Δυo γλάροι στο Πόρτο Χέλι

«Θάλασσα πλατιά,?σ’ αγαπώ γιατί μου μοιάζεις·?θάλασσα βαθιά,?μια στιγμή δεν ησυχάζεις,?λες κι έχεις καρδιά,?τη δικιά μου, τη μικρούλα την καρδιά...» Της Χαράς Σαμπανίδου Κάτω από τον καταγάλανο ουρανό και στο καθρέφτισμα της θάλασσας, δυο γλάροι, με χάρη κι αρμονία σ’ έναν δικό τους απέραντο κόσμο, κάνουν την περιήγησή τους. Ο ένας δίπλα στον άλλον...  Ο ένας από τους δύο συνήθως προπορεύεται με θεαματικά πετάγματα, καθώς γνωρίζει καλά τον τόπο – έτσι λοιπόν ξεναγεί τον άλλο γλάρο, που για πρώτη φορά επισκέπτεται αυτήν την όμορφη και μαγευτική περιοχή. Το Πόρτο Χέλι. Το καταπράσινο, παραθαλάσσιο χωριό της Αργολίδας, που βρίσκεται στα νότια του νομού και είναι χτισμένο δίπλα στα ερείπια της αρχαίας πόλης των Αλιέων. «Είναι τόσο πολλά τα ενδιαφέροντα και οι ομορφιές αυτού του φυσικού τοπίου, που δεν θα μας φτάνει μια μέρα για να σε ξεναγήσω... Είμαι σίγουρος ότι θα λατρέψεις το Πόρτο Χέλι, πιστεύω ότι θα μείνεις για πάντα εδώ, μαζί μου...» λέει ο πρώτος γλάρος, μόλις ξεκινούν το ταξίδι τους πάνω από τη θάλασσα και κοντά στη στεριά. «Θα σου απαντήσω στο τέλος της ημέρας, καλέ μου φίλε, όταν κουρασμένοι θα ξαποστάσουμε σε κάποια βράχια». Έτσι, λοιπόν, οι δυο γλάροι με ένα πέταγμα, και ακολουθώντας το πρώτο ψαροκάικο, βρέθηκαν στην είσοδο του λιμανιού... Μέσα στα πυκνοκατοικημένα δέντρα και σαν από παραμύθι μυστηρίου, εμφανίστηκε μπροστά τους ο Πύργος της Έλλης και αμέσως μετά το κτίριο Μίλιση, λες κι είχε ξεπροβάλει από τη θάλασσα. Πιο μέσα το λιμάνι. Ένα στολίδι..., μια τεράστια αγκαλιά που φιλοξενεί θαλαμηγούς, γιοτ, πλεούμενα, και η προβλήτα, όπου αράζουν τα ιπτάμενα δελφίνια που μεταφέρουν τον κόσμο σε πολλούς προορισμούς. Η παραλία είναι κατάμεστη από καταστήματα, καφετέριες, ταβέρνες για όλα τα γούστα και άνεση για όσους θέλουν να κάνουν τη βόλτα τους και να ρεμβάσουν. Μέσα στον κόλπο του Πόρτο Χελίου βρίσκονται, επίσης, οργανωμένα και υπέροχα ξενοδοχεία, άξια να ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη, και πλήρως εξοπλισμένες παραλίες, με κάθε είδους θαλάσσια σπορ. Ακολουθώντας αυτήν την πορεία, φτάνουν στην Κόστα, στο σημείο όπου ο κόσμος μπορεί να περάσει απέναντι και να επισκεφθεί το νησί των Σπετσών. Οι μαγευτικές παραλίες με τα καθάρια νερά και τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά συνεχίζονται, μέχρι που διακρίνουν τον Άγιο Αιμιλιανό, σκαρφαλωμένο στον μεγάλο λόφο, στην άκρη της θάλασσας. Μια εικόνα που δεν χορταίνεις να τη βλέπεις, γι΄ αυτό και οι γλάροι μας διάλεξαν να ξαποστάσουν για λίγο, εκεί πάνω στο εκκλησάκι του Αγίου Αιμιλιανού. Να γίνουν μάρτυρες ενός παραδείσιου τόπου και να αφεθούν, ώστε να τους αποτυπώσει ο φακός των επισκεπτών, με φόντο το γαλάζιο της θάλασσας. Ώρα για αλλαγή πλεύσης κι επιστροφή. Οι γλάροι μας πετούν πάνω από τα νερά, βγάζουν χαρούμενες κραυγές και βουτάνε το κεφάλι τους, διεκδικώντας λίγο από το αστείρευτο ασήμι της θάλασσας... Αυτόν τον τόπο δεν τον χορταίνεις. Προχωρώντας, ή μάλλον πετώντας πάλι προς το κέντρο του χωριού, άλλοτε δίπλα από τα καΐκια κι άλλοτε πάνω από κότερα, διακρίνουν κάποια δελφίνια, που παιχνιδιάρικα και με θεαματικές βουτιές ακολουθούν το καράβι που κάνει το καθημερινό δρομολόγιό του.  Οι γλάροι ταξιδεύουν προς την περιοχή της Βερβερόντας και μέχρι την Κορακιά. Με τις δαντελωτές,  βοτσαλωτές κι ατελείωτες παραλίες και τα πεντακάθαρα νερά, τα πεύκα να σκιάζουν με τα κλαδιά τους και τις ρίζες απροκάλυπτα να παραδίνονται στην αλμύρα της θάλασσας... Η διαδρομή δεν τελειώνει εδώ, μα ούτε και η θάλασσα... Αύριο πάλι... Ο ήλιος ταξιδεύει προς τη δύση κι έχει απλώσει όλο το πορτοκαλί του χρώμα στη θάλασσα. Είναι η ώρα που οι κυρίαρχοι αυτής της φύσης αγαπιούνται..., ερωτοτροπούν... και μετά ψάχνουν κάποιο βράχο να ξαποστάσουν, αποκαμωμένοι, να γείρουν ο ένας στον ώμο του άλλου... «Είναι ένας παράδεισος αυτός ο τόπος! Θα τον λατρέψω κι ας ξέρω ότι μια ζωή θα με θεωρούν ξένο...» Βιογραφικό Η Χαρά Σαμπανίδου είναι συγγραφέας επτά μυθιστορημάτων, τα οποία είχαν μεγάλη επιτυχία και έχουν αγαπηθεί από το αναγνωστικό κοινό. Της αρέσει η φύση, η θάλασσα, γι' αυτό και επέλεξε να μείνει με την οικογένειά της στο μαγευτικό Πόρτο Χέλι με τις τόσες ομορφιές του. Αυτό τη βοήθησε να ασχοληθεί με τη ζωγραφική, το θέατρο και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Επίσης, γράφει ιστορίες και θεατρικά για έναν διαδικτυακό σταθμό, στα οποία και παίρνει μέρος. Είναι επικοινωνιακή και συγχρόνως θεωρεί ότι η σιωπή μπορεί να γεννήσει λέξεις, ιστορίες, εικόνες και συναισθήματα. Πιστεύει ότι οι συγγραφείς είναι όπως οι ξεναγοί, με σκοπό να προσφέρουν στον πολιτισμό, να μοιράζονται συναισθήματα, για να κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο...