Εμείς "ανήκομεν", η Τουρκία παλαντζάρει, η Δύση να δούμε… - Άρθρο του Γιώργου Καρελιά

Όταν τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία - όλοι οι πόλεμοι κάποτε τελειώνουν, διαφορετικά ο κόσμος θα βυθιστεί στο χάος - και κάποιο είδος κανονικότητας αποκατασταθεί στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, τότε θα μετρήσουμε τις ζημιές μας. Γιατί μόνο ζημιές θα υπάρχουν. Και αν χρειαστεί να μετρήσουμε και «κέρδη», μόνο για κακό θα είναι.

Τι θα ήταν «κέρδος» για την Ελλάδα από αυτήν την κρίση; Το περιέγραψε ο πρωθυπουργός κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή, με τρεις αναφορές απολύτως σχετικές μεταξύ τους:

ADVERTISING

Πρώτον, με την παλαιά καραμανλική ρήση «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Δεύτερον, με την υπενθύμιση αυτού που έχει πάθει η Κύπρος και τις σημερινές απειλές εναντίον της Ελλάδας: «Είμαστε ένας λαός που ζει με τη διαρκή πληγή της Κύπρου και απαντά σε ανακρίβειες για τις συνθήκες για τα νησιά του Αιγαίου, άρα δεν μπορούμε να στεκόμαστε αδιάφορα απέναντι σε έναν αυταρχικό ηγέτη, που θέλει να ζωγραφίσει τα σύνορα ξανά».

Τρίτον, με την περιγραφή των προσδοκιών που έχει η Ελλάδα από τη Δύση απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. «“Αν δεν δείξουμε έμπρακτη αλληλεγγύη σήμερα σε μία χώρα που δέχεται ένοπλη επίθεση από έναν εχθρό της δημοκρατίας, με ποιο ηθικό ανάστημα θα ζητήσουμε αύριο αλληλεγγύη από το δυτικό κόσμο;».

Με απλά λόγια η Ελλάδα συντάσσεται απολύτως με τη Δύση και σπεύδει αμέσως να στείλει στρατιωτικό υλικό στην Ουκρανία με έναν τελικό στόχο: Αν ποτέ υποστεί το ίδιο με την Ουκρανία, δηλαδή ένοπλη επίθεση, τότε θα δικαιούται να ζητήσει «αλληλεγγύη από το δυτικό κόσμο».

Η επιχειρηματολογία του πρωθυπουργού φαίνεται εύλογη. Πράγματι, μια χώρα που συμπαρατάσσεται με τις Συμμαχίες στις οποίες ανήκει θα προσδοκά και τη δική τους βοήθεια, αν τη χρειαστεί. Με απλά λόγια, αν η Ελλάδα δεχτεί κάποιου είδους επίθεση από την Τουρκία, θα περιμένει βοήθεια από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση ή από κάποια ισχυρή χώρα μέλος τους.

Πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό; Με βάση τα παραδείγματα του παρελθόντος, αλλά και όσα συμβαίνουν σήμερα, οι προσδοκίες αυτές κινούνται στη σφαίρα των επιθυμιών. Ας θυμηθούμε:

   1. Το 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και, για πρώτη φορά μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, άλλαξε σύνορα σε ευρωπαϊκή χώρα. Η Δύση δεν κούνησε ούτε το δαχτυλάκι της.
   2. Έκτοτε η Τουρκία, χώρα - μέλος ΝΑΤΟ, απειλεί - λεκτικά και ορισμένες φορές και «στο πεδίο»- την Ελλάδα, που είναι επίσης μέλος του ΝΑΤΟ. Η Συμμαχία παραμένει αυστηρά ουδέτερη, άλλωστε τυπικά δεν μπορεί να επέμβει σε διαμάχη μεταξύ δύο μελών της.
   3. Η Τουρκία αγοράζει όπλα από τη Ρωσία αγνοώντας τις δυτικές (αμερικανικές) προειδοποιήσεις. Η Τουρκία αρνείται τώρα να επιβάλει κυρώσεις στη Ρωσία, παρά τη σαφή απόφαση του ΝΑΤΟ, στο οποίο ανήκει και της Ε.Ε, στην οποία θέλει να ενταχθεί. Ο Ερντογάν παίζει το ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου». Καταδικάζει στα λόγια την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και δέχεται τις ευχαριστίες του Ζελένσκι. Αλλά δεν επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία και δεν κλείνει τον εναέριο χώρο της στα ρωσικά αεροπλάνα, όπως κάνουν οι άλλες δυτικές χώρες-και η Ελάδα. Και προσδοκά να παίξει μεσολαβητικό ρόλο μεταξύ των δύο εμπολέμων. Πρόκειται για αξιοθαύμαστο «παλαντζάρισμα». Ο Ερντογάν δεν δίνει ούτε ένα γρόσι για τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας».
   4. Οι Δυτικοί όλο το προηγούμενο διάστημα υπόσχονταν βοήθεια στην Ουκρανία, ο πρόεδρος της οποίας ζήτησε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Όμως, όταν δέχτηκε την επίθεση της Ρωσίας, οι Δυτικοί τον άφησαν στα κρύα του λουτρού. Προφανώς, διότι φοβήθηκαν ότι η άμεση εμπλοκή τους μπορεί να οδηγούσε σε παγκόσμιο πόλεμο. Ο Ζελένσκι ήδη τους κατηγορεί ότι έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια.

Και τώρα ας πάμε στο κρίσιμο ερώτημα. Αν αύριο, αφού θα έχει τερματιστεί η ουκρανική κρίση, η Τουρκία αποπειραθεί να μιμηθεί αυτό που κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία, δηλαδή να αλλάξει τα σύνορα πχ στο Αιγαίο, επικαλούμενη τη δική της ασφάλεια(το ίδιο προβάλλει και ο Πούτιν), τι θα συμβεί; Το ΝΑΤΟ, δηλαδή οι Αμερικανοί, θα στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις, για να αποτρέψουν την επιδίωξη της Τουρκίας ή θα αρκεστούν σε συστάσεις για «αυτοσυγκράτηση»;

Συμπέρασμα: Η Ελλάδα έκανε- και με το παραπάνω - για άλλη μια φορά το καθήκον της απέναντι στη δυτική Συμμαχία. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έσπευσε αμέσως να στείλει και στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, με προφανή τον κίνδυνο να καταγραφεί από τη Ρωσία στις εχθρικές χώρες.

Ο κ. Μητσοτάκης είπε στους Δυτικούς: Εμείς κάναμε αυτό που θέλετε. Αν σας χρειαστούμε στο μέλλον, μη μας ξεχάσετε.

Καλύτερα να μην χρειαστεί ποτέ να περιμένουμε την απάντηση…

Πηγή: news247.gr