου φίλες». Κάτι που δεν σου αρέσει; «Όχι, το μόνο που με απογοητεύει είναι το θέμα του νερού…». Σηκώθηκε και άρχισε να σκαλίζει τα πινέλα της. Κατάλαβα ότι έπρεπε να φύγω. Χαμογελαστή, με συνόδευσε έως έξω και, αφού μου έκοψε λίγα λεμόνια, θυμήθηκε πως κάτι είχε ξεχάσει. «Για το φως δεν σου είπα που είναι μαγικό και μοναδικό…». INFO Η Ειρήνη Βουρλούμη έχει εκθέσει τα κοσμήματά της σε διάφορες γκαλερί της Νέας Υόρκης και της Βοστόνης. Έχει σχεδιάσει μία σειρά κοσμημάτων για τον Ζολώτα. Έχει κάνει 6 ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Αθήνα και μία στην Αίγινα και 4 εκθέσεις με κόσμημα.
