Το ευρώ βρίσκεται στα όρια της ισοτιμίας του δολαρίου ΗΠΑ για πρώτη φορά εδώ και δύο δεκαετίες. Το περίπου 1:1 αποτελεί, αναμφίβολα, ένα σήμα ενίσχυσης του αμερικανικού και διεθνούς νομίσματος έναντι του ευρωπαϊκου.
Το κοινό νόμισμα της Ευρώπης έχει ήδη υποχωρήσει σε χαμηλό πενταετίας κοντά στο 1,03 δολ., λυγίζοντας από μια ορμή στο δολάριο ως καταφύγιο από την αναταραχή της αγοράς και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτό οδήγησε εταιρείες όπως η HSBC Holdings Plc και η RBC Capital Markets να προβλέψουν ότι τα δύο νομίματα θα πετύχουν ισοτιμία το 2022.
Τα hedge funds ποντάρουν ήδη σε αυτό. Έχουν συσσωρεύσει 7 δισεκατομμύρια δολάρια σε πλασματική αξία σε στοιχήματα δικαιωμάτων προαίρεσης επί ισοτιμίας μόνο τον περασμένο μήνα, καθιστώντας το το πιο δημοφιλές εμπόριο μεταξύ εκείνων που αναζητούν περαιτέρω πτώση στο κοινό νόμισμα.
«Το ίδιο το ευρώ δεν είναι ένα ελκυστικό νόμισμα αυτή τη στιγμή», δήλωσε ο Francesco Pesole, υπεύθυνος στρατηγικής νομισμάτων στην ING Groep NV. Ενώ η ολλανδική τράπεζα διατηρεί την επίσημη πρόβλεψή της για το ευρώ για τους επόμενους έξι μήνες στα 1,05 δολάρια, ο Pesole παραδέχεται ότι η ισχύς του δολαρίου και η αστάθεια της αγοράς σημαίνει ότι η ισοτιμία είναι πιθανή.
Σε μεγάλο βαθμό η δεινή θέση του ευρώ είναι συνάρτηση της ισχύος του δολαρίου, το οποίο έχει υπερχρεωθεί καθώς η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ συνεχίζει με μεγαλύτερες αυξήσεις των επιτοκίων από τις αντίστοιχες. Μια νέα περίοδος αποστροφής του παγκόσμιου κινδύνου που έχει αφαιρέσει τον άνεμο από τις αγορές μετοχών και πιστώσεων προσθέτει μόνο ώθηση στη μετάβαση σε συγκεκριμένα νομίσματα.
Υπάρχει επίσης μια σκοτεινή προοπτική για την ευρωπαϊκή οικονομία. Η συνεχιζόμενη αντιπαράθεση με τη Μόσχα σχετικά με την προμήθεια φυσικού αερίου στην ήπειρο έχει αυξήσει την προοπτική μιας έντονης επιβράδυνσης. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μείωσε την πρόβλεψή του για την ανάπτυξη του νομίσματος για το 2022 στο 2,8%.
Αυτό άφησε την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να περπατά σε τεντωμένο σκοινί. Πρέπει να εξισορροπήσει την ανάγκη για αυστηρότερη πολιτική για να τιθασεύσει τον πληθωρισμό-ρεκόρ με την προοπτική της οικονομικής ζημίας που θα μπορούσε να προκαλέσει — ειδικά σε ορισμένα από τα πιο υπερχρεωμένα κράτη μέλη της περιοχής, όπως η Ιταλία. Ενώ οι αξιωματούχοι ενδέχεται να αυξήσουν τα επιτόκια πάνω από το μηδέν πριν από το τέλος του έτους, υπάρχουν αμφιβολίες για περαιτέρω αυξήσεις πέρα ??από αυτό.
Οι επενδυτές θα παρακολουθήσουν ομιλίες από άτομα όπως η Πρόεδρος της ΕΚΤ Κριστίν Λαγκάρντ τις επόμενες ημέρες, καθώς και τα πρακτικά της συνεδρίασης της τράπεζας (ΕΚΤ) , για περισσότερες ενδείξεις. Η Λαγκάρντ έχει ενταχθεί σε ένα πλήθος υπευθύνων χάραξης πολιτικής που σηματοδοτούν μια “δυσκολη πεζοπορία” μέχρι τον Ιούλιο.
«Πιστεύω ότι είναι πολιτικά δύσκολο για πολλούς στην ΕΚΤ να ακούγονται υπερβολικά επιπόλαιοι, δεδομένου ότι ο πληθωρισμός πιθανότατα δεν έχει ακόμη κορυφωθεί», δήλωσε ο Peter McCallum, στρατηγικός αναλυτής επιτοκίων στη Mizuho International Plc. «Εκτός και αν συζητιούνται για αυξήσεις 50 μονάδων βάσης, είναι δύσκολο για πολλά από τα γεράκια να εκπλήξουν την αγορά τώρα».
Οποιαδήποτε νέα πώληση στο ευρώ που ξεπερνά το χαμηλό του Ιανουαρίου 2017 των 1,0341 δολαρίων — σχεδόν την Πέμπτη και την Παρασκευή — θα μπορούσε να δημιουργήσει περαιτέρω απώλειες στο νόμισμα.
Οι κίνδυνοι
Με τα ομόλογα της περιοχής επίσης να αποτελούν αντικείμενο ντάμπινγκ, η αγορά συναλλάγματος μπορεί να αρχίσει να συνυπολογίζει τους κινδύνους χρέους στη ζώνη του ευρώ, σύμφωνα με τους στρατηγούς της HSBC Holdings Plc, συμπεριλαμβανομένου του Dominic Bunning. Η διαφορά μεταξύ των αποδόσεων της Ιταλίας και της Γερμανίας — που θεωρείται ως δείκτης κινδύνου — ξεπέρασε τις 200 μονάδες βάσης αυτόν τον μήνα για πρώτη φορά από τις πρώτες ημέρες της πανδημίας.
Δεν είναι όλοι αρνητικοί. Ο Roberto Mialich, υπεύθυνος στρατηγικής νομισμάτων στην UniCredit SpA, αναμένει ότι το ευρώ θα αναρριχηθεί ξανά πάνω από τα 1,10 δολάρια κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους καθώς ο κύκλος της Fed τελειώνει. Βλέπει ένα διαρκές σενάριο της πτώσης της ισοτιμίας σε βάρος του ευρώ ως απλώς έναν κίνδυνο ουράς, και μόνο πιθανό εάν η ανάπτυξη της ευρωζώνης υποχωρήσει πολύ περισσότερο από ό,τι φοβόταν.
Πηγή: Bloomberg
