Οι πρώτοι Greek Lovers ήταν από τον Πόρο
Η επίσημη τουριστική ιστορία τούς έχει ξεχάσει ή δεν θέλει να τους θυμάται. Οι λαογράφοι του τόπου, το ίδιο. Ο νεοσυντηρητισμός και το AIDS τούς έδωσαν τη «χαριστική βολή», και τα «καμάκια» βγήκαν εκτός μόδας εδώ και δύο δεκαετίες.
Σήμερα μάλλον θεωρούνται «politically incorrect».
Τα καλοκαιρινά ρομάντζα μεταξύ Ελλήνων και αλλοδαπών τουριστριών έφεραν ετεροχρονισμένα τη σεξουαλική απελευθέρωση στην Ελλάδα, την εποχή που η χώρα ήταν… στον γύψο και διασκέδαζε με δημώδη άσματα.
Σύμφωνα με τον αστικό μύθο, ο Πόρος ήταν το νησί όπου ακούστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα η λέξη «καμάκι».
Μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ’80, έρχονταν για σεξοτουρισμό στο νησί, κατά χιλιάδες, Αγγλίδες, Σκοτσέζες, Αμερικάνες, Σουηδέζες, Γερμανίδες, Ολλανδέζες κ.ά.
Το καμάκι ξεκινούσε από το πρωί. Τα αλάνια περιφέρονταν με καμάρι στις παραλίες και «φερμάριζαν» τις νέες αφίξεις. Εκεί, τις «καμάκωναν» και έκλειναν τα ραντεβού για το απόγευμα.
Τα βράδια σουλατσάριζαν, ο καθένας με το δικό του χαρακτηριστικό στυλάκι, που τα νεότερα καμάκια αντέγραφαν. Φυσικά, προσάρμοζαν το στυλ τους στις απαιτήσεις της εκάστοτε μόδας. Συνήθως αντριλίκι εντελώς ατημέλητο, άλλες φορές με χαβανέζικα πουκάμισα και άλλοτε με άσπρα φανελάκια και κόκκινα φουλάρια δεμένα στο χέρι.
Αργά τη νύχτα, στα μπαρ και στις ντίσκο της εποχής, αγέρωχοι, με μπλαζέ ύφος, κρατούσαν το ποτό, το αναμμένο τσιγάρο, το πακέτο και τον αναπτήρα, με το ένα χέρι, και έριχναν λάγνες ματιές στις αλλοδαπές, που έλιωναν γι’ αυτούς.
Ήξεραν ότι έπαιζαν εντός έδρας και ότι είχαν το πάνω χέρι. Όταν χόρευαν το παραδοσιακό ποριώτικο χασάπικο, προκαλούσαν πλημμύρες…
Καμάκι με επίδομα και χωρίς ΔΝΤ.
Ιστορικό καμάκι της εποχής –που τώρα δεν βρίσκεται μαζί μας– χόρευε ζεϊμπέκικο, κρατώντας με τα δόντια του ένα ξύλινο τραπέζι. Οι αλλοδαπές τον αποθέωναν. Γι’ αυτόν έχει ακουστεί ότι έπαιρνε επίδομα από τον ΕΟΤ, επειδή έφερνε τουρισμό στην Ελλάδα.
Τα στέκια όπου γινόταν το καμάκι ήταν γνωστά.
Την δεκαετία του ’70 το «παιχνίδι» γινόταν στην πρώτη ντίσκο που άνοιξε στο νησί, στις «Μυλόπετρες». Μαρτυρίες αναφέρουν ότι εκεί καμάκια και τουρίστριες υπερέβαλαν εαυτούς. Τα ανέκδοτα περιστατικά είναι αμέτρητα και θα χρειαζόταν βιβλίο για να καταγραφούν όλα.
Τη δεκαετία του ’80 οι «Μυλόπετρες» έδωσαν τη θέση τους στον «Κάβο», στο «Κοράλλι» και αργότερα στον «Σιρόκο», όπου και συνεχίστηκε με επιτυχία η παράδοση.
Σήμερα, στον Πόρο το μοναδικό μαγαζί που ξυπνάει μνήμες από την απίθανη εκείνη εποχή είναι το «Malibu» ? επίσης αγαπημένο στέκι των καμακιών των ’80s.
Όσο και αν ακούγεται περίεργο, τα καμάκια ήταν πολύ περήφανα. Σέβονταν τις τουρίστριες, και κατά συνέπεια σέβονταν τον εαυτό τους. Δεν ήταν «λιγούρια» και ποτέ δεν χρειάζονταν αλκοόλ για να τις αποπλανήσουν.
Τα έδιναν όλα στο κρεβάτι και η υστεροφημία καθόριζε την ιεράρχηση στην τάξη τους.
Οι Ποριώτισσες τους σνόμπαραν όταν τους την «έπεφταν» τον χειμώνα, που δεν υπήρχαν τουρίστριες. «Κάντε υπομονή μέχρι το καλοκαίρι που θα έρθουν οι αλλοδαπές σας» τους έλεγαν «εμάς αφήστε μας ήσυχες».
Όταν ξεπεράστηκε η μόδα, πολλά καμάκια… νοικοκυρεύτηκαν με Ποριώτισσες, ενώ δεν ήταν λίγοι και αυτοί που ερωτεύτηκαν τα «θηράματά» τους και έκαναν οικογένεια.
Τα «καμάκια» ήταν κατά κάποιον τρόπο οι «κλέφτες» και οι «αρματολοί», που σήκωσαν το… λάβαρο της επανάστασης του ελληνικού τουρισμού.
Όσο και αν λοιδωρούνται από τους νεότερους ως «Greek Lover με τρίχα για πουλόβερ», δημιούργησαν εκείνη την εποχή μια διονυσιακή ατμόσφαιρα, η οποία έκανε διάσημα τα ελληνικά νησιά σε όλη την Υφήλιο.
Όμως, αν ρωτήσετε τους παλιούς Ποριώτες, θα σας κλείσουν πονηρά το μάτι και δεν θα πουν κουβέντα…
Top 3 Movies
1. «Ήταν άξιος» – 1982
2. «Shirley Valentine» – 1989
3. «Κορίτσια στον ήλιο» – 1969
Top 5 Songs
1. «Do you like μαμαζέλ the Greece?» – Α. Καλογιάννης
2. «Rasputin» – Boney M
3. «Μαρία με τα κίτρινα» – Δ. Γαλάνη
4. «The girl from Salina» – Christophe
5. «Αγάπα με» – Γ. Πουλόπουλος
