Σύμφωνα με τη μελέτη τα σωματίδια του ιού της Όμικρον είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και αναστέλλονται από την λεγόμενη ανταπόκριση της ιντερφερόνης, μια αντίδραση του ανοσοποιητικού που υπάρχει σε όλα τα κύτταρα του σώματός μας και δεν πρόκειται για ειδική ανοσολογική ανταπόκριση. Προκειται για την πρώτη εξήγηση του γιατί οι ασθενείς με COVID-19 που έχουν μολυνθεί με την παραλλαγή Όμικρον είναι λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν σοβαρή ασθένεια.
Στην ίδια μελέτη, οι ερευνητές προχώρησαν σε κυτταροκαλλιέργεια. η οποία έδειξε επίσης ότι τα σωματίδια του ιού της Όμικρον παραμένουν ευαίσθητα σε οκτώ από τα πιο σημαντικά αντιιικά φάρμακα που έχουν ήδη εγκριθεί ή αναμένεται η έγκρισή τους κατά της COVID-19. Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν τις φαρμακευτικές ουσίες: EIDD-1931 (δραστικός μεταβολίτης του molnupiravir), ριμπαβιρίνη, ρεμδεσιβίρη, φαβιπραβίρη, PF-07321332 (νιρματρελβίρη, δραστικό συστατικό του paxlovid), ναφαμοστάτη, καμοστάτη και απροτινίνη.
Ο καθηγητής Μάρτιν Μικαέλις από την Σχολή Βιοεπιστημών του Πανεπιστημίου του Κεντ, εξηγώντας γιατί η Όμικρον προκαλεί ηπιότερη νόσηση από την Δέλτα ανέφερε πως:
«Η μελέτη μας παρέχει για πρώτη φορά μια εξήγηση γιατί οι λοιμώξεις από την Όμικρον είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσουν σοβαρή ασθένεια. Αυτό οφείλεται στο ότι η Όμικρον, σε αντίθεση με τη Δέλτα, δεν αναστέλλει αποτελεσματικά την ανοσοαπόκριση της ιντερφερόνης του κυττάρου του ξενιστή».
Ο καθηγητής Τζίντριχ Σινάτλ από το Ινστιτούτο Ιατρικής Ιολογίας στο Πανεπιστήμιο Γκαίτε, πρόσθεσε: «Αν και τα πειράματα κυτταροκαλλιέργειας δεν αντικατοπτρίζουν ακριβώς την πιο περίπλοκη κατάσταση σε έναν ασθενή, τα δεδομένα μας παρέχουν ενθαρρυντικά στοιχεία ότι τα διαθέσιμα αντιιικά φάρμακα COVID-19 είναι επίσης αποτελεσματικά εναντίον της Όμικρον».
Οι ερευνητές κυτταροκαλλιέργειες συνέκριναν τις διαθέσιμες θεραπείες από φάρμακα που έχουν εγκριθεί ή αναμένεται να εγκριθούν για την αντιμετώπιση των δύο τελευταίων παραλλαγών, Δέλτα και Όμικρον. Πρόκειται για φάρμακα που έχουν διαφορετικούς μηχανισμούς δράσεις. Η διαπίστωση ήταν ότι η Όμικρον είναι ευαίσθητη στις υπάρχουσες ή υποψήφιες θεραπείες όσο και η Δέλτα, άρα οι μεταλλάξεις της παραλλαγής Όμικρον δεν προκαλούν ουσιαστικές αλλαγές στα προφίλ ευαισθησίας των ιών στα φάρμακα.
- Διαφορετικές θεραπείες με αντισώματα έχουν εγκριθεί ως θεραπείες για τον COVID-19. Επιπλέον, μια σειρά αντιιικών φαρμάκων μικρών μορίων βρίσκονται υπό έρευνα ή έχουν ήδη εγκριθεί.
Η ρεμδεσιβίρη, ήταν το πρώτο αντιικό φάρμακο που εγκρίθηκε για τη θεραπεία του COVID-19.
Το Molnupiravir και το PF-07321332 είναι από του στόματος αντιιικά φάρμακα που ελπίζεται ότι θα μπορέσουν να ξεπεράσουν την ανάγκη νοσοκομειακού περιβάλλοντος για την ενδοφλέβια χορήγηση.
Το Molnupiravir, παράγωγο της ριμπαβιρίνης, ενός ευρέως φάσματος αντιιικού φαρμάκου, μεταβολίζεται στη δραστική ένωση EIDD-1931, η οποία ενσωματώνεται στον συμπληρωματικό κλώνο RNA που χρησιμοποιείται ως πρότυπο για τη σύνθεση του RNA του ιού κατά την αντιγραφή του. Η ενσωμάτωση του EIDD-1931 στον κλώνο του προτύπου προκαλεί υπερβολικές μεταλλάξεις στα γονιδιώματα του ιού που συντίθενται κατά την αναπαραγωγή του στο σώμα. Αυτές οι μεταλλάξεις επηρεάζουν τη λειτουργικότητα του ιού και προκαλούν μια διαδικασία που ονομάζεται «καταστροφή σφαλμάτων» ή «θανατηφόρα μεταλλαξιογένεση». 2-μολυσμένα πρώιμα άτομα μετά την έναρξη της διάγνωσης. Το Molnupiravir έχει εγκριθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο για τη θεραπεία ευάλωτων ατόμων στα αρχικά στάδια της λοίμωξης, αμέσως μετά τη διάγνωση.
Ο συνδυασμός PF-07321332 (nirmatrelvir) και ριτοναβίρης (που μειώνει τον μεταβολισμό του PF-07321332), γνωστός και ως paxlovid, έχει αναφερθεί ότι μειώνει τη νοσηλεία ατόμων με μόλυνση από SARS-CoV-2 σε κλινικές δοκιμές.
- Άλλα υποψήφια αντιιικά φάρμακα αφορούν τους αναστολείς πρωτεάσης, την καμοστάτη, τη ναφαμοστάτη και την απρωτινίνη, οι οποίοι αναστέλλουν τη διάσπαση και την ενεργοποίηση της πρωτεΐνης ακίδας (S) από πρωτεάσες του κυττάρου ξενιστή και, με τη σειρά τους, την είσοδο του SARS-CoV-2 στα κύτταρα του ξενιστή (ανθρώπου).
Μειωμένη δραστηριότητα έναντι της παραλλαγής Όμικρον αναφέρθηκε στις θεραπείες με αντισώματα. Ωστόσο, η επίδραση των αντιιικών φαρμάκων έναντι της Όμικρον παραμένει προς διερεύνηση.
