Η υπόθεση Τζανακόπουλου δεν έχει ενδιαφέρον γι’ αυτό που είπε ιδιωτικώς ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και στενός συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα:
Εκκαθαρίσεις στο Δημόσιο έχουν υπαινιχθεί κατά καιρούς όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, από τον ίδιο τον Τσίπρα, ο οποίος έχει ομιλήσει για τους «αρμούς της εξουσίας», έως τον Παύλο Πολάκη και την Μπέττυ Μπαζιάνα, η οποία στη μία και μοναδική συνέντευξή της είπε ότι το κόμμα της κέρδισε τις εκλογές «αλλά όχι την εξουσία».
Επί πέντε ολόκληρα χρόνια κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεξήχθη άλλωστε μια σκληρή και αδυσώπητη μάχη μεταξύ της Πολιτείας και της Δικαιοσύνης, της Πολιτείας και της Δημόσιας Διοίκησης, της Πολιτείας και της Εκκλησίας, της Πολιτείας και των ΜΜΕ.
Όσο πιο κλειστές και απόρρητες είναι οι συνεδριάσεις του τόσο πιο εύκολα κελαηδάνε τα στελέχη του. Μιλάμε για ένα κόμμα που βρίθει από «εφιάλτες». Κόμμα που ταυτίζεται με τη φράση «ο καρφώσας του καρφώσαντος». Κόμμα που δεν διαθέτει ψυχική ενότητα, καθώς τουλάχιστον ένα 30% των «ιστορικών» στελεχών του δεν θέλει να παλέψει για να επιστρέψει στην εξουσία, κολακεύεται να είναι η πέμπτη φάλαγγα του συστήματος, βολεύεται με μία θέση στη Βουλή.
Ούτε και εγώ θυμάμαι πόσες φορές έχουν διαρρεύσει προς τα έξω ηχητικά ντοκουμέντα από κλειστές κομματικές συνεδριάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στον Τύπο – παρεμβάσεις του Πολάκη σίγουρα δύο. Το ριουφιανιλίκι πάει σύννεφο. Τούτων δοθέντων υπάρχουν δύο ζητήματα: Πόσο και πού θα κυμαίνεται στο αμέσως προσεχές διάστημα η ψαλίδα της διαφοράς μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έχει καταστεί ο καλύτερος χορηγός επικοινωνίας της κυβέρνησης; Και ακόμη: Ποιος τελικώς θα εγκλωβιστεί στην απλή αναλογική; Ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας; Ως τώρα τέτοιο κίνδυνο εγκλωβισμού διέτρεχε ο αρχηγός της Ν.Δ. Τώρα θεωρητικά τον ίδιο αντιμετωπίζει και ο Τσίπρας. Ιδού γιατί: Όσο η μιζέρια στον ΣΥΡΙΖΑ συντηρείται από ιστορίες σαν του Τζανακόπουλου, που στο τέλος όλο και κάποιον λεκέ αφήνουν, τόσο η διαφορά θα είναι υπερδιψήφια και η πιθανότητα διεξαγωγής πρόωρων εκλογών ανοικτή.
Αποψή μου είναι ότι, παρά τις ευνοϊκές οικονομικές προβλέψεις, ο επόμενος χειμώνας θα είναι δύσκολος και η αναμενόμενη φθορά της κυβέρνησης θα είναι τέτοια, που δεν θα της επιτρέψει να πάει αμέσως σε επαναληπτικές εκλογές ύστερα από εκλογές με απλή αναλογική. Η κατάσταση στην αγορά εργασίας είναι εξαιρετικά ρευστή, και αυτό θα έχει συνέπειες μακροπρόθεσμα στην εκλογική συμπεριφορά.
Ο Οκτώβριος κατ’ εμέ είναι το τερματικό σημείο εκμετάλλευσης της φθοράς που εξακολουθεί να προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ στον εαυτό του. Στο διάστημα Μαΐου – Οκτωβρίου ο κ. Τσίπρας εγκλωβίζεται από την αναλογική. Το σχέδιό του όταν την ψήφιζε το 2016 ήταν η σύμπραξη του δεύτερου και του τρίτου κόμματος σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της Ν.Δ., κατά το πορτογαλικό πρότυπο. Αυτό προϋπέθετε όμως ποσοστά αντίστοιχα ή ανάλογα του 2019 – 32% και άνω.
Εδώ όμως τι παρατηρούμε; Στην Κουμουνδούρου γίνεται κανονική έξοδος του Μεσολογγίου, καθώς ο κόσμος βλέπει την έλλειψη ενότητας και το θολό στίγμα και όπου φύγει φύγει. Επεισόδια διαρροών σαν του Τζανακόπουλου κανονικώς θα έπρεπε να ενθαρρύνουν τον κ. Μητσοτάκη να κάνει το μεγάλο άλμα το φθινόπωρο. Αλλά εκείνος ετοιμάζει ανασχηματισμό. Όπως πάμε, ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανατρέψει τον κανόνα: Είναι η πρώτη αξιωματική αντιπολίτευση που μπορεί να «πέσει» σαν ώριμο φρούτο. Μόνη της. Συνήθως αυτό συμβαίνει στις κυβερνήσεις. Θα είναι άλλη μια… πρωτιά της Αριστεράς. Αλλά είπαμε, για να μην ξεχνιόμαστε: Η ευκαιρία για τη Ν.Δ. είναι ως τον Οκτώβριο. Μετά αντίπαλός της δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Η κοινωνική ατμόσφαιρα.
