Αξέχαστα καλοκαίρια...
Αναµνήσεις από τις διακοπές στα ανέµελα χρόνια της Μεταπολίτευσης στην Αγία Μαρίνα της Αίγινας. Του Φίλιππου Συρίγου
Την Αίγινα την έζησα για περίπου 25 χρόνια, από το 1974 και µετά, χάρη σ’ ένα µικρό σπίτι που είχε στην Αγία Μαρίνα η οικογένεια της γυναίκας µου. Όµορφος τόπος, αν και κακοποιηµένος από την επιχειρηµατική δραστηριότητα των ντόπιων, γνώρισε για χρόνια –και ίσως γνωρίζει ακόµη– µεγάλη άνθηση. Όπως κι αν έχει πάντως, τα καλοκαίρια που περάσαµε εκεί, δίπλα στη θάλασσα και στο δάσος, µε καλούς φίλους, έχουν µείνει αξέχαστα. Για το κολύµπι, το ψάρεµα, τις παρέες, τις βόλτες και τις πλάκες που σκαρώναµε, κυρίως όταν πηγαίναµε στην ταβέρνα του Θολού, που βρίσκεται και σήµερα πάνω από την Αγία Μαρίνα, στον δρόµο για τον Κάβο.
Επίκεντρο της πλάκας (ποιος άλλος;) ο ίδιος ο Θολός, ένας καλοκάγαθος, αλλά πνευµατώδης Μεσαγρίτης, στον οποίο, για τις ανάγκες τις διασκέδασής µας, ανακαλύψαµε ένα µεγάλο κουσούρι – την πολιτική του τοποθέτηση!
Στην αρχή δεν εκδηλωνόταν, αλλά όταν κάποιοι, που τον ήξεραν καλά, µας είπαν ότι είχε σχέσεις µε τη Ν.?., βάλαµε µπροστά το σχέδιό µας. Τον πεθάναµε στις παρατηρήσεις.
Αυτός στην αρχή µάς κοίταγε ερευνητικά, µέχρι να βεβαιωθεί αν µιλάγαµε σοβαρά ή κάναµε πλάκα, και κάποια στιγµή πέρασε στην αντεπίθεση.
«Κι εσείς, ρε µάγκες –µας είπε–, µήπως είστε της Αγορανοµίας και δε σας φαίνεται; Γιατί, αν το είχα καταλάβει από την αρχή, δεν θα σας έφερνα λογαριασµό και όλα θα ήταν µέλι-γάλα. Μήπως κάνω λάθος;»
– Α, κοίτα ρε να δεις, δεν φθάνει που είσαι παράνοµος και λίγο κλεφτάκος, µας προσβάλλεις κι από πάνω. Και µετά υπάρχει και κάτι άλλο σε βάρος σου, ακόµα πιο σοβαρό... Έχουµε µάθει ότι µαζεύεις ψήφους για τη Νέα ?ηµοκρατία. Ότι είσαι κοµµατάρχης της, άνθρωπος του Μητσοτάκη και του Μιχαλολιάκου. Είναι αλήθεια;
«Κι εσείς, ρε καλόπαιδα, τι είσαστε; Μήπως ΠΑΣΟΚτζήδες και ήρθατε να µου κλείσετε το µαγαζί;»
–Κοίτα, ρε, να δεις, ενώ το ΠΑΣΟΚ είναι τόσα χρόνια στην κυβέρνηση, το χρώµα που κυριαρχεί στο µαγαζί σου είναι το γαλάζιο, και αυτό είναι απαράδεκτο.
«Μα, ρε πατριωτάκια, δεν βλέπετε ότι τα πεύκα που είναι τριγύρω είναι όλα πράσινα;» µας έκανε κόντρα ρελάνς ο «Θολός».
Για το κολύµπι, το ψάρεµα, τις παρέες, τις βόλτες και τις πλάκες που σκαρώναµε, κυρίως όταν πηγαίναµε στην ταβέρνα του ΘολούΟι πλάκες συνεχίστηκαν µέχρι που έπεσε ο Ανδρέας και ήλθε ο Μητσοτάκης. Μετά την αλλαγή της κυβέρνησης, οι ρόλοι αντιστράφηκαν και ήταν ο Νίκος αυτός που υποτίθεται ότι ασκούσε έλεγχο και… εξουσία. Αλλά έπεσε και ο Μητσοτάκης και επέστρεψε ο «λευκός» Πελέ της πολιτικής... µε τη Μιµή και τον υπόλοιπο θίασο... Στην αρχή λοιπόν δεν πηγαίναµε στο µαγαζί του Θολού, αλλά του στέλναµε διάφορα... απειλητικά µηνύµατα. Μέχρι που φτιάξαµε µια κασέτα µε αντάρτικα τραγούδια και ανηφορίσαµε... ?εν ήρθε να µας υποδεχθεί, όπως συνήθιζε, αλλά κάθισε παράµερα και µας περιεργαζόταν χωρίς να µιλάει. – Κύριε καταστηµατάρχα, ελάτε να πάρετε παραγγελία. «Στις διαταγές σας, αµέσως»... Και έτρεξε για τους καταλόγους. – Μέχρι να αποφασίσουµε (του είπαµε όταν ήρθε). πάρε αυτή την κασέτα και βάλ' τη στο στερεοφωνικό...» Σε λίγο από τα µεγάφωνα ακούστηκε «στ’ άρµατα, στ’ άρµατα, εµπρός στον αγώνα...». Εµείς κάναµε ότι µελετούσαµε τους καταλόγους και ο Θολός έτρεχε από τραπέζι σε τραπέζι, κάνοντας γκριµάτσες απελπισίας. Κάποιοι όµως του έκαναν παρατηρήσεις για το απαράδεκτον του άσµατος! Έτρεξε να κλείσει το στερεοφωνικό και µετά από λίγο εµφανίστηκε µε την µπλε ποδιά, που έφθανε µέχρι τον λαιµό του. – Ντροπή σου, παλιοφασίστα. Φεύγουµε και δεν θα ξανάρθουµε. Θα σου το κλείσουµε το µαγαζί... Τραβήξαµε προς την έξοδο. «Ρε παιδιά, δεν µπορώ να σας καταλάβω. Τόσα χρόνια νόµιζα ότι είσαστε ΠΑΣΟΚ-τζήδες, αλλά σήµερα διαπίστωσα ότι είσαστε ακόµα χειρότεροι. Ακούς εκεί κοµµουνιστές στο µαγαζί µου...» Την άλλη µέρα τού στείλαµε δυο δικούς µας, που δεν τους ήξερε, του δήλωσαν «Αγορανοµία» και τον έγραψαν για καµιά δεκαριά παραπτώµατα. Σε δυο-τρεις µέρες µε πήρε τηλέφωνο και ζητούσε συνθηκολόγηση. «Ελάτε και θα πληρώσω και το πρόστιµο!» Μου ’φυγε το ακουστικό από τα γέλια. Το βράδυ τον βρήκαµε να σερβίρει φορώντας µια τεράστια πράσινη ποδιά... Του Φίλιππου Συρίγου Βιογραφικό Είναι δηµοσιογράφος. Έχει εργαστεί στις εφηµερίδες «Απογευµατινή», «Ελεύθερος Τύπος», «Αθλητική Ηχώ», ενώ από το 1978 µέχρι σήµερα –µε ένα µικρό διάλειµµα– εργάζεται στην «Ελευθεροτυπία». Επίσης, έχει εργαστεί στην ΕΡΤ, στο Mega και στην τηλεόραση του Antenna, όπως και στον «SPORT FM». Από το 1998 µέχρι σήµερα εργάζεται και στη «NOVA». Αντικείµενό του είναι το αθλητικό ρεπορτάζ και, ειδικότερα, το µπάσκετ, όπου έχει διακριθεί –εκτός των άλλων– για τις τηλεοπτικές µεταδόσεις αναµετρήσεων που έµειναν στην ιστορία του ελληνικού αθλητισµού. Η µαχητικότητα και το θάρρος τον συνοδεύουν σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδροµίας του, γεγονός που τον έχει φέρει συχνά αντιµέτωπο µε συµφέροντα (όπως το ντόπινγκ) τα οποία δρουν στον χώρο του αθλητισµού.
