Ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι η μοίρα του

Μερικές βασικές αξίες για την πραγματική ευτυχία του ανθρώπου.

Γράφει η Ανδρομάχη Κουντουριώτη*

Οταν πριν από λίγο καιρό δέχθηκα την ευγενική και τιμητική πρόταση του εκδότου να γράψω στη στήλη του «Λαθρεπιβάτη», άρχισε το μυαλό μου να κατακλύζεται από θέματα που άπτονται των ενδιαφερόντων μου και δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω. Και ξαφνικά σε επισκέπτεται ο ιός της γρίπης και σε εξευτελίζει, σε γειώνει και σε προσγειώνει αναγκαστικά, γιατί νιώθεις αδύναμος. Πηγαίνει περίπατο ο Υπεράνθρωπος του Νίτσε, με το θερμόμετρο στο στόμα, και δίπλα σου μία σακούλα χάπια, σιρόπια και παστίλιες να σου θυμίζουν πόσο αδύναμος μπορεί να γίνεις. Έτσι, κατέληξα να γράψω για το ύψιστο, βασικό και θεμελιώδες –την ΑΓΑΠΗ–, που τόσο ξεχνάμε στις μέρες μας και από όπου απορρέουν τα Πάντα, όσα έχουν τη δύναμη να δημιουργούν αληθινές αξίες, τις οποίες, ενώ είναι αυτονόητες, εμείς τις θεωρούμε επαινετές.

Ευγένεια: Χαρακτηρίζουμε κάποιον ευγενικό και τον επαινούμε.

Γιατί; Ποιος έχει δικαίωμα να είναι αγενής, να φέρεται άσχημα, προσβλητικά; Ποιος του δίνει αυτό το προνόμιο;

Η ευγένεια είναι ΔΩΡΕΑΝ, και όχι μόνο δεν φτωχαίνει αυτόν που την προσφέρει, αλλά εντελώς μαγικά κάνει τον αποδέκτη της πλούσιο και ευτυχισμένο. Είμαστε υποχρεωμένοι να φερόμαστε ευγενικά.

Χαμόγελο: Διαρκεί ελάχιστο χρόνο, είναι ΔΩΡΕΑΝ, και όμως έχει τη δύναμη να δώσει χαρά και τόνωση στον αποδέκτη του, ίσως και να τον σώσει την κατάλληλη στιγμή. Είναι διαδραστικό και βελτιώνει τη διάθεση καθώς και την υγεία αυτού που το στέλνει. Ο άνθρωπος είναι το μόνο Ον που γελά στη φύση και είναι υποχρεωμένος να το προσφέρει, αφειδώς!

Ο καλός λόγος: Μία ενθαρρυντική λέξη, ειπωμένη την κατάλληλη στιγμή, μπορεί να κάνει θαύματα, να τονώσει, να στηρίξει, να σώσει. «Είμαι δίπλα σου», «Είσαι δυνατός εσύ, δεν σε φοβάμαι εσένα», «Θα τα καταφέρεις» είναι μαγικές φράσεις, ενέσεις τονωτικές, και είναι ΔΩΡΕΑΝ. Είμαστε υποχρεωμένοι να λέμε καλές κουβέντες. Να λέμε «ευχαριστώ» και «παρακαλώ» συνεχώς και αδιαλείπτως, όχι μόνο στους ξένους όμως. Ξεχνάμε να τα λέμε στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους, στους γονείς, στα παιδιά, στους συζύγους, θεωρώντας τους «δικούς» μας, δεδομένους, των οποίων η όποια προσφορά θεωρείται, κακώς κάκιστα, αυτονόητη και υποχρεωτική, ώστε να μη χρειάζεται ούτε να τους παρακαλούμε, ούτε να δείχνουμε ευγνωμοσύνη για ό,τι μας προσφέρουν!
Κανείς δεν είναι δούλος μας, σε κανέναν δεν είναι περιττά το «παρακαλώ» και το «ευχαριστώ», όλοι τα δέχονται με χαρά και «ανεβαίνουν», και είναι ΔΩΡΕΑΝ!

Σεμνότητα – Απλότητα: Ό,τι κι αν καταφέρουμε, όσο ψηλά κι αν φθάσουμε, όσα αξιώματα και επιτεύγματα μας αξιώσουν ο Θεός και η Ζωή να βιώσουμε, οφείλουμε να τα φέρουμε σεμνά, απλά, χωρίς έπαρση. Ναι, να επιδιώκουμε την Αριστεία, να την απολαμβάνουμε – γιατί όχι;

Ο Δημιουργός μάς έκανε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση, άρα κατά τεκμήριο τέλειους, εν δυνάμει, όπως και Εκείνος. Κανένας γονιός δεν θέλει τα παιδιά του «μέτρια» – τα θέλει ίσως καλύτερα από αυτόν. Ναι στο «Αιέν αριστεύειν σε πνευματικούς αγώνες», αλλά με τη σεμνότητα και την απλότητα που αρμόζει. (Να θυμόμαστε ότι όλα μπορούν να χαθούν σε μία στιγμή!)

Καλοσύνη – Συγγνώμη: Η καλοσύνη και η συγγνώμη δεν (πρέπει να) είναι μόνο θέμα καρδιάς και ψυχής, αλλά και εξυπνάδας! Ναι, μάλιστα! Όταν τιμωρείς ή κάνεις κακό, είναι σίγουρο ότι δεν αποκτάς φίλους! Εχθρούς δημιουργείς, που κάποια στιγμή είναι μαθηματικώς βέβαιον ότι θα σου τη φέρουν, θα σε εκδικηθούν πολλαπλά, θα τους βρεις μπροστά σου και θα το πληρώσεις. Άρα είναι βλακεία να είσαι κακός. Κι αν δεν σου είναι εύκολο να είσαι καλός, στην ανάγκη φέρσου έστω και με το ζόρι καλός, ως τακτική, από μυαλό, σκόπιμα καλός, από συμφέρον καλός.

Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται! Το αποτέλεσμα έτσι κι αλλιώς μετράει. Το καλό θα γυρίσει, με κάποιον τρόπο, πίσω σε εσένα, συνήθως από εκεί που δεν το περιμένεις.

Ζωή – Θάνατος: Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν φεύγει ζωντανός από αυτόν τον πλανήτη και η ζωή τελικά είναι μια ανίατη νόσος. Αντίθετα προς τα σοφά ζώα, που δεν παραπονούνται ποτέ, οι νοσηρές μας στάσεις απέναντι στον θάνατο είναι κατά βάση επίκτητες και προϊόν του πολιτισμού. Ας αποκτήσουμε, από αγάπη προς τη Ζωή, μια ρεαλιστική στάση αποδοχής του θανάτου.

Ο Jonathan Swift έγραψε: «Είναι αδύνατον ένα πράγμα τόσο φυσικό, τόσο αναγκαίο και τόσο καθολικό, όπως ο θάνατος, να έχει προσχεδιασθεί από τη Θεία Πρόνοια σαν βλαβερό για το ανθρώπινο είδος». Περαστικά σε όσους παλεύουν με τη γρίπη.

*Ανδρομάχη Παύλου Κουντουριώτη Χήρα του πλοιάρχου Π.Ν. Παύλου Θ. Κουντουριώτη, εγγονού του Ένδοξου Ναυάρχου Με καταγωγή από Κεφαλληνία και Σκόπελο, σπούδασε νομικά στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και Διοίκηση Επιχειρήσεων στη Βοστώνη.

Μιλάει 5 γλώσσες, πλέον των ελληνικών, είναι αγιογράφος και ξυλογλύπτρια. Χορεύει παραδοσιακούς χορούς στους Κορύβαντες Αγίας Παρασκευής και είναι ενεργό μέλος σε πολλούς συλλόγους, όπως οι: Υδραϊκός Σύνδεσμος Πειραιώς, Πολιτιστικός Ύδρας, Όμιλος Απογόνων Αγωνιστών 1821, Ελληνική Εθνολογική Εταιρεία, Σύλλογος Φίλων Αστυνομίας.

Επί 10ετία εξέδιδε τα «Σκοπελίτικα Νέα». Έχει τιμηθεί από τις Ιερείς Μητροπόλεις Κυδωνίας και Αποκορώνου, καθώς και Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης, όπως και από το ΙΑΜ Ύδρας.