Αυτή θα ήταν η ιστορία που θα γνωρίζαμε, που θα περνούσε στην ιστορία, που θα μάθαινε ο κόσμος. Ένα απλό τροχαίο δυστύχημα. Χάρη όμως στον τροχονόμο Χαράλαμπο Ασπιώτη και τον Μανώλη Χατζηαποστόλου, γνωστό και ως «Τίγρη», ο οποίος στην κατοχή ήταν σαλταδόρος στα ναζιστικά φορτηγά και έκλεβε τρόφιμα, γνωρίζουμε την απόλυτη αλήθεια. Γνωρίζουμε πως ήταν μια δολοφονία σχεδιασμένη και ενορχηστρωμένη από το παρακράτος. Από δοσίλογους, από ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, και κάθε είδους κακοποιών, όπως είχε πει και στην αγόρευσή του ο εισαγγελέας Δελαπόρτας.
Ο προπηλακισμός και το σχέδιο δολοφονίας
Τον Λαμπράκη τον είχαν βάλει στο μάτι, καθώς ήταν αγαπητός, πιο μπροστά για την εποχή, ο ΕΔΑ ανέβαινε συνεχώς και φυσικά αποτελούσε αγκάθι (κι αυτός) στα «σκοτεινά» τους σχέδια. Στις 22 Μαΐου το 1963 βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη με λίγους συνεργάτες του για να μιλήσει για την Διεθνή ύφεση και την Ειρήνη. Με το που έφτασε στον χώρο της ομιλίας όμως, δήθεν «αγανακτισμένοι πολίτες» αλλά στην ουσία παρακρατικοί φώναζαν συνθήματα εναντίον του και αισχρολογούσαν. Το κλίμα ήταν ακόμα πιο επιθετικό και εντός της αιθούσης. Με την αστυνομία να μην κάνει το παραμικρό και τον Λαμπράκη να προπηλακίζεται συνεχώς, αναγκάζεται να πει: «Προσοχή, προσοχή. Εδώ βουλευτής Λαμπράκης. Σαν εκπρόσωπος του Έθνους και του Λαού, καταγγέλλω ότι υπάρχει σχέδιο δολοφονίας μου και καλώ τον υπουργό Β. Ελλάδος, τον νομάρχη, τον εισαγγελέα, τον στρατηγό Χωροφυλακής Μήτσου, τον διευθυντή της Αστυνομίας και τον διοικητή Ασφαλείας να προστατέψουν τη συγκέντρωση και τη ζωή μου». Ήταν σαν να μην το πε…
Οι δοσίλογοι επιβαίνοντες
Εξερχόμενοι μετά από ώρα από την αίθουσα, ο Λαμπράκης με 6-7 συνεργάτες του πάνε να διασχίσουν τον δρόμο όταν μία τρίκυκλη μοτοσυκλέτα πέφτει πάνω τους. Αυτός που ήταν πάνω στην καρότσα κτυπάει ασταμάτητα με έναν λοστό τον Λαμπράκη, ο οποίος μεταφέρεται στο νοσοκομείο, είναι σε κώμα και πέντε μέρες αργότερα πεθαίνει. Στο τρίκυκλο ήταν ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, καταδικασμένος για βιασμό, παιδεραστία και κλοπές. Οδηγός ήταν ο κουμπάρος του, Σπύρος Γκοτζαμάνης, μέλος του υποκόσμου της Θεσσαλονίκης, της παρακρατικής οργάνωσης του Ξενοφώντα Γιοσμά ο οποίος ήταν συνεργάτης των ΝΑΖΙ. Ως δοσίλογος είχε καταδικαστεί μάλιστα σε θάνατο, αλλά η ποινή δεν εκτελέστηκε ποτέ.
Ο «Τίγρης» και ο τροχονόμος
Το τρίκυκλο με τους δράστες πήγε να φύγει, αλλά πήδηξε πάνω τους ο «Τίγρης». Ο Μανώλης Χατζηαποστόλου, ο σαλταδόρος, από τα κτυπήματα αφήνει αναίσθητο τον Εμμανουλίδη, αλλά ο Κοτζαμάνης προλαβαίνει και κτυπάει με το γκλομπ τον Χατζηαποστόλου. Η αστυνομία παρακολουθούσε όλα αυτά άπραγη, όχι όμως και οι περαστικοί που ακινητοποιούν το τρίκυκλο και δεν αφήνουν τον Γκοτζαμάνη να φύγει. Ο «Τίγρης» μάλιστα είχε πει: «Εκεί σταμάτησε η αποστολή μου και ανέλαβε ο λαός».
Οι πιέσεις και η δυσμενής μετάθεση
Σε αντίθεση με τους αστυνομικούς, ένας απλός τροχονόμος, ο Χαράλαμπος Ασπιώτης σπεύδει αμέσως στο συμβάν, μην γνωρίζοντας απολύτως τι έχει συμβεί και ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές και στη γωνία των Τσιμισκή και Καρόλου Ντηλ συλλαμβάνει τους δύο δράστες.
Ο Ασπιώτης στη συνέχεια δέχεται μεγάλες πιέσεις για να καταθέσει πως ήταν ένα τροχαίο ατύχημα και εν ολίγοις να αλλοιώσει τα πραγματικά γεγονότα. Ο ίδιος όμως δεν υπέκυψε, δεν υποχώρησε και κατέθεσε τα πράγματα έτσι ακριβώς όπως είχαν γίνει. Η τιμωρία του ήταν η δυσμενής μετάθεση στην Ηλεία.
Ο ανακριτής και οι τρεις δημοσιογράφοι
Μαζί με τους Χαράλαμπο Ασπιώτη και τον Μανώλη Χατζηαποστόλου, κομβικό και σημαντικό ρόλο στην αποκάλυψη της δολοφονίας του Γρηγορίου Λαμπράκη έπαιξε και ο ανακριτής και μετ’έπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης αλλά και τρεις δημοσιογράφοι που έκαναν αυτό που υποτίθεται θα έπρεπε να είχε κάνει η αστυνομία. Έρευνα! Ήταν οι Γιώργος Μπέρτσος, Γιάννης Βούλτεψης και Γιώργος Ρωμαίος.
Η αγόρευση του Δελαπόρτα
Στη δίκη που επέφερε την καταδίκη των δύο δραστών, ο εισαγγελέας Δελαπόρτας κατά την αγόρευση του, αναφέρει: «Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσιλόγων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται -προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς- ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;».
Χάρη σε αυτούς λοιπόν γνωρίζουμε σήμερα πως ο Γρηγόρης Λαμπράκης δολοφονήθηκε και δεν σκοτώθηκε σε ένα τροχαίο δυστύχημα.
